- Turkije
De medevoorzitter van de Dicle en Fırat Journalistenvereniging (DFG), Selman Çiçek, zei dat zowel de pro-regeringsmedia als de staatsgezinde media die zich profileren als ‘oppositie’ zich verenigd hebben in oorlogsjournalistiek, wat het proces schaadt. Hij verklaarde dat zij als reactie hierop vredesjournalistiek zullen blijven versterken.
Zelfs in het nieuwe proces dat op 27 februari door Abdullah Öcalan in gang is gezet, weigeren de Turkse media hardnekkig om de oorlogstaal te laten varen. Zowel pro-regeringsmedia als media die beweren tot de oppositie te behoren, zijn het hier volledig over eens. Kranten als Yeni Şafak en Akit, die dicht bij de regering staan, en Sözcü en Cumhuriyet, die zich als critici van de regering profileren, wedijveren met elkaar, elk gedreven door verschillende motieven om het proces te saboteren door middel van vijandigheid jegens Koerden en de Koerdische politiek. Dezelfde houding is ook te zien bij televisiezenders uit verschillende politieke kampen.
DFG-covoorzitter Selman Çiçek sprak met ANF Nieuwsagentschap en zei dat de oproep van Abdullah Öcalan een belangrijke kans voor democratisering in Turkije biedt. Hij merkte echter op dat ondanks de stappen die de Koerdische Arbeiderspartij (PKK) heeft gezet, de regerende Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP) nog geen concrete stappen heeft ondernomen. Hij voegde eraan toe dat er, afgezien van enkele incidentele positieve opmerkingen van de Nationalistische Bewegingspartij (MHP), geen noemenswaardige ontwikkelingen hebben plaatsgevonden. Çiçek vervolgde: “We hebben nog steeds niet de verwachte stappen van de Commissie gezien; in plaats daarvan is er een aanpak die het proces vertraagt en rekt. Het is duidelijk dat de AKP geen verantwoordelijkheid neemt voor dit proces.”
Ze intensiveren hun vijandige taal nog verder
Çiçek zei dat de regerende AKP er niet in geslaagd is om het proces krachtig te steunen, en dat dit ook gevolgen heeft gehad voor de Turkse media. Çiçek vervolgde: “Op deze manier zetten de mainstream media hun oude discours voort. De mainstream media, die oorlogsjournalistiek tot een gewoonte hebben gemaakt, hebben geen enkele poging gedaan om deze praktijk te staken. Als het om Koerden gaat, voeren ze hun vijandige taal nog verder op. Het feit dat de reguliere media er niet in zijn geslaagd een verantwoordelijke toon aan te slaan, heeft de media die tegen een oplossing zijn duidelijk aangemoedigd. Deze media, met name Sözcü en Cumhuriyet, die vóór het proces de Koerden nog vleiden, wedijveren nu met elkaar om zich uit te roepen tot ‘de sterkste tegenstanders’ als het gaat om Koerdische rechten en verworvenheden. Ze concurreren praktisch met de reguliere media. We zien ook dat sommige journalisten die al lang voorstander zijn van nationalisme, in dit proces dezelfde mentaliteit blijven hanteren. Deze giftige taal heeft nog nooit een probleem opgelost en zal ook in de toekomst niets oplossen.
Oorlogsjournalistiek voedt zich met bloed
Çiçek zei dat het belangrijkste doel van oorlogsjournalistiek is om de samenleving te provoceren en mensen tegen elkaar op te zetten, omdat het zichzelf in stand houdt door conflicten. Çiçek zei: “Hun mentaliteit is: laat de volkeren elkaar afslachten, en wij gaan van de ene tv-zender naar de andere met een dweilsteel in onze handen. Ze voeden zich met bloed en conflicten. Ondanks al deze agressieve taal zien we nog steeds dat er zich binnen de samenleving geen ernstige vijandigheid heeft ontwikkeld. Dat moet hen zorgen baren, want de laatste tijd zijn ze nog agressiever geworden.”
Verdediging van vredesjournalistiek
Çiçek verklaarde dat zij vredesjournalistiek tegen deze taal zullen verdedigen en zullen werken aan oplossingen hiervoor. Hij zei: “Als DFG zullen we verschillende bijeenkomsten houden in het parlement. Tijdens deze bijeenkomsten zullen we de kwestie van schendingen tegen de pers aan de orde stellen. Tegelijkertijd zullen we vredesjournalistiek en het belang ervan toelichten. We zullen internationale ervaringen delen en voorbeelden geven van hoe vredesjournalistiek heeft bijgedragen aan het beëindigen van conflictprocessen.”
Grote verantwoordelijkheid voor journalisten
Selman Çiçek benadrukte dat zij zich als journalisten die dit proces ondersteunen, bewust zijn van de verantwoordelijkheid die zij dragen voor het welslagen ervan. Çiçek zei ook: “Het is onze verantwoordelijkheid om een taal van vrede te ontwikkelen in plaats van de taal van oorlog die de mainstream media domineert. Als journalisten geloven wij dat wij door de taal van vredesjournalistiek te ontwikkelen, het proces vooruit zullen helpen. Wat er ook gebeurt, we zullen vredesjournalistiek blijven versterken tegen de taal van oorlog. Vredesjournalistiek is waarheidsgericht.”
De kracht van vredesjournalistiek moet worden erkend
Çiçek benadrukte dat vredesjournalistiek niet werkt volgens een winnaar-verliezerbenadering, maar zich richt op dialoog en oplossing. Çiçek voegde eraan toe dat het een taal van empathie en eenheid gebruikt in plaats van vijandigheid en nationalisme: “Vredesjournalistiek gebruikt een taal van hoop, liefde en begrip in plaats van een taal die polariseert en angst verspreidt. Onze campagne voor vredesjournalistiek zal worden voortgezet. We zullen iedereen bereiken die we kunnen bereiken. We zullen laten zien dat degenen die vredesjournalistiek verdedigen sterker zijn. Wij geloven dat naarmate vredesjournalistiek zich ontwikkelt, het proces zal versnellen en de partijen moediger zullen worden in het oplossen van problemen.”
Bron: ANF