De Vrije Vrouwengemeenschap van Rojhilat (KJAR) stelt een tienpuntenproject voor voor de opstand onder leiding van vrouwen in Oost-Koerdistan en Iran. De coördinatie van de KJAR wijst erop dat de “Jin Jiyan Azadî”-filosofie, gelanceerd door de Koerdische vrouwenbeweging, een universeel motto is geworden in de aanloop naar de internationale dag van de strijd tegen geweld tegen vrouwen op 25 november: “Vrouwen komen van alle over de hele wereld onder dit motto samenkomen en dichter bij elkaar komen. Dit is heel spannend en geeft hoop. Het is het wachtwoord van verzet, de talisman van het leven en de identiteit van vrijheid, vooral voor vrouwen en volkeren in Rojhilat Koerdistan en Iran.”
“Deze keer moeten we beslissen”
De verklaring vervolgde: “We zijn getuige van een tijd van vrijheid in Rojhilat Koerdistan, geleid door vrouwen. In de 21e eeuw zullen we een vrij leven opbouwen door de revolutie van vrouwen. De vrouwen van Rojhilat en alle Iraanse vrouwen eisen een democratisch Iran. Deze keer moeten wij vrouwen en de volkeren en niet de hegemonische machten bepalen hoe het nieuwe leven eruit zal zien.
Wij zijn degenen die de wereld veranderen en bevrijden met de slogan Jin-Jiyan-Azadî. Zij zijn degenen wiens hart klopt voor vrijheid, revolutie, gelijkheid en democratie. We zeggen dat wij vrouwen de revolutionaire kracht van deze tijd zijn.
Wat de hele samenleving in Rojhilat en Iran verenigt, is het verzet van vrouwen. De opstand van vrouwen zet het mannenregime aan het wankelen en blaast het confederalisme van vrouwen nieuw leven in. Bij deze opstand zijn al bijna 400 mensen om het leven gekomen. We herdenken deze martelaren voor de democratie met grote liefde en respect en we beloven dat we de strijd zullen leiden voor hun droom van democratische en vrije ontwikkeling in Iran.
“Het wereldsysteem van patriarchaal-kapitalistische moderniteit heeft geen toekomst”
Het is duidelijker dan ooit geworden dat het wereldsysteem van de patriarchaal-kapitalistische moderniteit geen toekomst heeft. Dit systeem veroorzaakt overal ter wereld crises en chaos, maar in het Midden-Oosten en vooral in Koerdistan betekent het oorlog.
Met de Derde Wereldoorlog zijn er steeds meer conflicten, vluchten en migratie, doden, klimaatrampen, natuurvernietiging en armoede. Vrouwen worden het hardst getroffen door oorlog, bloedbaden, migratie, armoede en geweld. Door oorlogen wordt hen hun leefruimte ontnomen.
‘Het Iraanse regime is bang voor vrouwen’
In Iran en Rojhilat staan vrouwen bloot aan sterke sociale en psychologische druk vanwege de hijab-vereiste, en worden ze vermoord volgens de sharia. Als instituut wordt de morele politie alleen ingezet om immoreel gedrag in de samenleving te bevorderen. We zeggen dat alleen vrouwen kunnen beslissen over hun rechten. Dit is een fundamenteel mensenrecht.
Tijdens de opstand werden duizenden mensen, vrouwen, jongeren en ouderen, gearresteerd door de speciale strijdkrachten van de Iraanse staat. Ze worden onder druk gezet en gemarteld. In veel gevallen is hun lot volkomen onbekend. Het Iraanse regime is erg bang voor de vrijheid van vrouwen. Dit betekent dat Iran moet worden bevrijd van vrouwen.
“Bouwen aan het vrije leven”
De vrouwenrevolutie in Iran en Rojhilat groeit dagelijks. Het perspectief van een democratische natie bevat alle oplossingen die nodig zijn voor de samenleving. Dit model komt overeen met de eisen van vrouwen en volkeren. Als KJAR zeggen we: laten we een vrij leven opbouwen door een democratische natie te organiseren. De opstanden zijn al twee maanden aan de gang en worden met de dag kleurrijker en diverser. Ze verliezen niets van hun pracht. Het gaat over het aandringen op vrijheid, en er is veel woede. Deze woede is vragend en revolutionair. Er vindt een radicale afrekening plaats met de hel van het tijperk van de man.
‘Iedereen moet zich organiseren in commissies’
Iedereen die bij deze opstand betrokken is, moet zich in minstens één commissie organiseren: vrouwen, studenten, scholieren, Baloch, Perzen, Arabieren, Mazeni, Gilek, Armeniërs, Koerden… Wie zo groot is, moet ervoor zorgen dat deze inspanningen een toekomst hebben. Het is tijd om het initiatief te nemen en democratie te laten opbouwen.
De vrouwen maken duidelijk dat als er geen democratische veranderingen komen op alle terreinen van het leven, ze hun rebellie zullen laten escaleren. (…) Vrouwen zoals Jina Amini zijn fakkels van vrijheid geworden. We moeten er alles aan doen en daarvoor moeten we georganiseerd zijn. De opstanden hebben aangetoond dat het vooral de strijd van vrouwen voor vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid is die veranderingen in het mannelijke heerschappijsysteem afdwingt. Op veel plaatsen in de wereld gaan ook mannen de straat op met deze slogan, waarmee ze laten zien hoe moe ze zijn van dit systeem. Om een democratisch Iran te laten ontstaan, roepen we vrouwen van elke kleur en natie op om samen te vechten.
25 november: De stemmen van vrouwen over de hele wereld verenigen
We moeten ons verenigen met alle vrouwen wereldwijd onder de slogan Jin-Jiyan-Azadî. We zijn één, we bestaan, we zijn onszelf. We gaan de straat op voor vrijheid en eisen democratisering met een rebelse houding. Op 25 november roepen we vrouwen wereldwijd op: laten we op de dag tegen geweld tegen vrouwen onze stemmen verenigen voor Jina Amini en alle gevallenen. Laat ons met de oproep Jin-Jiyan-Azadî voor de vrouwen van Rojhilat en Iran de straat op gaan en hen begroeten op alle continenten. We mogen niet vergeten dat er miljoenen vrouwen zoals Jina in de wereld zijn. De vrijheid is nabij en we rennen ernaar toe. Daarom moeten we onze krachten bundelen.
Voor een oplossing verklaren we dat het tijd is om een democratische natie en vrouwenorganisatie op te bouwen in elk dorp, buurt, universiteit, stad, district en stad met de filosofie van Jin Jiyan Azadî. De theoreticus van deze slogan is Abdullah Öcalan. De grootsheid van dit grote paradigma is dat het van toepassing is op vrouwen over de hele wereld. Vandaag, als nooit tevoren in de geschiedenis, verzetten vrouwen in Iran zich tegen het heersende systeem. Het gaat om het elementaire recht om zich te organiseren.
Tien punten project
De vestiging en ontwikkeling van democratisch zelfbestuur is de garantie voor een sociale revolutie. Op basis hiervan presenteren wij als KJAR ons tienpuntenproject aan vrouwen, jongeren en de samenleving als geheel om de leiding te nemen en de vrouwenrevolutie te beschermen. Wij zien onszelf als verantwoordelijke voor de praktische invulling van deze dimensies.
1- Alle politieke gevangenen, te beginnen met Zeynab Jalalian, moeten onmiddellijk worden vrijgelaten.
2- In het Iraanse bevolkingsmozaïek zouden comités moeten worden gevormd onder leiding van vrouwen tegen het moorddadige systeem dat de vijandschap tussen de volkeren aanwakkert. Er moeten democratische relaties en allianties ontstaan en er moet een democratisch bestuur worden opgericht.
3- Alleen wanneer vrouwen, onze mensen en jongeren zich organiseren, zich ervan bewust dat zelfverdediging een fundamenteel recht is, kan opstand aan continuïteit winnen. Gezien het bijzondere oorlogsbeleid tegen vrouwen en de samenleving is zelfverdediging een onmisbaar recht. Geen buurt mag zonder commissies of zelforganiserende eenheden zijn. Ons volk zou de moordenaars, agenten, verkrachters, folteraars en ambtenaren in Iran en Rojhilat Koerdistan moeten kunnen straffen.
4- Met de actieve deelname van vrouwen moeten religieuze leiders en pleitbezorgers die vertrouwd zijn in de samenleving hun eigen rechtssysteem opbouwen en zich verzetten tegen het rechtssysteem van het Iraanse regime. Er moet een democratisch rechtssysteem worden ontwikkeld dat in overeenstemming is met de ethiek en waarden van de samenleving.
5- Alle artiesten, atleten, leraren, arbeiders, medische professionals en ecologieactivisten die al jaren strijden voor democratie en vrijheid zouden commissies moeten vormen in dit revolutionaire proces. De vrouwen die op deze gebieden leidend zijn, zouden parallel hun eigen commissies moeten vormen.
6- De universiteiten leiden elke dag en overal de opstand van de vrijheid en stellen democratische eisen. Leraren, studenten, intellectuelen en academici zouden commissies moeten oprichten voor de ontwikkeling van vrij en democratisch onderwijs. Er moet een alternatief onderwijssysteem worden ontwikkeld. Alle huizen, straten en wijken moeten academies worden.
7- Alle vrouwen in Rojhilat en Iran zouden overal communes en eenheden moeten oprichten om hun eigen toekomst te organiseren en hun vrijheid veilig te stellen.
8- Het gezin speelt een fundamentele rol bij het beschermen en ontwikkelen van de revolutie. In dit proces heeft elke familie een belangrijke rol in het versterken van de comités. Om vrije en nieuwe mensen te ontwikkelen, is het noodzakelijk om de strijd met het democratische gezinsprincipe te versterken.
9- De staat gebruikt religie, geloof en cultuur als een middel om volkeren te verdelen. Het Iraanse volk daarentegen zou religieuze, ideologische en culturele commissies moeten vormen en de gevoeligheden van anderen moeten respecteren.
10- Er moet een commissie worden gevormd om de revolutionaire gemeenschap te ondersteunen. Door het heersende systeem, maar ook door de opstanden en protesten op de pleinen, hebben veel revolutionairen en families grote economische problemen. Allen wiens hart klopt voor de revolutie, moeten zich organiseren onder leiding van vrouwen en jongeren om via originele economische instellingen en bedrijven in de eerste levensbehoeften te voorzien.”