- Turkije
Het initiatief “Zaterdagmoeders” heeft voor de 1077e keer op het Galatasarayplein in Istanbul, Turkije gerechtigheid geëist voor de slachtoffers van de staatspraktijk van verdwijningen. Deze keer stond de zaak van Nazım Gülmez centraal, die in 1994 in de Koerdische provincie Dersim (tr. Tunceli) door soldaten werd ontvoerd en daarna nooit meer is teruggezien.
Met foto’s van de verdwenen personen en rode anjers verzamelden familieleden van vermisten, activisten en leden van de mensenrechtenorganisatie IHD zich op het centrale plein in de wijk Beyoğlu. De verklaring over de zaak werd voorgelezen door IHD-activiste Ümit Tekay Dişli.
“Nazım Gülmez kwam nooit terug”
Nazım Gülmez, toen 61 jaar oud en vader van negen kinderen, woonde in het dorp Torut (Taşıtlı) in het district Xozat (Hozat). Hij was boer en werd gerespecteerd in de gemeenschap. Op de ochtend van 14 oktober 1994 werd het dorp bezocht door soldaten van de commando-brigade Bolu – beruchte troepen binnen het Turkse leger, die al betrokken waren bij de invasie van Cyprus en deel uitmaken van de bezettingsmacht in Rojava en Zuid-Koerdistan.
Gülmez werd uit zijn huis gehaald – officieel om als plaatskenner te dienen bij een militaire operatie. Drie andere dorpsbewoners werden ook meegenomen. Terwijl zij nog dezelfde dag terugkeerden, bleef Nazım Gülmez vermist. Zijn vrouw Garip Gülmez wendde zich vervolgens tot de autoriteiten. Deze verklaarden dat haar man naar Dersim was gebracht en daar was vrijgelaten. De familie was het daar niet mee eens: Gülmez kende de omgeving. Als men hem had vrijgelaten, zou hij zeker naar huis zijn gekomen.
“Straffeloosheid beschermt de daders”
De familie deed aangifte bij het openbaar ministerie in Xozat. Maar het onderzoek liep op niets uit. Het dossier werd jarenlang doorgegeven tussen het lokale openbaar ministerie, het militaire openbaar ministerie in Xarpêt (Elazığ) en de aanklagende instantie bij de inmiddels afgeschafte staatsveiligheidsrechtbanken in Meletî (Malatya), zonder dat er substantieel onderzoek werd gedaan.
“31 jaar later weten we nog steeds niet wat er met Nazım Gülmez is gebeurd”, zei Ümit Tekay Dişli. “De verantwoordelijken bleven ongestraft en werden beschermd door systematische straffeloosheid. Maar we zullen niet ophouden gerechtigheid te eisen.”
De wake eindigde met het symbolisch neerleggen van anjers op het Galatasarayplein.
Bron: ANF