- Turkije
Na de oproep van Abdullah Öcalan op 27 februari hebben de ontwikkelingen geleid tot de oprichting van een parlementaire commissie met vertegenwoordigers van politieke partijen. Tijdens haar vierde vergadering deze week zal de commissie verschillende vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld horen, waaronder de Vredesmoeders en de Zaterdagmoeders.
Vredesmoeders Feleknaz Karabaş en Sebiha Bozan deelden hun eisen en standpunten over het proces met ANF Nieuwsagentschap.
Wij vertrouwen volledig in het door Abdullah Öcalan geïnitieerde proces
Vredesmoeder Feleknaz Karabaş zei: “Wij zeggen: laat er goedheid zijn, laat er vrede zijn; laat ook de staat stappen ondernemen zodat er vrede kan komen. Laat er geen arrestaties zijn, geen doden, en mogen de jongeren niet sterven. Wij hebben vertrouwen in dit door Abdullah Öcalan geïnitieerde proces, omdat ons vertrouwen in onze leider en in ons volk ligt. Ook wij reiken de hand naar vrede; als God het wil, zal er vrede komen.”
Karabaş benadrukte ook dat de staat de Koerden de hand van broederschap moet reiken. “Onze hoop is dat de staat in deze kwestie ook de hand van vrede en broederschap naar de Koerden zal reiken. In de afgelopen zes of zeven maanden sinds het begin van het proces hebben we geen berichten over doden ontvangen; we hopen dat er geen doden meer zullen vallen. Sinds het Koerdische volk de wapens heeft neergelegd, heerst er een sfeer van hoop, maar vrede is moeilijk. Laat al onze mensen hun hand uitstrekken voor vrede. Vrede en vrijheid zijn mooi; dat willen we voor alle volkeren van Turkije.”
Een waardevolle vrede is moeilijk
Vredesmoeder Sebiha Bozan verklaarde dat het bereiken van een waardevolle vrede niet eenvoudig is en zei: “In oorlog sla je toe, vernietig je, verwoest je en vertrek je vervolgens. Vrede is moeilijker. Waarom is het moeilijk? Als het wordt nagestreefd zonder alle mensen op een gemeenschappelijke basis samen te brengen, zonder wet en rechtvaardigheid, en op onoprechte wijze, dan willen wij moeders het niet. Net zoals het Turkse volk rechten heeft, hebben het Arabische volk, het Circassische volk en iedereen die op deze gronden leeft dezelfde rechten.”
Onze eerste eis is dat Koerdisch een officiële taal wordt
Vredesmoeder Sebiha Bozan somde de eisen op die ze aan de commissie zouden voorleggen en benadrukte het belang van het recht op onderwijs in hun moedertaal voor kinderen. Ze vervolgde: “Allereerst moet ik zeggen dat onze kinderen geen onderwijs krijgen in hun eigen taal; onze taal is verboden in het onderwijs. Er zijn duizenden Koerden, maar ze krijgen nu onderwijs in een andere taal. Net als alle andere volkeren in de wereld willen wij dat onze kinderen onderwijs krijgen in hun eigen taal. Laat ze begrijpen in het Koerdisch, studeren in het Koerdisch, wakker worden in het Koerdisch. En ik zeg dit niet alleen voor het Koerdisch; welke talen er ook bestaan… Moeders zeggen altijd: elke taal is een persoon. Net zoals wanneer je maar één roos in een tuin plant, zal er geen lente komen met die ene roos, noch zal dat veld een tuin worden. Het kan geen tuin worden genoemd, omdat er maar één roos is. Laat het gevraagd worden; wie het wil, zijn taal moet ook een officiële taal zijn.”
Wij accepteren geen vrede die erop gericht is de Koerden te misleiden
Sebiha Bozan benadrukte dat de staat de eisen van de Koerden moet erkennen en zei: “De Koerden steunen elkaar; ze kiezen hun burgemeesters, ze kiezen hun afgevaardigden. Het is nu zo ver gekomen dat de Koerden in staat zijn zichzelf te besturen. Als dit volk in Bedlîs (Bitlis), Wan (Van), Amed (Diyarbakır) en alle steden van Koerdistan een burgemeester heeft gekozen, dan moet die burgemeester kunnen regeren en werken tot het einde van zijn ambtstermijn.
Als we een duurzame vrede willen, moet de staat ook zeggen: ‘Wij accepteren jullie’, maar als ze morgen een bewindvoerder aanstellen voor onze gemeenten, zullen we dat niet accepteren. Het volk zelf moet de gekozen bestuurders kunnen ontslaan als het dat wil. Het systeem mag dit niet langer doen. De bevolking van Wan heeft haar gemeente gekozen, maar als de staat daar een bewindvoerder over aanstelt, zullen we dat niet accepteren. We accepteren niet de houding van ‘Het gekozen lid van de Partij voor Gelijkheid en Democratie van de Volkeren (DEM-partij) heeft dit gedaan, dus ik zal hem opsluiten’.
Hoeveel jaar zit Selahattin Demirtaş al in de gevangenis? Wat heeft Demirtaş gedaan? Hij zei: ‘Laat er vrede zijn, laat er geen oorlog zijn in Kobanê.’ Ik roep ons volk op: laten we ons verzetten tegen dit onrecht. Dat is ons recht. Het hele Koerdische volk kwam in opstand voor Kobanê; hoe kan het dan dat Demirtaş hiervoor gevangen zit? Ze zeggen: ‘Je hebt een fout gemaakt, je hebt het volk opgeroepen om de straat op te gaan.’ Toen Fetö (Fethullahistische Terroristische Organisatie) een poging tot staatsgreep deed, riep de president het volk ook op om de straat op te gaan om zich te verzetten.
Wat wij willen is dit: als Vredesmoeders hebben we jarenlang iedereen opgeroepen. We zeggen vrede voor de Koerden, voor de Turken, voor de Arabieren en voor alle volkeren. Genoeg nu, laat de kinderen van Turken en Koerden niet sterven. We beschouwen de stap die werd gezet na de oproep van Abdullah Öcalan, toen een groep hun wapens neerlegde, als heilig. Na deze stap hopen we dat de nieuw opgerichte commissie degenen die oorlog willen, onschadelijk zal maken. De stemmen van de Vredesmoeders, van de Zaterdagmoeders en van al diegenen die op zoek zijn naar hun verloren kinderen moeten worden gehoord en beluisterd. Moeders moeten worden gehoord; en als dat gebeurt, zijn wij natuurlijk degenen die het meest vrede willen. Maar als dat niet gebeurt, als de Koerden worden bedrogen, dan willen we zo’n vrede niet.
Bron: ANF