23e Algemeen KNK-Congres: Laten we ons verenigen door een Nationale Conferentie

  • Nederland

Het 23e Algemene Congres van het Nationaal Congres van Koerdistan (KNK) werd voortgezet met deelname van vele politieke partijen, maatschappelijke organisaties en onafhankelijke figuren uit alle vier de delen van Koerdistan en de diaspora. Tijdens de vergadering werd de huidige situatie in Koerdistan en de bredere regio uitgebreid besproken, met een sterke focus op nationale eenheid, vrede en democratische oplossingen.

Deze discussies leidden tot de goedkeuring van een gezamenlijke verklaring bij consensus. De verklaring werd voorgelezen door Zübeyir Aydar, lid van de Uitvoerende Raad van de KNK.

De verklaring die tijdens het 23e algemene congres van de KNK werd aangenomen luidt als volgt:

“Ter gelegenheid van het 23ste algemene congres van de KNK namen tientallen Koerdische partijen, organisaties en onafhankelijke figuren uit alle vier delen van Koerdistan en daarbuiten, samen met afgevaardigden van de KNK, deel aan het congres. Er werd uitgebreid gediscussieerd over de situatie in Koerdistan en de wereld. De Algemene Vergadering functioneerde als een nationaal overleg, en deze verklaring wordt aan het publiek gepresenteerd als het resultaat ervan.

Het 23e algemene congres viel samen met een periode van belangrijke ontwikkelingen in het Midden-Oosten, gekenmerkt door een moeilijke en steeds diepere oorlog. Dit conflict heeft talrijke veranderingen in de regio veroorzaakt, waaronder de ineenstorting van het Baath-regime in Syrië. Ondertussen gaan intense discussies en dialooginspanningen over de oplossing van de Koerdische kwestie door in Turkije en Noord-Koerdistan (Bakur).

In deze periode vinden onderhandelingen plaats tussen Abdullah Öcalan op het gevangeniseiland Imralı en Turkse staatsambtenaren over het oplossen van de Koerdische kwestie. Als resultaat van deze gesprekken deed de heer Öcalan op 27 februari 2025 een “Oproep tot Vrede en een Democratische Samenleving”. Hierna hield de PKK van 5 tot 7 juni haar 12e Congres. Op 12 juni werden de resultaten publiekelijk bekendgemaakt, waarbij werd verklaard dat de PKK haar historische rol heeft vervuld en voorstander is van een vreedzame oplossing van de Koerdische kwestie. Er werd ook verklaard dat de “Koerdische Vrijheidsbeweging niet langer onder de naam PKK zal opereren en de gewapende strijd tegen de Turkse staat zal beëindigen”.

Zowel de oproep van Öcalan als de verklaring van het PKK-congres zijn van historisch belang. Deze aankondigingen vonden diepe weerklank bij het Koerdische volk en de internationale gemeenschap. Wereldwijde instellingen en machten reageerden positief en spraken hun steun uit. Koerdische partijen en organisaties toonden ook een welwillende houding. Ook Turkse staatsambtenaren reageerden over het algemeen positief.

Het gewone congres bekijkt het Imralı proces, de oproep van de heer Öcalan en de resultaten van het PKK congres positief en steunt deze. Het KNK verbindt zich ertoe al zijn middelen in te zetten om het succes van dit proces te verzekeren. Als de Koerdische kwestie in Noord Koerdistan wordt opgelost, zal dat een positieve invloed hebben op de andere drie delen van Koerdistan en op de bredere Koerdische eenheid.

Het proces is echter niet gevorderd. De regering heeft geen serieuze stappen ondernomen, de boodschappen waren vaag en het taalgebruik was niet bevorderlijk voor de vrede. De militaire operaties, bombardementen en het gebruik van en de dreiging met chemische wapens gaan door. Dit is onaanvaardbaar.

Daarom:

-Roepen we alle Koerdische krachten, partijen, instellingen en ons volk op om dit proces positief te benaderen en te steunen.

-Roepen we vrienden van het Koerdische volk en voorstanders van vrede op: Laat de Koerden niet alleen; werk aan het succes van dit proces.

-Doen we een beroep op de Verenigde Naties, internationale instellingen en wereldmachten: Louter verklaringen volstaan niet; gebruik uw relaties met Turkije om dit proces te ondersteunen.

-Doen we een beroep op Turkse staatsfunctionarissen: Er is nog tijd – laat deze kans niet voorbijgaan. Bevorder het proces. Laat Öcalan vrij, stop de oorlog en leg de resolutie voor aan het parlement om een wettelijk en politiek kader te creëren.

Een gezond proces vereist een onafhankelijke derde partij die toezicht houdt en bemiddelt. Het gewone congres van de KNK roept beide partijen op om de deur open te zetten voor bemiddelaars en derde partijen. We hopen dat alle partijen handelen met verantwoordelijkheidsgevoel en dat dit proces leidt tot een oplossing van de Koerdische kwestie.

Situatie in Iran en Rojhilat (Oost-Koerdistan)

Het Iraanse regime bevindt zich in een diepe crisis, economisch, sociaal en politiek. Iran is in feite een open gevangenis geworden, vooral voor vrouwen en verschillende etnische en religieuze groepen. De onderdrukking van vrouwen neemt toe en ontwikkelt zich tot een opstand. Na de moord op de Koerdische vrouw Jîna Aminî begon in Rojhilat een opstand die zich over heel Iran verspreidde. Ondanks zware repressie gaat het verzet door.

Het Iraanse regime richt zich op Koerdische partijen en voert de druk op de bevolking op. Dit heeft de betrekkingen met Irak en de Koerdische regio onder druk gezet, wat heeft geleid tot een grotere repressie van Rojhilat-organisaties.

De oorlog in het Midden-Oosten treft Iran het hardst. Aan Iran gelinkte strijdkrachten zijn direct het doelwit en het uiteindelijke doelwit is Iran zelf. Als het huidige traject zich voortzet, kan er een nieuwe revolutie ontstaan. Alle Koerdische krachten, niet alleen in Rojhilat, moeten zich voorbereiden op deze veranderingen.

Het KNK Congres groet en steunt het verzet geleid door vrouwen in Rojhilat Koerdistan dat zich heeft verspreid over heel Iran.

Irak en Zuid-Koerdistan (Bashur)

Irak bevindt zich in een staat van onzekerheid die de status van Koerdistan bedreigt. Nu Irak een grote crisis doormaakt, zijn er veel buitenlandse actoren bij betrokken. Het arabiseringsbeleid onder artikel 140 is geïntensiveerd, waardoor veel Koerden zijn verdreven. Jammer genoeg zijn de Koerdische krachten niet verenigd in deze kritieke periode.

Ondanks verkiezingen in de Koerdische regio zijn er al meer dan zeven maanden geen nieuwe regering gevormd of een president verkozen. De komende verkiezingen in Irak dit najaar zijn ook cruciaal. Zonder Koerdische eenheid komen de federale status en bestaande verworvenheden in gevaar. Regio’s onder artikel 140 kunnen volledig verloren gaan.

Syrië en Rojava

De afgelopen zes maanden hebben zich nieuwe ontwikkelingen voorgedaan in Syrië. Het Baath-regime is ingestort en salafitische krachten hebben de macht gegrepen in Damascus, hoewel ze niet het hele land onder controle hebben. De problemen verdiepen zich. Hoewel er afspraken zijn gemaakt met het bestuur van Rojava, zijn de problemen nog niet opgelost. Er zijn bloedbaden aangericht tegen Alawieten en als daar niets aan wordt gedaan, kunnen christenen en Druzen het slachtoffer worden van soortgelijk geweld.

Het nieuwe regime streeft naar een islamitisch systeem gebaseerd op Arabisch nationalisme. Vrouwenrechten worden genegeerd en democratische, seculiere individuen staan onder druk – wat een ernstige bedreiging vormt. Zonder een democratisch Syrië zal de chaos voortduren en kan het land uiteenvallen. Koerden moeten waakzaam blijven en hun allianties versterken. De recente conferentie van Koerdische krachten in Rojava was succesvol en het KNK steunt de besluiten.

Algemene beoordeling

De situatie in Koerdistan is kritiek en onzeker. Naast gevaar zijn er echter ook kansen. De bezettingsstaten worden geconfronteerd met diepe crises. Gezien de ontwikkelingen zoals de instabiliteit in Irak, de onzekerheid in Syrië, de transformatie in Iran, de interne crisissen in Turkije en de oorlog in Palestina, is het duidelijk dat de status quo in Koerdistan aan het veranderen is.

Als Koerden zich verenigen en de nationale eenheid versterken, kan een permanente status voor heel Koerdistan bereikt worden. Alle politieke krachten, partijen en ons volk in alle vier de delen moeten zich sterker verenigen en een nationale en patriottische houding aannemen. Op deze manier kunnen de plannen van de bezettingsmachten verslagen worden.”