- Turkije
Het Democratisch Volkscongres (HDK) heeft de slotverklaring gepubliceerd van zijn conferentie “Socialism Again” die op 8 en 9 november werd gehouden.
In de verklaring staat dat de beoordelingen van Abdullah Öcalan, die zijn gedaan in een periode waarin imperialistische oorlogen en genocidale beleidsmaatregelen opnieuw zijn verergerd, en die zijn besproken tijdens de conferentie van 8 en 9 november van het Democratisch Volkscongres, nieuwe mogelijkheden hebben gecreëerd voor solidariteit en gezamenlijke strijd tussen volkeren.
In de slotverklaring wordt benadrukt dat de oproep van Abdullah Öcalan om de vrijheidsstrijd te verplaatsen van een gewapend conflict naar een politieke oplossing van strategisch belang is, en wordt gesteld: “Deze stap zal de interactie en solidariteit versterken tussen volkeren die niet voor zichzelf kunnen spreken en in een conflict zijn gedreven.”
Ook werd opgemerkt dat de conferentie “een belangrijke stap” was in de richting van het herstel van de banden tussen de volkeren in hun strijd, en dat de discussies werden gevoerd onder de titels “Staat, democratie, klasse en socialistische benadering”; “Historische ervaringen en democratische praktijken”; en “Fundamentele perspectieven voor het socialisme”.
In de verklaring stond dat de conferentie verschillende sociale segmenten en strijdervaringen bij elkaar bracht, waardoor een basis werd gecreëerd om “samen en opnieuw na te denken over socialisme”.
De resultaten van de conferentie werden als volgt opgesomd:
“Hoewel kapitalisme en patriarchaat de mensheid veroordelen tot diepe ongelijkheid, honger, oorlog en bloedbaden die leiden tot massale sterfte, brengen ze ook ons bestaan als soort en de wereld waarin we leven op de rand van de afgrond.
– Ongeacht de verschillende namen die het in verschillende periodes heeft gehad of kan krijgen, is het socialisme vandaag de dag relevanter dan ooit als zoektocht naar en strijd voor een klassenloze en grenzeloze wereld waarin een einde komt aan de onderdrukking en uitbuiting van volkeren, geslachten, soorten en de natuur.
– Als erfgenamen van de strijd die de mensheid sinds de tijd waarin de eerste ongelijkheden de samenlevingen verdeelden, heeft gevoerd, werd gesteld dat de revoluties en socialistische machtservaringen van de 20e eeuw, van de Commune van Parijs tot de Oktoberrevolutie, van oktober tot nieuwe revoluties en nationale bevrijdingsstrijd, niet alleen ten einde kwamen door externe belegeringen waarmee ze te maken hadden, maar ook door interne redenen; dat deze ervaringen, die aantoonden dat de heerschappij van het kapitaal omvergeworpen kon worden, naast vele humanitaire en politieke verworvenheden die de strijd van de onderdrukten in de kapitalistische wereld kracht gaven, ook onmiskenbare fouten bevatten; en dat een kritische afrekening met onze geschiedenis en ons strijdverleden een van de voorwaarden is voor het opbouwen van de toekomst.
– Als de arbeiders en onderdrukten de hoofdrolspelers moeten zijn in hun eigen bevrijding, dan vereist de strijd voor het socialisme een pluralisme dat aansluit bij de diversiteit en veelzijdigheid van miljoenen onderdrukten; en de eenheid van onze strijd zal niet alleen worden gerealiseerd door elkaars bestaan en legitimiteit te erkennen, maar ook door een gezamenlijke mars van uiterst diverse sociale segmenten en verschillende intellectuele en organisatorische tradities die verrijking zoeken door interactie.
– Er werd besproken dat deze pluralistische structuren concreet vorm kunnen krijgen door de verweving van directe democratische eenheden aan de basis, zoals buurt-, dorps- en werkplekcommunes, met grotere confederale structuren. In deze context kan de Rojava-revolutie in Noord- en Oost-Syrië een concreet en actueel voorbeeld zijn van een dergelijk organisatiemodel, door de ervaring met democratisch confederalisme die de volksvergaderingen trachten op te bouwen.
– Het marxisme, dat een belangrijk onderdeel is van ons pluralistische erfgoed en bestaan, en dat een beslissende rol speelt zowel in de analyse van het kapitalisme en in het aantonen dat het historisch kan worden overwonnen, als in het organiseren van antikapitalistische strijd, is geen bevroren reeks stellingen, maar een structuur die zelf verandert door interactie met verschillende niveaus van praktijk, en zichzelf niet buiten de dialectiek plaatst; en zijn standpunt van ‘meedogenloze kritiek op alles wat bestaat’ staat open voor kritiek van zowel binnen als buiten.
– Bureaucratische, corrupte machtspraktijken en de grove en reductionistische interpretaties die onder hun invloed zijn gevormd, kunnen niet worden toegeschreven aan het marxisme.
– Hoewel de tegenstelling tussen arbeid en kapitaal blijft bestaan en belangrijk is, behoren de dynamiek van de sociale strijd, de onderwerpen en wereldbeelden die voortkomen uit een reeks andere tegenstellingen, zoals feminisme tegen patriarchaat en LGBTIQ+-bewegingen tegen heteronormativiteit, tot de dragers van de strijd voor gelijkheid en vrijheid.
– De unieke inzichten en strijdperspectieven van de onderdrukten in elke regio, gebaseerd op hun eigen confrontatie met het kapitalisme en het patriarchaat, zijn waardevol, complementair en onmisbaar voor een universele strijdhorizon.
– Het zal een zinvolle bijdrage zijn aan de onderdrukten van de wereld, met name in Turkije en Koerdistan, dat de vragen en voorstellen van Abdullah Öcalan, gebaseerd op de praktijk van de Koerdische vrijheidsbeweging en haar vermogen om haar organisatie en historische oriëntatie te behouden ondanks niet alleen brute aanvallen en bloedbaden, maar ook de omwentelingen als gevolg van verschuivingen in strijdterreinen en machtsconfiguraties in opeenvolgende historische fasen, en op basis van haar openheid voor de samenkomst van de volkeren van de wereld, ter discussie worden gesteld onder volkeren die op zoek zijn naar een gemeenschappelijke strijd.
– Er werd benadrukt dat het doel om een einde te maken aan uitbuiting, die als een wereldsysteem is georganiseerd, alleen kan worden bereikt door de strijd die in individuele landen wordt gevoerd op wereldschaal te integreren, en dat de strijd van arbeiders en onderdrukten daarom op internationaal niveau moet worden georganiseerd in vormen die overeenkomen met het pluralistische karakter ervan.
– Wij dringen aan op socialisme, dat niet alleen mogelijk is, maar ook onontbeerlijk en niet kan worden uitgesteld voor ons voortbestaan in een tijdperk waarin de uitbuiting van mensen door mensen de mensheid op de rand van de afgrond heeft gebracht. Wij verklaren opnieuw vastbesloten te zijn om samen met de breedste lagen van de samenleving de strijd voor het socialisme te voeren, aangezien de keuze is tussen socialisme of barbarij.
Bron: ANF