- Noord-Koerdistan
Na een oproep van Abdullah Öcalan om de wapens neer te leggen, hield de PKK (Koerdische Arbeiderspartij) op 11 juli een ontwapeningsceremonie in Zuid-Koerdistan (Noord-Irak).
Besê Hozat, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de KCK (Unie van Koerdische Gemeenschappen), leidde de groep van 15 mannelijke en 15 vrouwelijke guerrillastrijders, die hun wapens en riemen verbrandden.
In een verklaring van de Groep voor Vrede en Democratische Samenleving stond het volgende: “Om het praktische succes van het ”Vrede en Democratische Samenleving“ proces te verzekeren, om onze strijd te voeren met methoden van legale en democratische politiek, vernietigen we vrijwillig onze wapens als een stap van goede wil en vastberadenheid.”
Het Koerdische volk, dat de ceremonie samen met miljoenen op hun beeldschermen volgde, bekeek de video’s en foto’s met intense emoties. De Vredesmoeders, die zich in vele steden van Koerdistan verzamelden om de ceremonie in instellingen te bekijken, ervoeren zowel grote opwinding als bitterzoete emoties. Terwijl sommigen baden, keken anderen met tranen van vreugde naar de historische stap die genomen werd voor de vredesstrijd en gaven commentaar op het moment met de volgende woorden: “Onze gebeden zijn verhoord. Nu is het de beurt aan de staat; de volgende stap moet door de staat genomen worden. In dit land moeten niet langer tranen maar vrede zegevieren.”
Vredesmoeders in Van, die ook met grote opwinding naar de ceremonie keken, deelden hun gevoelens met ANF.
‘Een voorbeeld van vrede en eer voor de hele wereld’
Vredesmoeder Gülistan Kaya zei: “Ik ben zowel heel verdrietig als heel blij. We hebben veel geleden en we willen niet dat anderen lijden. Dit was een grote stap. De staat moet deze kwestie nu serieus nemen en stappen ondernemen. We willen geen bloedvergieten. Moge alles voor vrede en schoonheid zijn. Vandaag werden wapens verbrand zodat er geen bloed meer zou vloeien. Dit beeld heeft ons veel verdriet gedaan, maar we hebben onze eisen en ons verlangen naar vrede nooit opgegeven. Koerdische dorpen werden verbrand en mensen werden onderdrukt, maar we legden nog steeds onze handen op ons hart en eisten ‘vrede’. Hoe lang gaat deze oorlog en dit bloedvergieten nog door? Onze enige eis is dat vrede en gelijkheid zegevieren. Deze beelden zullen als voorbeeld van vrede en eer dienen voor de hele wereld. De mensen van de wereld zijn opnieuw getuige geweest van de strijd en de rechtvaardige eisen van de Koerden.”
Alles voor toekomstige generaties
“We dragen deze dag op aan alle gewetensvolle mensen en aan vrouwen,” zei Vredesmoeder Hanife Kaçak, terwijl ze haar gevoelens uitte: “Het is een zeer eervolle dag voor ons. We hebben jarenlang gestreden in de hoop vrede te zien. De strijd begon met zes mensen en gaat vandaag nog steeds door. Miljoenen mensen hebben vandaag opnieuw hun stem verheven voor vrede. Al het andere terzijde latend, zagen we onze leider. De taferelen die we de afgelopen twee dagen hebben gezien, zijn zeer belangrijke en trotse momenten voor dit volk. We hebben gevochten voor deze dagen, maar we hadden niet gedacht dat we ze echt zouden meemaken. Maar met de hoop en de vraag naar vrede zijn er dingen gebeurd die mensen niet konden geloven. We zijn getuige geweest van oorlog en ontberingen, maar we willen niet dat de volgende generatie deze dingen meemaakt.
Alles wat vandaag gedaan is, is gedaan voor toekomstige generaties, zodat Koerdische kinderen een beter, vrijer en gelijkwaardiger leven kunnen leiden. Wapens werden ook gebruikt voor dit doel, maar vandaag heeft de hele wereld het Koerdische volk erkend en naar hun eisen geluisterd. We dragen deze hoop op vrede op aan Sırrı Süreyya en het volk. Mogen alle volkeren de handen ineenslaan en dit proces steunen. Er was geen einde van deze oorlog in zicht, dus nu is het tijd voor vrede en om aan tafel te gaan zitten. Ik feliciteer de jongeren die de wapens hebben neergelegd en doe hen mijn groeten. Wat we ook doen, we doen het voor de vrede en we zullen op dezelfde manier doorgaan. We hebben gebeden voor de opbouw van deze vrede. Naarmate onze gebeden één voor één verhoord worden, zullen we alles doen wat in onze macht ligt.”
We willen alleen maar vrede
Een andere Vredesmoeder, Medine Kıyak, zei: “Wij moeders hebben veel geleden, onze harten zijn gebroken. We willen alleen maar vrede. Na de berichten van de afgelopen week hebben deze beelden ons allemaal wat opluchting gebracht. Na deze stap zou Erdoğan naar zijn geweten moeten luisteren en niet zwijgen over deze vrede. Bij het zien van deze beelden zijn we alles vergeten. Deze beelden zijn heel bijzonder en heilig voor ons. Iedereen zou naar zijn geweten moeten luisteren en deze vrede moeten steunen. Niet alleen Koerdische moeders, maar ook moeders van soldaten zouden vrede moeten eisen en de straat op moeten gaan. Na het zien van de neergelegde wapens is onze eis voor vrede opnieuw sterker geworden. Deze beelden hebben opnieuw de waardige vraag van dit volk naar vrede aan het licht gebracht, die al jaren wordt geuit. Wij hebben dit meegemaakt, maar degenen die na ons komen zouden dat niet hoeven te doen. Deze keer mag het proces niet verloren gaan; laat vrede tot stand komen en laat ons in vrede leven op dit land. Het stoppen van de oorlog ligt in ieders handen; iedereen moet zijn hand op zijn hart leggen en dit proces steunen. Vandaag hebben we opnieuw gebeden voor vrede en onze handen geopend. We hebben tranen gelaten en we hebben ons verheugd. Nu moet er vrede komen door onderwijs in de moedertaal, gelijkheid en het maken van een grondwet.”
Bron: ANF