Er zijn berichten dat Thomas Barrack, de speciale vertegenwoordiger van de Verenigde Staten voor Syrië, naar verwachting een ontmoeting zal hebben met het bestuur van de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF) en de betrekkingen met Damascus zal bespreken. De regering Trump lijkt Syrië op de een of andere manier onder haar invloedssfeer te willen brengen. En het kan niet gezegd worden dat Ahmed Al-Sharaa (Al-Jolani) zich hieraan stoort. Zijn ontmoeting met Trump suggereert niets anders. De waarschijnlijke uitkomst is de uiteindelijke opname van Syrië in de Abraham Akkoorden.
Voor Al-Sharaa gaat macht boven religie of ideologie. Hij is gewiekst genoeg om te begrijpen dat hij de steun van de Verenigde Staten en Israël nodig heeft om aan de macht te blijven. Zijn mentor en sponsor is niemand minder dan Recep Tayyip Erdoğan.
Qua mentaliteit verschilt Erdoğan niet van Hay’at Tahrir al-Sham (HTS). Turkije is de enige staat in de regio die op strategisch of ideologisch niveau niet botst met HTS. HTS streeft in zijn huidige vorm naar een meer gecentraliseerd regime dan de Ba’ath-regering. Het belangrijkste verschil met Bashar al-Assad is dat er meer religieuze elementen aan het concept van bestuur worden toegevoegd.
Vanuit zowel religieus als sektarisch perspectief is er geen tegenstelling tussen de HTS en Erdoğan. Het uitsluiten van democratie en het vestigen van een hypergecentraliseerd gezag past perfect in de politieke visie van Erdoğan. Een democratisch Syrië is niet de eis of voorkeur van Erdoğan. Hoe autoritairder het systeem dat de HTS opricht, hoe makkelijker Erdoğan met hen kan samenwerken.
Erdoğan probeert een overeenkomst te sluiten met Trump om de SDF op een zijspoor te zetten. Hij dringt er herhaaldelijk op aan dat “de SDF moet worden opgenomen in het Syrische leger en van binnenuit worden ontbonden.” Veiligheid is nog niet bereikt in Syrië, maar de veiligheid van de autonome regio en haar bevolking is voor hen van geen belang. De prioriteit van Turkije blijft de ontmanteling van de SDF en ervoor zorgen dat Koerden elke vorm van politieke status wordt ontzegd.
De Verenigde Staten, Syrië en Turkije werken momenteel aan een plan om de controle over ISIS-kampen en gevangenissen over te dragen aan de regering in Damascus. Onderhandelingen met de Verenigde Staten hierover zijn al gaande. Terwijl Turkse functionarissen in het openbaar spreken over het opbouwen van een “Koerdisch-Turkse broederschap”, gaan ze tegelijkertijd door met hun pogingen om de Koerdische aanwezigheid ter plaatse te elimineren.
Thomas Barrack is zich volledig bewust van de eisen van Turkije. De HTS stemt in het openbaar met alles in, maar blijft in de praktijk zijn eigen agenda volgen. Degenen die gerekruteerd worden voor het leger en de veiligheidstroepen worden in religieuze en op de sharia gebaseerde trainingsprogramma’s geplaatst. Het doel is om hen ideologisch te absorberen en hun onderwerping veilig te stellen. Het zou naïef zijn om te veronderstellen dat de Verenigde Staten en Europese mogendheden niet op de hoogte zijn van deze praktijken. Zelfs de zogenaamde tijdelijke grondwet die in de regio is opgesteld, is volledig verstoken van democratische inhoud en toch is er geen serieus bezwaar tegen aangetekend. Barak en zijn team hebben zich uitsluitend gericht op de gevoeligheden van Turkije en zijn volledig voorbijgegaan aan de werkelijke omstandigheden die de mensen in de regio ervaren.
Maar is de revolutie in Syrië alleen het werk van de HTS? De SDF heeft meer dan twintigduizend slachtoffers en gewonden geleden. Ze hebben ISIS verslagen in samenwerking met de internationale coalitie. Als die overwinning er niet was geweest, als de SDF er niet was geweest, zou de HTS dan de kans hebben gehad om zich vandaag in Damascus te vestigen? Deze historische feiten worden opzettelijk genegeerd.
Barrack en zijn team zouden de HTS moeten vragen waarom de mensen van het Autonoom Bestuur zijn uitgesloten van bestuur. Op 10 maart werd een overeenkomst getekend met de HTS. Toch heeft de HTS geen enkele vertegenwoordiger uit Noord- en Oost-Syrië, waar een derde van de bevolking woont, opgenomen in welke regeringsstructuur dan ook. Ze hebben hen in geen enkel ministerie een rol gegeven. HTS wil duidelijk met niemand de macht delen. Misschien heeft het Autonoom Bestuur deze eis niet formeel naar voren gebracht of er destijds voor gekozen om er geen prioriteit aan te geven.
Deze gemeenschappen hebben echter een legitiem recht om deel te nemen aan het besturen van het land. Als ze worden uitgesloten, zal de HTS het Ba’ath regime simpelweg vervangen door een andere vorm van autoritair bewind. Wat dringend nodig is, is democratisering en sterkere mechanismen om de macht te delen. De vraag is niet simpelweg of de SDF moet worden geïntegreerd in het nationale leger. De echte vraag is: “Waarom zijn deze gemeenschappen niet opgenomen in de regering of andere bestuurlijke organen?” Dit moet worden gevraagd en er moet op worden aangedrongen.
Bovendien lost de HTS conflicten niet op met democratische middelen. In eerdere conflicten met de Alawitische bevolking namen ze hun toevlucht tot geweld, wat leidde tot bloedbaden. Alawitische vrouwen en meisjes zijn ontvoerd en behandeld als oorlogsbuit. Deze berichten zijn breed uitgemeten in de media.
De HTS heeft geen andere houding ten opzichte van de Druzische gemeenschap. Als het de macht en de middelen had, zou het totale trouw opleggen aan alle gemeenschappen en degenen die zich verzetten onderwerpen aan bloedbaden. Dit zijn geen voorspellingen of speculatieve commentaren; het zijn patronen die geworteld zijn in jaren van geobserveerde acties en praktijken.
In de afgelopen dagen was een zelfmoordaanslag gericht op een kerk in Damascus, met een bloedbad tot gevolg. Wat voor mentaliteit en geest kan zulk geweld rechtvaardigen? Hoe kunnen mensen ter dood worden veroordeeld alleen maar omdat ze tot een andere religie of overtuiging behoren? Zijn ze van plan om de religieuze diversiteit in de wereld uit te wissen door middel van massamoord?
Deze landen zijn eeuwenoud. Al duizenden jaren leven hier mensen van verschillende etnische groepen en geloofsovertuigingen naast elkaar. En nu moeten ze worden uitgeroeid en verdreven? Christenen en mensen met een ander geloof worden uit deze landen “gezuiverd”. Het doel is om hen een onveilig gevoel te geven, zodat ze gedwongen worden om te vertrekken.
Dit is de denkwijze van de HTS. Daar kan geen twijfel over bestaan. Als dat niet zo was, zouden ze nu al serieuze maatregelen hebben genomen en zinvolle stappen hebben ondernomen.
Auteur: Zeki Bedran