- Turkije
Iskender Bayhan, parlementslid voor de Arbeiderspartij (EMEP) in Istanbul, vertelde ANF Nieuwsagentschap dat de commissie die binnen het parlement is opgericht met betrekking tot het proces van “Democratische Samenleving en Vrede” te kampen heeft gehad met ernstige tekortkomingen op het gebied van planning en voortgang. Bayhan is van mening dat de regering, in plaats van concrete stappen te ondernemen, een tactiek heeft gevolgd waarbij zij voortdurend de verwachtingen heeft getemperd en zoveel mogelijk gebruik heeft gemaakt van het besluit van de PKK om de wapens neer te leggen en zichzelf op te heffen. Hij benadrukte: “In plaats van concrete stappen te ondernemen, zal de vertragingsstrategie op een gegeven moment veel moeilijkere en negatievere gevolgen hebben. De regering is zelf de enige geadresseerde van haar waarschuwing om het proces niet te laten mislukken.”
Bayhan zei dat een van de grootste moeilijkheden voor de commissie om concrete stappen te zetten, de manier was waarop de regeringspartij en parlementsvoorzitter Numan Kurtulmuş het proces hadden gepland en geleid. Hij zei: “Meerdere keren werd in de commissie voorgesteld om het proces als geheel te plannen binnen een kader van prioriteiten en om de te nemen stappen en de te voeren debatten gelijktijdig te laten plaatsvinden. Dit omvatte wettelijke regelingen die moeten worden vastgesteld, stappen die moeten worden genomen voor duurzame vrede en een democratische oplossing voor de Koerdische kwestie. We hebben voorgesteld dat iedereen concrete suggesties zou indienen en dat deze volgens een gecoördineerd tijdschema zouden worden uitgevoerd.”
Er werd niet veel aandacht besteed aan de voorstellen
Bayhan herinnerde eraan dat de commissie na haar tweede vergadering voornamelijk hoorzittingen heeft gehouden: “Die zijn natuurlijk niet onbelangrijk. Om inzicht te krijgen in de gevolgen van dit proces in Turkije is het belangrijk om de debatten hierover voort te zetten – die bijna 50 jaar teruggaan tot de laatste Koerdische opstand – en vragen te stellen over de oorzaken van wat er is gebeurd en te luisteren naar getuigenissen. Maar aan dringende maatregelen die moeten worden genomen – zoals regelgeving met betrekking tot gevangenissen, een terugkeerwet na ontwapening en vooral de kwesties van curatoren en moedertaal als prioriteiten voor het oplossen van de Koerdische kwestie en het bereiken van duurzame vrede – werd niet veel aandacht besteed.”
De regerende coalitie blokkeert vooruitgang
Bayhan zei dat het feit dat er tot nu toe geen concrete stappen zijn ondernomen, te wijten is aan de regerende coalitie: “De Volksalliantie is onderling niet eensgezind. Met name de AKP heeft tot nu toe geen enkel concreet voorstel gedaan. Ook heeft zij geen enkele uitspraak gedaan, positief of negatief, over inkomende voorstellen in termen van een werkprogramma. Dit alleen al is een negatieve houding. Terwijl zij het belang van het proces benadrukken, nemen zij hun toevlucht tot retoriek over hoe waardevol het is, waarbij zij voortdurend de risico’s benadrukken en de zaken verdoezelen met herinneringen. Voortdurende beloften, voortdurende herinneringen aan duizendjarige broederschap. Eerlijk gezegd kunnen we niet van Malazgirt naar het heden gaan. Door de houding van het regerende blok kunnen we niet tot het punt komen waarop we kunnen bespreken hoe de huidige Turks-Koerdische broederschap op vrede kan worden gebouwd, hoe het zwijgen van de wapens kan worden gegarandeerd en welke concrete stappen zullen worden genomen om de wonden te helen die door deze oorlog zijn veroorzaakt.”
We zullen aandringen op concrete stappen
Bayhan wees erop dat alle deelnemers die voor de commissie waren uitgenodigd, hetzelfde belangrijke punt benadrukten: “Dat het proces dringend en zonder uitstel moet worden afgerond door middel van concrete stappen. Waarom worden er dan geen stappen ondernomen? Het feit dat de regeringscoalitie geen actie onderneemt op concrete voorstellen, komt tot uiting in de commissie. Is dit een vertragingstactiek of gewoon onvoorbereidheid? Er kan veel worden gespeculeerd. Ik denk dat het een tactiek is om de verwachtingen voortdurend te temperen en het besluit van de PKK om zich te ontwapenen en op te heffen zoveel mogelijk in het voordeel van de regering te gebruiken. Zij zullen hierop blijven aandringen. Wij van onze kant zullen blijven zeggen dat dit verkeerd is, dit aan de kaak blijven stellen en blijven aandringen op concrete stappen.”
Om de Koerdische verworvenheden teniet te doen
Bayhan zei ook dat in debatten over de toekomstige status van Noord- en Oost-Syrië binnen een nieuw Syrië een soortgelijke houding zichtbaar is: “Net zoals we in Turkije te maken hebben met een houding waarbij verwachtingen worden getemperd, hoogdravende toespraken worden gehouden en stappen worden geweigerd, is de aanpak in Syrië zo obstructief mogelijk. In plaats van de nodige stappen te nemen om een nieuwe democratische republiek op te bouwen die de democratische wil en het gemeenschappelijke leven van het Syrische volk van verschillende geloofsovertuigingen en etnische groepen weerspiegelt, wordt geprobeerd een structuur op te leggen die zelfs de democratische verworvenheden van de QSD en Noord- en Oost-Syrië teniet zou doen. Syrië is in dit opzicht zeer besluitvaardig, maar deze besluitvaardigheid is volledig gebaseerd op de neo-Ottomaanse regionale dromen van de huidige paleisregering en de expansionistische ambities van Turkije onder de naam ‘Groot-Turkije’ – waarbij wordt geprobeerd een aandeel te claimen in de regionale verdeling, machtsstrijd en invloedcompetitie als een soort kapitaalplan.”
Het niet ontmoeten van Öcalan is een tekortkoming en problematisch
Bayhan stelde dat, hoe men het ook noemt, het proces in wezen een Imralı-proces is: “De gegevens waarover we beschikken, de verklaringen die zijn afgelegd, de oproepen van Öcalan, het besluit tot ontbinding van de PKK – al deze zaken wijzen erop dat dit een Imralı-proces is. Er zijn gesprekken gevoerd op Imralı, er zijn bepaalde afspraken gemaakt en dialogen gevoerd over te nemen maatregelen, en er worden onderhandelingen gevoerd, althans volgens de informatie die naar buiten is gekomen. Zelfs als dit wordt ontkend, is er een tafel op Imralı en is er een dialoog gaande. Er worden daar vergaderingen gehouden. Aangezien de Koerdische politieke beweging zegt dat “Öcalan de hoofdonderhandelaar, de belangrijkste gesprekspartner” is, is het onaanvaardbaar dat de Commissie Öcalan niet hoort of zijn gedachten, evaluaties en voorstellen over dit proces niet op haar agenda zet. Voor de toekomst van dit proces en het tot stand brengen van vrede zou dit een zeer ernstige tekortkoming zijn. Dit is een noodzaak, een verplichting. We benadrukken voortdurend hoe belangrijk het is dat Öcalan door de Commissie wordt gehoord en dat er een mechanisme wordt gecreëerd waarmee zijn voorstellen met de Commissie kunnen worden gedeeld.
Er moeten nu concrete stappen worden ondernomen
Bayhan concludeerde dat het vanaf nu onaanvaardbaar is om Öcalan niet te horen of deze kwestie niet op de agenda van de Commissie te zetten en te verduidelijken: “In plaats van concrete stappen te ondernemen, zal het uitstelgedrag na een bepaald punt veel moeilijkere en negatievere gevolgen hebben. De regering zelf is de enige geadresseerde van haar waarschuwing om het proces niet te laten mislukken. Het regerende blok is de belangrijkste verantwoordelijke partij. Daarom moet zij in de komende periode zo snel mogelijk haar standpunt kenbaar maken over de ontmoeting van de Commissie met Öcalan, en moeten er concrete stappen worden ondernomen om een dergelijke ontmoeting te realiseren.”
Bron: ANF