- Rojava/Noord- en Oost-Syrië
Ondanks aanvallen, bezetting en embargo zorgen de zelfbesturende gebieden in Noord- en Oost-Syrië voor meer dan een miljoen mensen die bescherming zoeken in 16 officiële kampen en accommodatiefaciliteiten.
Ondanks alle aanvallen, het embargo en de pogingen om Noord- en Oost-Syrië te destabiliseren, is het door het Autonome Bestuur (AANES) bestuurde gebied een toevluchtsoord voor meer dan een miljoen mensen die bescherming zoeken uit de hele regio. Meer dan 700.000 van de vluchtelingen zijn binnenlandse ontheemden die de Turkse bezetting in Afrin, Serêkaniyê en Girê Spî ontvluchtten. Het zelfbestuur probeert met beperkte middelen degenen die bescherming zoeken te voorzien en te beschermen. Maar de Turkse staat valt herhaaldelijk de kampen aan. Şêxmûs Ehmed, hoofd van het AANES-bureau voor vluchten en migratie, sprak met persbureau ANHA over de situatie van degenen die bescherming zoeken.
Ehmed meldt dat veel van degenen die bescherming zochten ofwel het regime van Assad of de jihadistische terreur ontvluchtten. De infrastructuur van de regio is nog niet hersteld van de oorlog tegen IS. Een andere grote groep mensen die bescherming zoeken, zijn ontheemden uit de door Turkije en zijn jihadistische huurtroepen bezette gebieden rond Afrin, Serêkaniyê en Girê Spî. Veel van de ontheemden uit Afrin bevinden zich voornamelijk in kampen in de regio Shehba, waar het aantal mensen dat bescherming zoekt veel groter is dan het aantal oorspronkelijke bewoners. Er zijn ook 30.000 vluchtelingen uit Irak en 10.000 leden van IS-jihadisten in kamp al-Hol bij Hesekê en in het Roj-kamp.
400.000 mensen ontheemden uit het door Turkije bezette Afrin
Ehmed legt uit dat ongeveer 400.000 intern ontheemden uit het bezette Afrin zijn ondergebracht in faciliteiten in het kanton Shehba. Voor de bezetting van Afrin in 2018 telde het kanton Shehba 90.000 inwoners. Momenteel zijn er vijf kampen genaamd Şehba, Serdem, Berxwedan, Veger en Afrin. Veel van degenen die bescherming zochten, hadden zich echter ook gevestigd in de autonome districten Şêxmeqsûd en Eşrefîyê in Aleppo en in de regio’s Raqqa, Tabqa en Cizîrê.
Ehmed meldt verder dat er in Rojava ongeveer 300.000 intern ontheemden uit Serêkaniyê en Girê Spî worden opgevangen. Ze zijn ondergebracht in de kampen Waşûkanî, Serêkaniyê en Newroz nabij de bezette gebieden en in Til Semin ten noorden van Raqqa.
Het totale aantal mensen dat bescherming zoekt en migranten, als je het aantal mensen uit Irak en de familieleden van de IS-jihadisten meetelt, is meer dan een miljoen. Er zijn meer dan 100 onofficiële opvangcentra in Raqqa, Manbij en Deir ez-Zor, en nog eens 58 in dorpen in de buurt van Raqqa. De meerderheid daar was gevlucht uit de gebieden onder controle van het regime en de gebieden onder controle van de al-Qaeda-tak HTS nabij Idlib en Aleppo.
“Mensen moeten veilig en waardig kunnen terugkeren”
“We zetten ons in voor de vrijwillige terugkeer van vluchtelingen naar hun plaats van herkomst. Helaas zijn noch de regering in Damascus, noch de internationale organisaties geïnteresseerd in deze kwestie en zijn ze geen voorstander van een terugkeer in veiligheid en waardigheid”, zegt Ehmed. Dit plaatst zelfbestuur in een moeilijke positie.
“De VN heeft tot nu toe slechts vijf kampen erkend”
Ehmed legt uit: “AANES heeft slechts beperkte mogelijkheden om te zorgen voor degenen die bescherming zoeken. De VN en andere organisaties bieden geen steun. Als de AANES haar deuren opent, zullen er veel mensen komen die hier willen wonen. Het aantal kampen waain het Autonoom Bestuur voorziet voor de opvang van deze mensen is 16. Zes van deze kampen bevinden zich in de regio Cizîrê, één in Raqqa, één in Tabqa, twee in Minbij, één in Deir ez-Zor en vijf in Shehba. Maar de VN heeft slechts vijf kampen erkend.”
‘Turkse aanvallen en embargo maken het leven van wie bescherming zoekt moeilijk’
In 2018 werd de grensovergang Til Koçer (al-Yarubiyah) gesloten na een besluit van de VN-Veiligheidsraad op aandringen van Rusland. De sluiting werd in 2020 opnieuw bevestigd. Door de sluiting van deze grensovergang zijn VN-hulpleveringen vanuit Irak niet meer mogelijk en blokkeert het regime hulpleveringen via Damascus. Ehmed benadrukt dat er tot nu toe nog geen sprake is van een opening. Dit vergroot de moeilijkheden om voor de mensen te zorgen, aangezien er praktisch geen internationale steun mogelijk is. Na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne stortte de VN-steun volledig in en Turkse lucht- en grondaanvallen en IS-cellen verhinderden hulporganisaties om de mensen te komen helpen.
“Staten moeten op zijn minst hun burgers terugnemen”
Ehmed eist dat in ieder geval Irak en andere staten in Europa en wereldwijd hun burgers terugnemen. Irak blijft dit echter uitstellen. Ondanks de moeilijke situatie onderstreept Ehmed dat AANES de nodige steun zal bieden aan migranten en vluchtelingen en roept de Verenigde Naties en de internationale coalitie op om zelfbestuur hierin te ondersteunen.