- Noord-Koerdistan
De journalistenvereniging Dicle Fırat (DFG) organiseerde een herdenkingsbijeenkomst voor de Koerdische schrijver Musa Anter (Apê Musa), die op 20 september 1992 werd vermoord in het district Seyrantepe in Amed (Tr. Diyarbakir). Het werd bijgewoond door de zoon van Musa Anter, Dicle Anter, de DFG, het Mesopotamische Vrouwen Journalisten Platform (MKGP), de Partij voor de Democratische Regio’s (DBP), de Democratische Volkspartij (HDP), parlementsleden İmam Taşçıer en Gülistan Kılıç Koçyiğit, familieleden van ziekengevangene, de Vereniging voor de Ondersteuning van Gevangenen en Veroordeelde Families (TUHAY-DER), het 78’s Diyarbakır-initiatief, de journalist Hüseyin Aykol en vele andere mensen. Het evenement vond plaats in de 442e straat van het district Cumhuriyet in Amed.
Een kogel op de Koerdische taal en de zoektocht naar de waarheid
Dicle Müftüoğlu, medevoorzitter van de DFG, zei tijdens de herdenking: “Musa Anter, de wijze van het Koerdische volk, de leraar van de Koerdische journalisten, werd 30 jaar geleden in deze straat vermoord. De kogel die op hem werd afgevuurd, werd afgevuurd op de taal van een volk dat op zoek was naar de waarheid. Met de moord op Apê Musa moest dit volk het zwijgen worden opgelegd en zonder pen worden achtergelaten. Er werd aangenomen dat als de ‘Plataan van de Koerdische pers’ zou worden gedood, de mensen zouden zwijgen. Ja, onze leraar Apê Musa is in deze straat vermoord en zijn pen bleef besmeurd met bloed. Maar zijn opvolgers namen de pen ter hand en gingen door met het schrijven van de waarheid. Cengiz Altun, Gurbetelli, Ferhat Tepe, Deniz Fırat, Nujiyan Erhan hebben deze pen overgenomen en aan ons overgelaten.”
Müftüoğlu herinnerde eraan dat na de moord op Apê Musa, krantengebouwen werden gebombardeerd en krantendistributeurs werden vermoord en gearresteerd, en zei: “16 vrije persmedewerkers, de afstammelingen van Apê Musa, werden op 8 juni gearresteerd en op 16 juni gearresteerd omdat ze de waarheid aan het publiek. De politie, die geen aanwijzingen kon vinden in de dossiers van onze collega’s, wezen onze camera’s, fototoestellen en deze foto’s, die we vandaag met trots in onze handen hebben, aan als bewijsmateriaal. Vanaf hier zeggen we vandaag opnieuw: deze mensen die werden vermoord omdat ze probeerden de waarheid aan de mensen over te brengen, zijn onze eer. Aan degenen die denken dat ze ons kunnen ontmoedigen met operaties en arrestaties, roepen we opnieuw vanaf de plek waar Apê Musa werd vermoord: Wij zijn de pen van Apê Musa, we zijn zijn kleine generaals, we zijn zijn erfgenamen, we zullen deze strijd niet opgeven voor de waarheid.”
Journalist Hüseyin Aykol herinnerde aan de aanvallen op vrije persmedewerkers van de afgelopen jaren: “Er waren arrestaties, maar we gingen toch door. Ik ben hier niet gekomen om mijn haat te uiten jegens degenen die Apê Musa hebben vermoord, ik ben hier gekomen om mijn schuld aan Apê Musa te betalen. We zijn niet zoals eerst, toen je ons verliet, we hebben sinds die dag bijna 50 kranten gepubliceerd, we hebben radiozenders. We hebben televisie die over de hele wereld uitzendt, we hebben onze eigen agentschappen. We zijn voor deze zaak gemarteld en gevangengezet, onze agentschappen zijn gesloten, evenals onze kranten. Zolang we leven, zullen we blijven rapporteren over wat het Koerdische volk doormaakt. We zullen het aan de hele wereld bekendmaken. Ik ben hier al 33 jaar en jongeren van de leeftijd van mijn kinderen en kleinkinderen hebben zich aangesloten bij de vrije pers. We blijven groeien.”
HDP-parlementslid İmam Taşçıer wees erop dat er in de geschiedenis veel pogingen zijn geweest om de Koerden te vernietigen: “Apê Musa accepteerde dit niet en schreef voor het Koerdische volk. Hiervoor is hij op 70-jarige leeftijd in deze straat vermoord. Zolang deze orde bestaat, zullen er mensen zijn zoals Apê Musa. Apê Musa was misschien de enige die dag, maar vandaag zijn er miljoenen.”
Na de toespraken renden deelnemers aan de herdenkingsrally naar de plaats waar Musa Anter werd vermoord met de slogan “De vrije pers kan niet het zwijgen worden opgelegd” De herdenking werd afgesloten met het leggen van anjers op de plaats.