- Noord-Koerdistan
Een tweedaagse conferentie ter bevordering van de Koerdische eenheid is zaterdag van start gegaan in het district Doğubayazıt in Ağrı. Het evenement, georganiseerd door het Initiatief voor Democratische Eenheid, heeft als thema “Met het doel van eenheid op weg naar vrede”. Deelnemers zijn onder meer de covoorzitters van de DBP (Democratische Regio’s Partij), Çiğdem Kılıçgün Uçar en Keskin Bayındır, politicus Gültan Kışanak, vertegenwoordigers van de DEM-partij, burgemeesters, parlementsleden, delegaties van maatschappelijke organisaties en talrijke activisten en afgevaardigden uit verschillende regio’s van Koerdistan, waaronder Vredesmoedersuit Roboski en Zîlan.
“Historische bijeenkomst”
In haar openingsrede beschreef Gülcan Kaçmaz Sayyiğit, medewoordvoerder van het Initiatief voor Democratische Eenheid, de conferentie als een “historische bijeenkomst”. Ze zei dat het Koerdische volk al meer dan een eeuw weerstand biedt tegen assimilatie- en uitroeiingsbeleid. “Vandaag zetten we, in de traditie van Ehmedê Xanî, een belangrijke stap in de richting van de eenheid van ons volk”, zei ze, en riep ze op om politieke verschillen te overwinnen en samen te werken aan de opbouw van een democratische samenleving.
De mede-woordvoerder van het initiatief, Mehmet Kamaç, benadrukte de noodzaak van een gemeenschappelijke visie en zei: “Vandaag de dag willen de vijanden van de Koerden hen nog steeds vernietigen. We moeten samen aan onze toekomst bouwen. We zullen ons werk voortzetten totdat er een nationaal congres wordt bijeengeroepen. Koerden zijn één in vier delen. Met de stappen die in Sulaymaniyah onder leiding van vrouwen zijn genomen, hebben de Koerden opnieuw het rad van het lot doorbroken. De ‘Oproep tot vrede en een democratische samenleving’ van de heer Öcalan moet door elke Koerd worden omarmd. Iedereen moet vechten voor de eenheid van het Koerdische volk.”
Eerste sessie: “Het ontbreken van een alliantie in de Koerdische geschiedenis en de gevolgen daarvan”
De eerste sessie, getiteld “Het ontbreken van een alliantie in de Koerdische geschiedenis en de gevolgen daarvan”, werd gemodereerd door İlhan Tan.
Auteur Îhsan Colemêrgî benadrukte hier dat de geografie van Koerdistan altijd een plek is geweest waar heersers hun oorlogen voerden, en zei: “Het ontbreken van een alliantie is altijd het grootste probleem van de Koerden geweest en heeft geleid tot hun opsplitsing in vier delen. Een van de grootste verliezen van de Koerden is hun religieuze broederschap met de heersende landen. Religie is een krachtig wapen. Als de religie van de heersers en de gekoloniseerden dezelfde is, verandert religie in een zwaard dat boven de nekken van de gekoloniseerden hangt. Ik steun het proces dat in gang is gezet. De Koerden mogen zich nooit onderwerpen aan de heersers. De Koerden zullen ongetwijfeld succes boeken in de komende eeuw.”
Cemile Turhallı Balsak, medewoordvoerder van de Commissie voor Taal, Cultuur en Kunst van de Partij voor Gelijkheid en Democratie van de Volkeren (DEM-partij), zei: “Laten we onze alliantie van binnenuit opbouwen. Allianties bestaan overal in de natuur; het ligt in onze aard om allianties te vormen. Als er overal allianties bestaan, waarom vormen de Koerden er dan geen? Koerdistan is een land zonder grenzen. We zien hoe hegemonistische staten Koerdistan met het Verdrag van Lausanne in stukken hebben verdeeld. Door de geschiedenis heen is de enige droom van alle Koerden eenheid geweest, maar dit is nooit bereikt. Ons enige doel is onze eenheid te versterken.”
Ikbal Durre verklaarde dat de alliantie het belangrijkste punt is voor de Koerden en zei: “Het is noodzakelijk om te begrijpen wat een alliantie is. Deze situatie is niet uniek voor de Koerden. Veel volkeren en staten over de hele wereld ondervinden moeilijkheden met deze alliantiekwestie. Zo zijn er bijvoorbeeld nog steeds problemen tussen de PUK en de KDP. Economische betrekkingen spelen in dit verband een doorslaggevende rol. Historisch gezien zijn we verdeeld in vijf delen. Het is erg moeilijk voor deze delen om een eensgezind standpunt in te nemen. We zijn één, maar we denken niet allemaal hetzelfde. Wat we moeten doen, is onze verschillen behouden en al onze problemen samen oplossen. Ik geloof dat dit proces een positieve bijdrage zal leveren aan deze kwestie. Zelfs de Turkse republieken hebben deze eenheid nog niet bereikt. Koerden hebben een belangrijk bewustzijn met betrekking tot eenheid. We moeten onze verdeeldheid opzij zetten en zonder uitstel naar eenheid toewerken.
Op dit moment moeten Koerden elkaar steunen. Ze moeten de realiteit onder ogen zien. Er zijn leiders die dit gebrek aan samenwerking nog versterken. Ondanks hen moeten we dit bereiken. Het feit dat de wapenverbrandingsceremonie in Koerdistan plaatsvond en dat de betrokken partijen eensgezind optraden, zou bijvoorbeeld tot bepaalde situaties kunnen leiden. Ondanks het lopende proces is Turkije vandaag de dag niet in staat om de breekpunten te overwinnen. De Koerden wachten af, maar de andere partij lijkt de grens van een breekpunt niet te kunnen overschrijden. Problemen die al 200 jaar bestaan, kunnen niet in korte tijd worden opgelost. Het turbulente proces biedt grote hoop, maar er zijn natuurlijk ook risico’s. Er moet een oplossing worden gevonden voor de status van de Koerden. Deze status is ook in het belang van de dominante staten. Niemand kan zich de luxe veroorloven om de Koerden te negeren. De Koerden zijn nu onderdanen en zullen in de toekomst veel belangrijker worden. De orde die in Rojava zal worden gevestigd, is een voorbeeld voor de wereld. Want Rojava is hiervoor een laboratorium. Ook het Westen moet dit goed begrijpen.
Bron: ANF