- Noord-Koerdistan
Ecologen, boeren, studenten, journalisten, vertegenwoordigers van politieke partijen en maatschappelijke organisaties kwamen bijeen in Amed (tr:Diyarbakır) om de oprichting van de Ecologische Raad van Amed aan te kondigen.
De bijeenkomst, die werd gehouden in de Tahir Elçi Conferentiehal van de Orde van Advocaten van Diyarbakır, werd bijgewoond door tal van organisaties en individuen die zich inzetten voor het milieu. Een spandoek met de tekst “Bê jiyana ekojîk aşitî pêk nayê” (Er kan geen vrede zijn zonder een ecologisch leven) werd in de vergaderzaal opgehangen.
Bij de opening van de bijeenkomst legde Necdet Sezgin, lid van de Ecologische Raad van Amed, de redenen voor de oprichting van de raad uit: “In deze periode van ecologische vernietiging is het dringend nodig om een gemeenschappelijke basis voor strijd te creëren.”
Na een moment van stilte en de verkiezing van de voorzittende raad, sprak ecoloog Yıldırım Arslan over de doelen en werkingsprincipes van de raad en zei: “We maken een proces mee dat zal leiden tot een renaissance in het Midden-Oosten. Het is niet langer voldoende om theoretische inspanningen te leveren; het is tijd om deze inspanningen samen te brengen met de samenleving.”
In het handvest dat werd voorgelezen door Semra Dağdelen, een activiste van de Ecologievereniging, werd de fundamentele filosofie van de Raad gedefinieerd met de nadruk dat “ecologisch bewustzijn een fundamenteel ideologisch bewustzijn is”. De tekst bevatte uitgebreide analyses van de relatie tussen mens en natuur, sociaal gestructureerde gemeenschappen geleid door vrouwen, een visie van een klassenloze samenleving en symbiotisch leven met de natuur.
Volgens het handvest is de ecologische en sociale vernietiging door het hiërarchische en onderdrukkende beschavingssysteem niet beperkt tot zichtbare milieucrises; de relatie tussen maatschappij en natuur is veranderd in een afgrond. De Ecologische Raad van Amed pleit voor de opbouw van democratische, ecologische en vrouw-libertaire sociale structuren om deze crisis te overwinnen.
In de tekst staat dat de natuur in de regio Mesopotamië ernstig is aangetast door verschillende factoren, zoals dammen en waterkrachtcentrales die in de stroomgebieden van de Tigris en de Eufraat zijn gebouwd, ongecontroleerde mijnbouw, olie- en geothermische energieactiviteiten, chemisch-afhankelijke landbouw en het verlies van biologische diversiteit. Het benadrukte dat al deze vernietiging ook heeft geleid tot een afglijden van de culturele en morele waarden van de mensen.
Het handvest stelde dat milieubeleid alleen niet voldoende zal zijn om een nieuw samenlevingsmodel te bereiken dat bekend staat als de “Derde Natuur”; radicale veranderingen in mentaliteit en samenleving zijn ook noodzakelijk. Binnen het kader van het sociale ecologieparadigma wordt een revolutionair beleid tegen hiërarchie en overheersing bepleit, en de oplossing moet beginnen in lokale gemeenschappen en groeien door zich te verenigen met universele vrijheidsbewegingen, voegde het eraan toe.
De tekst stelde dat een ecologische samenleving alleen kan worden opgebouwd op basis van directe democratie en libertair lokaal bestuur, en kondigde aan dat de Ecologische Raad van Amed de eerste stap in de richting van dit doel heeft gezet. Met de nadruk dat “de commune een school is waar het individu wordt bevrijd,” werd het doel om Amed in een ecologische en democratische stad te veranderen verklaard.
Aan het eind van de bijeenkomst werd een filmvertoning over de ecologische strijd gehouden. Na de besloten sessie zal de slotverklaring van de Ecologische Raad van Amed met het publiek worden gedeeld.