In een speciaal programma op Stêrk TV sprak Cemil Bayik, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), vooruitlopend op de verwachte verklaring van Abdullah Öcalan. Bayik zei dat ze een brief van Öcalan hadden ontvangen en dat hij de eerder gelanceerde initiatieven tot een groter doel wilde verheffen door de Koerdische kwestie te verschuiven van een oorlogsomgeving naar een democratisch kader.
Bayik zei: “Er vinden enorme transformaties plaats in het Midden-Oosten. De regio is verbrijzeld en wordt nu opnieuw opgebouwd, waarbij het kapitalistische moderne systeem ernaar streeft om het opnieuw op te bouwen op basis van zijn eigen belangen. PKK-leider Apo [Abdullah Öcalan] wil het echter heropbouwen in overeenstemming met de wil van het volk, met als prioriteit de ontwikkeling van democratie en vrijheid in het Midden-Oosten. Het leiderschap wil een historische inspanning leveren voor zowel het Koerdische volk als de volkeren van het Midden-Oosten. Iedereen moet het proces steunen dat door de leider in gang is gezet.”
ANF Nieuwsagentschap publiceerde fragmenten van het interview.
U zei het al, er vindt een soort proces plaats. Het publiek is benieuwd wat voor verklaring Öcalan in februari zal afleggen. Heeft u iets ontvangen dat hier direct of indirect mee te maken heeft? Informatie, nieuws of geruchten?
We hebben wat conclusies getrokken uit de Turkse pers. Toen kwam er een brief. Op deze manier ontvingen we wat directe informatie. Zoals ik al zei, wil leider Apo de initiatieven die hij eerder is begonnen voor een groter doel gebruiken. Hij wil de Koerdische kwestie uit de context van oorlog halen en in een democratisch kader plaatsen. Hij werkt naar dit doel toe. De verklaringen die worden afgelegd en de discussies die plaatsvinden hebben een positieve invloed op de mensen, maar ook op democraten, intellectuelen en socialisten. We zien zelfs dat de verwachtingen groeien. Het heeft ook een goed effect op ons. Maar iedereen moet begrijpen dat aangezien leider Apo een initiatief heeft genomen en het wil gebruiken ten voordele van het volk, iedereen die hand moet aannemen. Alleen dan kan het gewenste doel worden bereikt. Het is niet genoeg dat leider Apo een stap wil zetten, dat hij de eisen van het volk, de onderdrukten, vrouwen, jongeren en socialisten wil vervullen en dat dit opwinding, enthousiasme en moreel creëert. Iedereen moet het initiatief dat Leider Apo heeft ontwikkeld steunen, want dit initiatief is voor iedereen.
Hij wil de bestaande problemen in zowel Turkije als het Midden-Oosten oplossen. Hij vecht voor deze zaak. Het oplossen van deze problemen is ieders doel. Iedereen wil dat er een einde komt aan de oorlog, iedereen wil dat het land democratiseert. Omdat dit is wat iedereen wil, moeten ze dit initiatief steunen. Deze strijd moet niet volledig op de schouders van leider Apo worden gelegd. Iedereen heeft alle lasten al op leider Apo gelegd. Hij draagt een zeer zware last. Hij wil hierop reageren onder de voorwaarden van Imrali. Hij werkt hiervoor en heeft een grote verantwoordelijkheid op zich genomen. Maar hoe leidt dit tot resultaten? Als iedereen dit initiatief steunt en versterkt, dan kan leider Apo vrijer werken. Tot nu toe heeft hij nooit iets voor zichzelf gevraagd, noch heeft hij iets voor zichzelf gedaan. Alles wat hij heeft gedaan was voor het volk en voor de mensheid. Want leider Apo leeft niet voor zichzelf, hij leeft voor de mensen en voor de mensheid. Daarom wil hij de problemen van de mensen en de mensheid oplossen.
Op dit moment onderneemt leider Apo stappen op twee gebieden. Ten eerste verdiept hij de initiatieven die hij eerder ontwikkelde over de vrijheid van vrouwen. Ten tweede verdiept hij de initiatieven die hij heeft ontwikkeld met betrekking tot het socialisme. Daarnaast vinden er grote veranderingen plaats in het Midden-Oosten. Het Midden-Oosten is ingestort en wordt nu opnieuw opgebouwd. Het systeem van kapitalistische moderniteit wil het Midden-Oosten opnieuw opbouwen op basis van zijn eigen belangen. Leider Apo wil het echter opnieuw opbouwen volgens de behoeften van het volk. Hij geeft prioriteit aan de ontwikkeling van democratie en vrijheid in het Midden-Oosten. Hij wil een historische inspanning leveren, niet alleen voor het Koerdische volk, maar ook voor de volkeren van het Midden-Oosten. Iedereen moet het proces dat hij heeft opgestart steunen.
Hoewel er een paar ontmoetingen zijn geweest met Öcalan, blijft het isolement voortduren. Welke stappen moeten ondernomen worden om een overgang te verzekeren van een oorlogsklimaat naar een legaal en politiek klimaat?
Zelfs Bahçeli en Erdoğan doen oproepen aan leider Apo en zeggen: “De kwestie van de wapens moet worden opgelost” en zelfs “De PKK moet worden geëlimineerd. De taal die ze gebruiken en hun praktische acties zijn echter volledig tegenstrijdig. Hoe kan leider Apo werken in absolute afzondering? Hoe kan hij de gevraagde eisen inwilligen onder deze omstandigheden? Hij heeft geen communicatie met onze beweging, geen contact met de buitenwereld, geen toegang tot de media – hij heeft helemaal geen communicatie met wie dan ook. Toch zeggen ze tegen leider Apo dat hij deze last moet dragen en de initiatieven moet ontwikkelen die hij wenst.
Onderdrukte volkeren, vrouwen, jongeren, socialisten en democraten hopen dat Leider Apo democratische initiatieven zal ontwikkelen. Maar als er geen verandering komt in zijn omstandigheden, als hij niet vrij kan strijden, hoe kan hij dan deze hoop waarmaken en gehoor geven aan de oproepen die worden gedaan? Dat is onmogelijk. Ze hebben leider Apo’s handen en voeten vastgebonden, hem in een zwembad gegooid en zeggen hem dat hij moet zwemmen en bewegen. Hoe moet hij bewegen? Dit is onmogelijk. Als leider Apo wil voldoen aan de verwachtingen die aan hem gesteld worden, moet het absolute isolement onmiddellijk ophouden. Hij moet vrij zijn. Iedereen moet streven naar de fysieke vrijheid van Leider Apo. De strijd moet op deze basis gevoerd worden.
Als leider Apo fysieke vrijheid krijgt, kan hij communiceren met de beweging, met iedereen, discussiëren, suggesties ontvangen en reageren op de verwachtingen. Maar als zijn omstandigheden niet worden verbeterd, als er geen veranderingen worden aangebracht, als de wetten niet worden veranderd, en toch wordt er een beroep op hem gedaan om ervoor te zorgen dat de guerrilla’s hun wapens neerleggen en dat de PKK wordt ontbonden, wat betekent dat dan? Het betekent dat ze eigenlijk geen vrede willen en dat ze de kwestie niet willen oplossen. Als de kwestie niet wordt opgelost en als er geen vrijheid is, hoe kan er dan vrede zijn? Vrede kan alleen bereikt worden door vrijheid, maar toch hebben ze alle wegen naar vrijheid afgesloten. Aan de ene kant roepen ze op tot vrede, maar aan de andere kant zetten ze de oorlog voort, benoemen ze trustees, arresteren ze mensen, richten ze bloedbaden aan en bombarderen ze overal. Hun taal en daden maken duidelijk dat ze niet willen dat de oorlog eindigt. Als ze echt wilden dat de oorlog eindigde, zouden ze de voorwaarden van leider Apo veranderen. Het İmralı systeem moet worden afgeschaft.
In het verleden hebben we voorbeelden gezien in Ierland, de Spaanse staat en zelfs Zuid-Afrika. Sommige stappen werden genomen binnen het kader van bepaalde procedures, zoals een eenzijdig of bilateraal staakt-het-vuren, onderhandelingen, dialogen of ontwapening. Er werd een duidelijk proces gedefinieerd. Maar de Turkse staat dringt alleen aan op ontwapening en vermijdt de discussie over de kwestie zelf. Wat betekent deze aanpak van de Turkse staat?
De Turkse staat terroriseert momenteel het Koerdische volk. Maar het schildert de situatie af alsof de Koerden degenen zijn die terreurdaden plegen. Ze zetten alles op zijn kop. In werkelijkheid is het Koerdische volk het slachtoffer van enorme terreur en vernietigingsaanvallen. Het Koerdische volk vecht om zichzelf te verdedigen en om uitroeiing te voorkomen. Als ze de wapens hebben opgenomen, dan is het voor dit doel – om zichzelf te verdedigen en om de uitroeiing van Koerden te voorkomen. Het is niet omdat we van wapens of oorlog houden. Het Koerdische volk houdt van democratie en vrijheid. Omdat ze nooit democratisch en vrij hebben kunnen leven, hebben ze altijd te maken gehad met bloedbaden, gedwongen verplaatsingen en beledigingen. Ze hebben nooit iets anders meegemaakt.
Waarom bevordert de Turkse staat de democratie niet? Omdat als de democratie zich ontwikkelt, de Koerden daarvan zullen profiteren. De Koerden zullen zich op die manier uiten en hun leven in stand houden. Ze zullen ontsnappen aan bloedbaden, assimilatie en gedwongen migratie. De Turkse staat voert voortdurend een beleid van geweld, oorlog en slachtpartijen om het Koerdische volk te vernietigen. Tegelijkertijd profiteren ze hiervan en willen ze dat voordeel niet verliezen. Daarom terroriseren ze het Koerdische volk terwijl ze hen afschilderen als degenen die terreur plegen. Als ze zeggen ‘leg je wapens neer’, is dat wat ze bedoelen.
Bovendien proberen ze de indruk te wekken dat er geen Koerdische kwestie is. Ze zeggen expliciet in hun verklaringen: “Er is geen Koerdische kwestie, alleen een terrorismekwestie. Ze beweren dat als de PKK ontwapent, alles opgelost zal zijn. Ze erkennen de Koerdische kwestie niet. Wanneer ze zich een Koerdische gemeente toe-eigenen, hijsen ze onmiddellijk de Turkse vlag. Toen ze Afrin en Serêkaniyê binnenvielen, hesen ze de Turkse vlag. Toen ze Cyprus bezetten, hesen ze de Turkse vlag. Wat betekent dit? Wanneer een macht een plaats bezet, hijst hij zijn vlag. Aangezien de Turkse staat de Koerden niet erkent als een volk, erkent hij ook hun rechten niet. De Turkse staat geeft de Koerden alleen het recht op dood, bloedbaden en gedwongen migratie.
Ze zeggen: “Ofwel geef je op Koerdisch te zijn, geef je je identiteit en menselijkheid op, word je hun slaaf, ofwel sta je erop je identiteit, taal, cultuur en wil te behouden, dan word je als terrorist bestempeld. En als je eenmaal als terrorist wordt bestempeld, voelen ze zich gerechtvaardigd om alles met je te doen. Dit is het beleid dat ze voeren. Daarom zeggen ze: “De PKK moet zich ontbinden, ze moeten de wapens neerleggen en dan zal alles opgelost zijn. Volgens hen heeft het Koerdische volk geen rechten.
Als de PKK de wapens neerlegt, zal de kwestie dan opgelost zijn? Nee, dat zal het niet. Als leider Apo een oproep doet, zal de kwestie dan opgelost zijn? Nee, dat zal het niet. Maar de Turkse staat probeert het zo voor te stellen om zowel de samenleving als de internationale gemeenschap te misleiden.
Ze willen zeggen: “We vochten tegen Apo, de PKK en de vrije Koerden, en we zijn geslaagd. Er is geen probleem meer, alleen de kwestie van ontwapening blijft over. Zodra de wapens zijn neergelegd, is het probleem opgelost. Op die manier willen ze iedereen misleiden. Onze mensen begrijpen dit heel goed. Socialisten en democraten begrijpen dit heel goed. De Turkse staat draait volledig op misleiding. Zo behouden ze hun macht, zowel in eigen land als internationaal.
Leider Apo wil hun realiteit blootleggen en ervoor zorgen dat iedereen het begrijpt. Daarom is de Turkse staat zo boos. Daarom willen ze niet dat het proces dat leider Apo probeert te ontwikkelen, doorgang vindt. Vooral de AKP saboteert het actief. Door hun taal en acties willen ze het leiderschap vernederen en in diskrediet brengen in de ogen van het volk, bondgenoten en de beweging. Ze willen het vertrouwen van de mensen in leider Apo verzwakken.
We moeten dit goed begrijpen en niet emotioneel reageren. We moeten de basis begrijpen waarop leider Apo dit historische initiatief ontwikkelt en ons concentreren op hoe we dit kunnen uitbreiden en doen slagen. We moeten leider Apo en het initiatief dat hij wil bevorderen steunen. Als we dit doen, zullen alle spelletjes die worden gespeeld worden verstoord.
Bron: ANF