De vooraanstaande socioloog Farhad Khosrokhavar en filosoof Mauro Ceruti hebben hun steun betuigd aan het lopende vredesproces.
In zijn bericht verklaarde Khosrokhavar:
“Turkije maakt een historisch proces door. De Koerdische kwestie – die gedurende de eeuwenlange modernisering van het land onopgelost is gebleven – staat voor het eerst op het punt om via democratische en vreedzame middelen te worden aangepakt. In het Midden-Oosten heeft de moderniteit de spanning tussen het universele en het lokale, het algemene en het specifieke nog steeds niet overwonnen. Hoe kunnen we ons dan onderscheiden zonder onze universaliteit te verliezen? Met andere woorden, hoe kunnen we de tegenstellingen tussen abstracte universalia en geleefde singulariteiten met elkaar verzoenen? Het lijkt erop dat juist hier het hardnekkige fundamentalisme in de regio en zowel regionale als mondiale imperiale interventies met elkaar verweven raken. De oproep van de Koerdische leider Öcalan tot vrede en een democratische samenleving biedt een dialectische weg naar samenleven zonder identiteitsverlies. Ik sta volledig achter de oproep van Öcalan, die miljoenen Koerden een vreedzame nationale bevrijding belooft die noch nationalistisch, noch separatistisch is. Een Koerdisch-Turks-Arabische alliantie die in staat is om de impasse in het Midden-Oosten te doorbreken, zou kunstmatige grenzen overbodig kunnen maken zonder nieuwe verdeeldheid te creëren. Kortom, we staan op een keerpunt. Ik hoop dat vrede zal zegevieren.
Ondertussen zei Ceruti het volgende in zijn boodschap:
“Ik spreek mijn volledige steun uit voor het lopende vredesproces in Turkije en voor de Koerdische politieke vertegenwoordigers die met moed en doorzettingsvermogen streven naar bevordering van dialoog, democratie en coëxistentie. Vrede wordt opgebouwd door verantwoordelijkheid, wederzijdse erkenning en een gezamenlijke inzet voor een toekomst waarin diversiteit een bron van rijkdom voor de samenleving is in plaats van een bron van conflict. Ik ben solidair met iedereen die zich hiervoor inzet.
In een onderling verbonden wereld die terugvalt op nieuwe vormen van nationalisme en imperialisme en daardoor steeds meer gefragmenteerd en onveilig wordt, in een wereld waar het risico op militaire conflicten en terrorisme toeneemt, biedt de vredesdialoog tussen de Koerden en de Turkse regering een concreet pad van hoop naar een nieuwe richting. Het recht op zelfbeschikking van verschillende volkeren kan worden behouden binnen het kader van een “postnationale”, “multinationale” of ‘kosmopolitische’ staat, waar eenheid en diversiteit, nationale soevereiniteit en multiculturalisme met elkaar kunnen worden verzoend en elkaar kunnen versterken, waarbij het paradigma van etnische en religieuze homogeniteit en de “sacralisering” van territoriale grenzen wordt overstegen. Deze nieuwe richting kan dienen als een positief voorbeeld in het Midden-Oosten en als voorloper van een mondiale gemeenschap van staten die zich oprecht inzetten voor het ‘algemeen belang’ van onze gedeelde aardse thuis, in een tijd waarin de mensheid geconfronteerd wordt met de ongekende mogelijkheid van zelfvernietiging.”
Farhad Khosrokhavar
Farhad Khosrokhavar is een Franse socioloog van Iraanse afkomst. Zijn werk op het gebied van sociologie richt zich met name op radicalisering, de sociologie van de islam, gevangenissen en identiteitskwesties in moderne samenlevingen. Hij is al lange tijd werkzaam als onderzoeker en docent aan prestigieuze instellingen zoals de École des Hautes Études en Sciences Sociales (EHESS) en het Maison des Sciences de l’Homme (MSH). Zijn studies over de transformatie van de islam in Europa, jongeren en marginaliteit, jihadisme en radicalisering in gevangenissen hebben een brede internationale impact gehad en hebben geleid tot essentiële naslagwerken op deze gebieden. Khosrokhavar heeft talrijke boeken in het Frans en het Engels op zijn naam staan en heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan hedendaagse debatten over veiligheid en identiteit in de sociale wetenschappen.
Mauro Ceruti
Mauro Ceruti begon zijn academische carrière als onderzoeker aan de Universiteit van Genève, werkte later in transdisciplinaire onderzoekscentra in Parijs en bekleedde faculteitsfuncties aan verschillende Italiaanse universiteiten, waaronder Milaan, Bergamo en Palermo. Vervolgens was hij hoogleraar wetenschapsfilosofie aan de IULM-universiteit in Milaan, waar hij later emeritus hoogleraar werd. Ceruti’s filosofische werk bestrijkt een breed scala aan gebieden, waaronder epistemologie, de filosofie van de biologie, de filosofie van globalisering, mondiale ethiek en onderwijsvernieuwing. Zijn onderzoek richt zich op thema’s als menselijkheid, globalisering, diversiteit, systeemdenken en de mondiale gemeenschap. Een van Ceruti’s opmerkelijke bijdragen is zijn concept van ‘planetair denken’, dat benadrukt dat de mensheid één planetair lot deelt en dat ecologische, economische, culturele en politieke banden met elkaar verweven zijn door wederzijdse afhankelijkheid.
Bron: ANF