- Noord-Koerdistan
De discussies gaan door na de “Oproep voor Vrede en Democratische Samenleving” van 27 februari van Abdullah Öcalan, die al 26 jaar onder zware isolatieomstandigheden wordt vastgehouden in de Imralı F-Type High Security Prison. De regulering van het recht op hoop staat bovenaan de lijst van stappen die genomen moeten worden om het proces vooruit te helpen. De Turkse staat heeft in dit opzicht echter nog geen concrete stappen ondernomen.
In een gesprek met ANF over het “recht op hoop”, zei Murat Aba, vertegenwoordiger van de Turkse Mensenrechten Stichting (TİHV) in Amed (tr: Diyarbakır): “Wat was de basis van het recht op hoop? Er was een uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) tegen het Verenigd Koninkrijk. Het recht op hoop benadrukt dat het in de gevangenis houden van iemand die tot levenslang is veroordeeld zonder hoop op vrijlating een vorm van marteling en onmenselijke behandeling is. Het vertelt ons dat er geen straf mag zijn tot de dood erop volgt.
Het Comité van Ministers gaf Turkije ook een deadline in deze zaak, en die deadline is bijna verstreken. Helaas heeft Turkije in dit verband geen enkele stap ondernomen. Turkije is lid van internationale instellingen. Het is gebonden aan het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en lid van de Verenigde Naties. Turkije moet snel en zonder uitstel een besluit nemen over deze zaak en het recht op hoop erkennen. Helaas probeert het dit momenteel uit te stellen.”
Aba zei dat Turkije zich al lange tijd distantieert van de eisen van een democratische samenleving en de democratische wereld:
“Op 26 juni, de Dag van Solidariteit met Slachtoffers van Marteling, deelden we gegevens over marteling en mishandeling. Turkije heeft eigenlijk het volgende fundamentele probleem: het probeert alle problemen uit te stellen in plaats van te proberen ze op te lossen.
Ik heb de indruk dat de instellingen en ambtenaren in Turkije het door Devlet Bahçeli geïnitieerde proces niet hebben begrepen. Toch is het ‘recht op hoop’ een zeer fundamenteel recht. Het is een recht tegen marteling, maar Turkije blijft proberen het uit te stellen.
Helaas is Turkije veranderd in een land met autoritaire neigingen. Het probeert problemen te verdoezelen door alles door de lens van veiligheid te bekijken.”
Murat Aba benadrukte dat het recht op hoop ook een recht op leven is, en vervolgde: “Helaas bevindt Turkije zich al lange tijd in het centrum van conflicten. Deze situatie verstoort nu de interne vrede en rust in Turkije. We staan voor een nieuw vredesproces. Door het recht op hoop te erkennen en stappen in die richting te zetten, zal het vertrouwen van de mensen in dit proces toenemen.
Tot nu toe zijn er geen belangrijke stappen gezet in de richting van een oplossing in Turkije. Alle stappen die worden genomen met betrekking tot het recht op hoop zullen het oplossingsproces consolideren. Zonder dergelijke stappen zou het proces onvolledig blijven. De erkenning van het recht op hoop zal een belangrijke stap zijn op weg naar verzoening binnen de samenleving.”
Bron: ANF