- Zuid-Koerdistan
Als gevolg van het embargo dat is opgelegd door zowel de Irakese regering als de regering van de Koerdische regio van Irak (KRI), verslechteren de leefomstandigheden in het vluchtelingenkamp Maxmur dramatisch.
In het Maxmur kamp is een toenemend tekort aan essentiële goederen zoals medicijnen en voedsel. Terwijl de bewoners niet buiten het kamp mogen werken, heeft de Irakese regering sinds 10 april ook de invoer van bouwmaterialen geblokkeerd. De identiteitspapieren van duizenden mensen zijn al twee jaar niet vernieuwd en het kamp is grotendeels afgesloten van de buitenwereld.
Een zwaar embargo sinds 10 april
Een delegatie van de Volksraad van Maxmur reisde op 14 mei naar Bagdad om te praten over de opheffing van het embargo dat op 10 april was ingesteld, de algemene situatie van de kampbevolking en om oplossingen te vinden voor de ernstige tekortkomingen. De bewoners van Maxmur hadden de afgevaardigden gevraagd hun zorgen aan de Iraakse regering over te brengen. Op de terugweg van dit bezoek werden de delegatieleden Ahmed Şehbaz, co-voorzitter van de Volksraad van Maxmur, Edban Yılmaz, co-burgemeester van het kamp, en Bewar Emin, co-woordvoerder van de Commissie Buitenlandse Betrekkingen, gearresteerd.
De ongeveer 13.000 bewoners van het vluchtelingenkamp Şehid Rüstem Cudi (Maxmur) zijn voornamelijk Koerden die in 1994 de regio Botan in Noord-Koerdistan (Zuidoost-Turkije) ontvluchtten vanwege de vernietiging van hun dorpen door het Turkse leger, en hun nakomelingen.
Inwoners van Maxmur werden uit Turkije verdreven en vluchtten naar Irak
Het Democratische Eenheid Initiatief gaf een verklaring uit waarin de aandacht werd gevestigd op de situatie in het vluchtelingenkamp van Maxmur:
“Door het ongunstige beleid van staten in het Midden-Oosten heeft het Koerdische volk tot op heden te maken gehad met vele uitdagende omstandigheden en condities. In sommige landen wordt hun bestaan ontkend en in andere worden hun politieke en culturele rechten niet erkend. Als gevolg van dit antidemocratische beleid zijn miljoenen Koerdische meisjes en jongens gevangen gezet, begraven of verbannen. Een belangrijk resultaat hiervan is ongetwijfeld het Maxmur vluchtelingenkamp. In de jaren 1990 werd het Koerdische volk in Turkije onderworpen aan ernstige onderdrukking en vervolging. Omdat er geen democratische oplossing werd gezocht voor de Koerdische kwestie, werd er overal een op veiligheid gericht beleid gevoerd; duizenden dorpen werden verbrand, leeggehaald en duizenden mensen werden uit deze gebieden verdreven. Als gevolg hiervan werden in de jaren 1993-1994 duizenden mensen gedwongen te migreren en vluchtten naar Zuid-Koerdistan.
Het Maxmur Kamp is het slachtoffer geweest van talrijke aanvallen en belemmeringen
De reis van kinderen, jongeren, vrouwen en mannen uit verschillende kampen naar Zakho en vervolgens naar Maxmur was extreem moeilijk. Als gevolg hiervan duurde het enkele jaren voordat ze door de Verenigde Naties werden erkend als politieke vluchtelingen en kwam het vluchtelingenkamp Maxmur onder bescherming van de Verenigde Naties. Ondanks het feit dat het Maxmur-kamp onder bescherming van de Verenigde Naties staat, is het blootgesteld aan talloze aanvallen en belemmeringen, en helaas is deze situatie vandaag de dag nog niet veranderd.
De rechten van vluchtelingen die door het internationaal recht worden beschermd, zijn herhaaldelijk geschonden door regionale machten en staten, vooral door de verwaarlozing van de VN-missie. Als gevolg hiervan wordt het dagelijks leven steeds moeilijker voor de mensen in het Maxmur-kamp, waar meer dan 13.000 mensen wonen.
Maxmur-delegatie in mei gearresteerd en toch niet vrijgelaten
Uiteindelijk legde de regering in Bagdad op 10 april 2025 een streng embargo op voor het Maxmur-kamp. Als gevolg hiervan wordt er niet voorzien in de dagelijkse behoeften van burgers, worden er geen gemeentelijke diensten verleend en wordt het recht op gezondheid van de kampbewoners ontzegd. Op 14 mei reisde een delegatie naar Bagdad om opheffing van het embargo te eisen, maar ze werden op de terugweg gearresteerd door Irakese troepen en zijn tot op de dag van vandaag niet vrijgelaten.
Als Initiatief voor Democratische Eenheid accepteren wij het embargo en de blokkade die zijn opgelegd aan het vluchtelingenkamp Maxmur niet en veroordelen wij deze krachtig. Tegelijkertijd bekritiseren we de houding van de verantwoordelijke vertegenwoordigers van de Verenigde Naties en roepen hen op om onmiddellijk actie te ondernemen in overeenstemming met hun rol en missies. In deze context moet het embargo worden opgeheven, het recht op gezondheid, de bewegingsvrijheid en het recht op werk worden beschermd en moeten luchtaanvallen en de belegering van het kamp worden voorkomen.
Oproep aan de regeringen van Bagdad, Erbil en Ankara
We roepen de regeringen van Bagdad, Erbil en Ankara op om de rechten van de burgerbevolking in het Maxmur-kamp te erkennen en te beschermen, waar al 31 jaar duizenden burgers wonen. Het verhaal van de mensen van Maxmur is het verhaal van een gemeenschap die nooit afstand heeft gedaan van haar waardigheid en bestaan ondanks de uitdagingen en moeilijkheden. We zijn ons er terdege van bewust dat deze waarheid ook de reden is achter de aanvallen op de mensen van Maxmur.
We zullen nooit zwijgen als het gaat om aanvallen en embargo’s tegen vluchtelingen uit Maxmur, en we zullen onze broeders en zusters altijd bijstaan. Onze hoop en oproep is dat de eisen en verwachtingen van de vluchtelingen van Maxmur onmiddellijk worden ingewilligd. Het beleid ten aanzien van het Maxmur-kamp is een misdaad en onaanvaardbaar volgens het internationaal recht en de VN-resoluties.”