Ayten Dersim van de PAJK (Partij voor Vrouwenvrijheid in Koerdistan) Coördinatie roept in een beoordeling van de huidige situatie op de website van haar organisatie op tot intensivering van de strijd voor vrijheid en zegt: “Gezien de huidige fase en het feit dat de de dageraad is dichterbij dan ooit, er is ook meer strijd en opoffering nodig.”
“Millennia van vrijheidsstrijd liggen achter ons”
Ayten Dersim gaat eerst in op de historische dimensie van overheersing, patriarchaat en discours en zegt: “Vrijheid is de ziel en levensbron van alle levende wezens en het universum. Natuurlijk is vrijheid het onmisbare doel van het leven voor gekoloniseerde volkeren, vrouwen en de verstotenen. Met de kolonisatie van vrouwen en de slavernij van volkeren kwam ook de strijd voor vrijheid op de agenda. Want daarvoor was er een matrilineaire samenleving waar het leven om vrouwen draaide. In die tijd was vrijheid een natuurlijk onderdeel van het leven, dus er was ook geen concept van vrijheid. Toen de matricentrische cultuur verloren begon te gaan, hebben vrouwen door de geschiedenis heen geprobeerd te vinden en terug te winnen wat verloren was. Het is een nooit eindigende zoektocht van millennia van vrijheidsstrijd. Vanaf het moment dat overheersing begon, werd de geschiedenis van volkeren ook herschreven en toegeëigend in het belang van de heersers. Geschiedenis wordt daarom in één adem beschouwd als heersers. Maar er zijn millennia geschiedenis aan voorafgegaan.
“Geschiedenis wordt niet alleen geschreven, het leeft”
Rêber Apo [Abdullah Öcalan] zei: ‘Ik schrijf de ongeschreven geschiedenis, het is de geschiedenis van de volkeren en vrouwen’. Nu strijden we om terug te keren naar ons verleden en op te graven wat verborgen zou moeten blijven, te schrijven wat niet is geschreven, om de vrijheid te krijgen die we verdienen en de geschiedenis te herschrijven. Zoals ik in het begin al zei, is deze strijd nooit gestopt; er is altijd een ononderbroken mars geweest voor de vrijheid van vrouwen en volkeren. Maar zwakte in de organisatie, zwakte in leiderschap en vooral zwakte door niet genoeg naar onze eigen ongeschreven geschiedenis te kijken vanuit een holistisch perspectief gebaseerd op het nieuwe Apoist-paradigma kan een vertragende en afleidende rol spelen om ons naar de uitkomst te leiden. Natuurlijk zijn er nog veel meer redenen te noemen. Maar als vrijheids- en vrouwenbeweging zijn wij de verdedigers van de grote geschiedenis van vrijheid, de geschiedenis van het verzet; we claimen de erfenis van alle weerstanden en strijd voor vrijheid. We dragen deze ongeschreven erfenis mee naar het heden en de toekomst. Geschiedenis wordt niet alleen geschreven, het leeft, het wordt geleefd, het is vandaag.
“Het gaat om verzet en overwinning”
Als vrijheidsbeweging hebben we enorme vooruitgang geboekt en zijn we door zeer moeilijke kruispunten gegaan in onze revolutionaire reis die al 50 jaar aan de gang is, maar vandaag, net als in het verleden, gaat het over verzet en overwinning. Het is glashelder, deze strijd is de strijd om het bestaan van de ontkende en genegeerde volkeren, het is de strijd van vrouwen. In onze halve eeuw strijd is de geschiedenis getuige geweest van duizenden epische weerstanden en grote opofferingen. De pioniers van deze vrijheidsstrijd waren duidelijk over hun idealen en doelen. Ze waren zich ervan bewust dat ze een hoge prijs zouden betalen als ze bewustzijn wilden creëren en zelfvertrouwen wilden verspreiden. In het begin zeiden ze: ‘Dit volk bestaat en zal bestaan. Wandelen op het pad van deze waarheid betekent al waardigheid en vrijheid.’ Ze wisten dat vrijheidsstrijder zijn betekent dat je alle moeilijkheden onder ogen moet zien, obstakels moet overwinnen en je overtuiging als een scherp mes bij elke gelegenheid moet aanscherpen. Deze stelregel is de levensfilosofie van deze beweging die door Rêber Apo wordt onderwezen. Het is een beweging die al een halve eeuw de hoop is van vrouwen en volkeren.
“Wij zijn de kinderen van vuur en zon”
Wij zijn de kinderen van het vuur en de zon. Al onze heiligen komen van het vuur en de zon, en zij zijn het die ons verbinden met de heilige liefde voor vrijheid. We hebben ons voortbestaan in het Midden-Oosten en Koerdistan afgedwongen met onze heiligen uit het verleden, en onze strijd zal niet stoppen totdat we ons bestaan terugnemen, gestolen door de gemaskerde goden van vandaag. We waren, we zijn en we zullen zijn door weerstand te bieden en te strijden. Wat we hebben bereikt, zal een spiegel zijn van wat we zullen bereiken, en degenen die bewust zijn weten dat als vrijheidsguerrilla’s, wij tot degenen behoren die de dood doden door hun zelfopoffering, die een perspectief creëren over hoe te leven en hoe te strijden en hoe in de voetsporen te treden van de kameraden die zeiden: ‘Een geleefd leven moet een vrij leven zijn.’
“Sara en Rûken hebben de realiteit van vrije vrouwen laten zien”
In de dialectiek van de vrijheidsbeweging tonen onze kameraden ons onze wil en ons perspectief van verzet in elke fase met hun acties. Met dit testament zijn onze metgezellen Sara en Rûken, vol liefde voor de mensheid, pioniers geworden die vrijheidsgeschiedenis hebben geschreven. In Mersin, waar de vijand ze nooit had verwacht, toonden ze met hun actie de realiteit van vrouwen die zijn opgevoed door de filosofie van vrijheid.
Het is noodzakelijk om de actie en het pad van onze kameraden Sara en Rûken en de erfenis die ze hebben achtergelaten te begrijpen. Deze kameraden hebben eens te meer de realiteit van de vrije vrouwenbeweging getoond, de heelheid van de actie van vrouwen die betekenis aan zichzelf hebben gegeven, en hebben een slag toegebracht aan de speciale oorlogspolitiek van de vijand.
Via Sara en Rûken hebben we opnieuw gezien dat onze geschiedenis van vrijheid, onze wortels en onze geschiedenis van strijd ons millennia lang hebben ondersteund en ons naar succes zullen leiden met de juiste mentaliteit en actie.
Onze kameraden Rûken en Sara zijn het resultaat van de waarden gecreëerd door de vrije vrouwenbeweging. Er is 30 jaar geleden een vrouwenleger opgebouwd en een vrouwenpartij ontwikkeld, en hun paradigma en perspectief op het leven hebben stevige stappen vooruit gezet en vrijheid en gezelligheid gecreëerd.
“Bouwen aan het wereldconfederalisme voor vrouwen”
Tegenwoordig is de slogan ‘Jin Jiyan Azadî’ [Vrouw, leven, vrijheid], die in Rojhilat (Oost-Koerdistan) werd geroepen en over heel Iran werd verspreid, een filosofie die een tweede natuur is voor vrije vrouwen die bereid zijn hun leven op te offeren om niet terug te treden uit hun leidende rol. Golf na golf zal deze filosofie de utopie van vrouwenvrijheid over de hele wereld worden en een confederalisme voor vrouwen creëren.
Er is een gezegde: ‘Als de nacht het diepst is, is de dag het dichtst bij.’ Gezien het proces dat we doormaken, is de dageraad nu dichterbij en zijn er meer inspanningen en opofferingen nodig dan ooit tevoren. Ons belangrijkste intellectuele en operationele doel moet zijn om te strijden voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo en om ons te verenigen rond de guerrillastrijders. We roepen op om de strijdkrachten te versterken en het fascisme samen op de vuilnisbelt van de geschiedenis te gooien.”