In het tweede deel van dit interview met ANF Nieuwsagentschap zei Nicolas Walder, vicevoorzitter van de Zwitserse Groene Partij, lid van het federale parlement en lid van de Commissie Buitenlandse Zaken, dat “de vrijheid van de heer Öcalan cruciaal is voor het welslagen van het proces.
Het eerste deel van dit interview vindt u hier.
Zoals u al aangaf, hebben zowel de Koerdische vrijheidsbeweging als haar leider Abdullah Öcalan, ondanks alle risico’s, belangrijke stappen gezet om het succes van het proces te waarborgen. Het feit dat de staat tot nu toe geen concrete stappen heeft ondernomen, doet echter twijfels rijzen over de oprechtheid ervan. Hoewel er onder auspiciën van het parlement een commissie is opgericht, blijft de Koerdische kant erop aandringen dat de staat meer tastbare maatregelen moet nemen om dit diepgewortelde probleem op te lossen. Wat moet er volgens u, gezien internationale voorbeelden, gebeuren om het proces te laten slagen?
Ik ben van mening dat de Turkse staat eerst moet laten zien dat zij bereid is om resultaten te boeken. Er zijn al verklaringen afgelegd door de Koerdische Arbeiderspartij (PKK). De verklaringen van de heer Öcalan, het besluit van de PKK om haar ontbinding te overwegen en de stappen die een groep strijders heeft genomen om de wapens neer te leggen en zelfs te vernietigen, zijn uiterst positieve signalen. De Turkse staat moet deze kans aangrijpen en met een positief gebaar reageren. Een dergelijk gebaar zou kunnen bestaan uit het vrijlaten van Öcalan, al was het maar in de vorm van huisarrest. Als de staat dat wenst, zou dit ook kunnen worden ondersteund met veiligheidsgaranties.
Door Öcalan toe te staan deel te nemen aan de onderhandelingen zou ook het vertrouwen tussen beide partijen worden versterkt. Dit is van cruciaal belang. Daarnaast is het belangrijk dat de commissie, maar ook binnen een breder kader van dialoog, snel de onderwerpen van discussie, de onderhandelingsagenda en de in onderling overleg vastgestelde doelstellingen vaststelt. Een dergelijke overeenkomst zou blijk geven van de vastberadenheid om snel vooruitgang te boeken op weg naar vrede.
Ik herhaal, Turkije heeft veel te winnen bij een vreedzame oplossing van de Koerdische kwestie. Turkije neemt vandaag de dag een werkelijk strategische geopolitieke positie in, met name in zijn betrekkingen met Europa en het Midden-Oosten. Turkije zou op dit moment de rol van brug kunnen vervullen. Het is ook van economisch belang voor Europa, vooral nu de betrekkingen tussen Europa en de Verenigde Staten verre van soepel verlopen.
Bovendien is er een verschuiving gaande in de richting van de Europese economie. Als Turkije stappen zet op het gebied van mensenrechten en met name de Koerdische kwestie, zou dit ook de handelsbetrekkingen vergemakkelijken.
De internationale gemeenschap draagt een historische verantwoordelijkheid
Bij het oplossen van diepgewortelde problemen of vredesprocessen spelen externe waarnemers vaak een rol. De Turkse staat beschouwt de Koerdische kwestie echter als een ‘interne aangelegenheid’ en wil niet dat dergelijke waarnemers bij dit proces worden betrokken. Deskundigen benadrukken daarentegen dat de Koerdische kwestie een regionale en internationale aangelegenheid is en dat internationale steun essentieel is voor het welslagen van het proces. Hoe denkt u dat de internationale gemeenschap hierop moet reageren?
De internationale gemeenschap draagt een grote verantwoordelijkheid, omdat bij het trekken en erkennen van grenzen geen rekening is gehouden met de eenheid van het Koerdische volk. Vandaag de dag is de Koerdische bevolking verspreid over verschillende landen. Zelfs als dit volk niet verenigd kan worden, moet het op zijn minst gerespecteerd worden en een zekere mate van autonomie genieten binnen de grenzen die zijn vastgesteld. Dit is in de eerste plaats een historische verantwoordelijkheid.
Daarnaast is er ook de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat fundamentele rechten overal worden beschermd. Zelfs als een kwestie wordt gedefinieerd als een interne aangelegenheid van een staat, betekent dit niet dat de internationale gemeenschap onverschillig kan blijven. Dit geldt voor het Koerdische volk, net zoals voor de Tibetanen en Oeigoeren in China, of de Palestijnen in zowel Palestina als Israël.
Wanneer staten hun verplichting om fundamentele rechten te eerbiedigen niet nakomen, heeft de internationale gemeenschap de plicht om minderheden te beschermen. Naar mijn mening moet de internationale gemeenschap proactieve maatregelen nemen om Turkije te overtuigen.
Met proactieve maatregelen bedoel ik manieren vinden om Turkije ertoe aan te zetten vooruitgang te boeken in de onderhandelingen. Een andere methode zou kunnen bestaan uit maatregelen zoals economische sancties of het opschorten van samenwerking op bepaalde gebieden als reactie op schendingen van mensenrechten en minderheidsrechten.
Hoewel het versterken van de betrekkingen met Turkije een geostrategische noodzaak is voor zowel Turkije als Europa, kan dit alleen worden bereikt als de Koerdische kwestie vreedzaam wordt opgelost. Het stimuleren van een dergelijke oplossing is daarom in het belang van alle partijen, inclusief Europa. Op deze manier zouden we in de toekomst een veel diepere samenwerking kunnen opbouwen.
Zwitserland zou een rol kunnen spelen
Zwitserland staat bekend om zijn traditie van neutraliteit en de historische rol van Genève in vredesonderhandelingen. Welke verantwoordelijkheid zou het in dit proces kunnen nemen?
Ja, ik denk dat Zwitserland een rol zou kunnen spelen bij het faciliteren van de dialoog tijdens dit proces. Net zoals mijn stad, Genève, klaar zou moeten zijn om mogelijke bijeenkomsten of onderhandelingen te organiseren. Ik stel me zelfs een nog bredere setting voor; in politieke aangelegenheden wordt in dergelijke contexten vaak sneller vooruitgang geboekt, dus een internationale conferentie over de Koerdische kwestie zou ideaal zijn. Deze zou niet alleen de Koerdische kwestie in het algemeen moeten behandelen, maar ook de situatie van het Koerdische volk in Turkije. Het is echter niet moeilijk te voorzien dat een dergelijke opzet waarschijnlijk onaanvaardbaar zou zijn voor de huidige Turkse regering. Om deze reden zullen de onderhandelingen hoogstwaarschijnlijk in Turkije plaatsvinden.
Dat gezegd hebbende, zouden Zwitserland en zijn instellingen, met hun ervaring in onderhandelingen, zowel in binnenlandse als internationale vredesprocessen, hun expertise kunnen inzetten om dit proces te ondersteunen, mits beide partijen hiermee instemmen.
Bovendien zouden Zwitserland en sommige van zijn organisaties ook een rol kunnen spelen bij het toezicht op de uitvoering van het proces. Als de Koerdische kant bijvoorbeeld doorgaat met ontwapening, zou moeten worden gecontroleerd of dit ook daadwerkelijk gebeurt. In dit verband zouden bepaalde Zwitserse organisaties of diensten het proces kunnen begeleiden. Met andere woorden, we zouden onze capaciteiten kunnen aanbieden om de partijen te ondersteunen. Dit zou echter alleen mogelijk zijn als beide partijen zich oprecht aan een dergelijk proces committeren. Voor Zwitserland is dit een onmisbare voorwaarde om een rol te kunnen spelen.
We moeten overal strijden
In Gaza, net als in veel andere delen van de wereld, worden de Verdragen van Genève openlijk geschonden. Toch blijft de internationale gemeenschap grotendeels stil. Hoe beoordeelt u als parlementslid uit Genève en fervent voorvechter van de mensenrechten deze stilte, en wat betekent dit voor de toekomst van de Verdragen van Genève?
We moeten niet vergeten dat het internationaal humanitair recht en het oorlogsrecht geen recht geven om oorlog te voeren. Integendeel, het zijn regels die van toepassing zijn in tijden van conflict. Deze regels zijn in de eerste plaats van toepassing op internationale conflicten, hoewel ze later ook zijn aangepast aan bepaalde interne conflicten. Daarom is het essentieel om, wanneer we het hebben over Gaza en de Westelijke Jordaanoever, te benadrukken, en ik herhaal dit nogmaals, dat noch Gaza, noch de Westelijke Jordaanoever tot Israël behoren. Dit is geen intern conflict, maar een internationaal conflict.
Op dezelfde manier is de invasie van Rusland in Oekraïne een internationaal conflict, terwijl Soedan een intern conflict is. Daarom gelden er verschillende regels, en dat moet worden benadrukt. Toch wordt het internationaal humanitair recht steeds vaker geschonden.
Enkele dagen geleden luisterde ik naar de voorzitter van het Rode Kruis, die zijn diepe bezorgdheid uitte over de herhaalde schendingen van het internationaal humanitair recht. Deze schendingen zijn niet alleen talrijk, maar ook uiterst ernstig. Aanvallen op ambulances, aanvallen op journalisten, aanvallen op burgers die wachten op voedselhulp. Dit behoren tot de ernstigste oorlogsmisdaden.
Het is zeer verontrustend dat sommige staten deze misdaden begaan terwijl de internationale gemeenschap gedeeltelijk zwijgt of, erger nog, sommige staten hen steunen door wapens of andere vormen van hulp te leveren. Naar mijn mening moet elk land actie ondernemen om ervoor te zorgen dat de internationale rechtsorde blijft bestaan en mensen blijft beschermen tegen dergelijke gruweldaden. Hiervoor hebben we overal moedige individuen nodig die opkomen voor de rechtsstaat, met name voor het internationaal recht en het humanitair recht.
Daarom mogen we niet terugdeinzen om schendingen, oorlogsmisdaden en de situatie in Gaza, die in feite een voortdurende genocide is, bij naam te noemen en openlijk te veroordelen. Het belangrijkste is dat we ons niet medeplichtig maken. Om die reden werken we in Zwitserland aan de invoering van sancties. Ik heb altijd sancties tegen Rusland verdedigd en opgeroepen tot versterking ervan. Evenzo heb ik de afgelopen tweeënhalf jaar sancties geëist tegen gewelddadige Israëlische kolonisten, de Israëlische regering, bepaalde bedrijven en bovenal een einde aan de samenwerking met Israël op militair en ander gebied. Zolang Israël dit onaanvaardbare beleid voortzet, moeten dergelijke maatregelen worden genomen.
We moeten ook op onze eigen schaal actie ondernemen. Als Zwitsers parlementslid kan ik een conflict niet beëindigen, maar door mijn stem en mijn werk in het parlement kan ik ervoor vechten dat we niet medeplichtig worden aan deze misdaden. Naar mijn mening is isolatie het ergste wat een land dat misdaden begaat kan overkomen, niet alleen diplomatieke maar ook economische isolatie. Dergelijke maatregelen dwingen regeringen vaak om hun beleid te wijzigen of verhinderen hen in ieder geval om hun doelstellingen te bereiken. Dit is wat we kunnen en moeten doen.
Vandaag de dag worden de debatten in heel Europa steeds intensiever. Hoe ver moeten we gaan? Het erkennen van Palestina is natuurlijk noodzakelijk, maar er moeten ook economische maatregelen worden genomen om ervoor te zorgen dat het humanitair recht zowel in Kiev als in Gaza wordt nageleefd.
Wilt u nog iets toevoegen?
Ik wens het Koerdische volk oprecht succes in het vredesproces. Ik hoop dat dit proces een stabiele basis bereikt en het Koerdische volk in staat stelt om zowel hun culturele identiteit als hun recht om deel uit te maken van een snel ontwikkelende samenleving ten volle te ervaren. Ik wil u ook bedanken voor het feit dat u deze kwestie voortdurend op onze agenda houdt.
Bron: ANF