In het tweede deel van dit interview van ANF Nieuwsagentschap sprak Duran Kalkan, lid van de Uitvoerende Raad van de KCK, over het werk van de delegatie van de DEM-partij en welke voorwaarden nodig zijn voor Abdullah Öcalan om zijn rol te spelen. Hij voegde eraan toe: “Öcalan streeft naar een oplossing gebaseerd op de democratisering van Turkije, en wij steunen dit. Een gedemocratiseerd Turkije zal leiden tot een gedemocratiseerd Midden-Oosten. En een gedemocratiseerd Midden-Oosten zal leiden tot vooruitgang in een democratisch en vrij leven voor de mensheid. We steunen dit omdat we erin geloven.”
Het eerste deel van het interview vindt u hier .
Hoe beoordeelt u de inspanningen van de delegatie? Hoe begrijp je het standpunt van de regering? En vooral in de context die je net noemde, wat betekent het als Abdullah Öcalan zegt dat hij bereid is om zijn rol te spelen als aan de voorwaarden wordt voldaan?
De leden van de delegatie zijn ervaren. Ze hebben inderdaad een voorzichtige inspanning geleverd tegenover provocaties in verschillende media en door sommige onverantwoordelijke kringen. En ze hebben hun resultaten bekendgemaakt, ogenschijnlijk positief optimistisch, maar ze hebben ook hun ernstige bezorgdheid geuit. Hun zorgen kwamen ook naar voren tijdens de onderhandelingen. De AKP vleugel baart de meeste zorgen. Het lijkt alsof ze geen serieuze aanpak hanteren. Dit komt tot uiting in de retoriek van Tayyip Erdoğan en sommige AKP-leiders. Er is een constante dreigende situatie. Hij wil zo’n sfeer creëren, wil zo’n beeld schetsen voor zijn eigen kringen alsof hij de tweede veroveraar is, dat hij overwinnaar is in deze oorlog. Hij wil een perceptie creëren. Dit is echter niet de realiteit. Het is niet alleen verkeerd, maar ook gevaarlijk.
Wat we hebben gezien van de delegatie of van de discussies die plaatsvonden na de ontmoeting van de delegatie met Rêber Apo [Abdullah Öcalan] en tijdens de gesprekken met de politieke partijen, heeft ten eerste aangetoond dat dit de agenda van de discussie in Turkije heeft bepaald. Terecht of onterecht, het is nog steeds positief. Want het is een discussie over democratisering en de sleutel daarvan, de Koerdische kwestie. En de belangrijkste gesprekspartner van de Koerdische kwestie is Rêber Apo. Het is gepast dat de Koerdische kwestie in zo’n situatie op de discussieagenda staat.
We hebben ervaring met eerdere processen. Het is niet de eerste keer dat we een dergelijk proces meemaken. In feite hebben Rêber Apo en onze partij in het verleden vele staakt-het-vuren afgekondigd; er zijn soortgelijke processen geweest, er was hoop en er was wanhoop, maar het heeft geen oplossing gebracht, en zo zijn we vandaag beland. Het is dus geen nieuwe situatie; we hebben een schat aan ervaring. Vergeleken met vroeger staan veel sociale en politieke kringen en politieke partijen hier dichter bij elkaar. Tot op zekere hoogte begrijpen ze het proces misschien beter dan voorheen. Er is geen sprake van een volledige mentaliteits- of beleidsverandering, maar ze zeggen wel dat het zo niet verder kan, dat er verandering nodig is. Dit is goed; er lijkt overeenstemming te zijn op dit punt, maar ze zijn niet allemaal hetzelfde. Tijdens de gesprekken bijvoorbeeld, toen er verklaringen werden afgelegd, zei de AKP-delegatie: “We hadden gewoon een praatje.” Niemand anders die de delegatie ontmoette zei dat. Er komen nog steeds verklaringen uit AKP-kringen waarin de oude taal wordt gebruikt die gebaseerd is op vernietiging en laster. Zeggen: “We gaan ze begraven.” Dit is een taal die ver van de realiteit staat. Andere partijen zijn consequenter. De aanpak van de CHP is bijvoorbeeld consequenter.
De vrees bestaat dat de AKP deze situatie zal misbruiken voor de verkiezingen. De CHP, maar ook andere partijen, zijn erg gevoelig over deze kwestie. Ze brengen het onmiddellijk naar voren. Natuurlijk hebben ze een punt. Maar dit is niets dat geïnstrumentaliseerd kan worden voor verkiezingen. De oplossing van de Koerdische kwestie, de democratisering van Turkije, het maken van wettelijke en grondwettelijke afspraken, en Turkije dat een reformistische verandering doormaakt – dit kan niet misbruikt worden voor stemmen. Dat kun je niet zomaar op de agenda zetten om stemmen te winnen. Dat zou een zeer eenvoudige en manipulatieve aanpak zijn. Die aanpak zal hen geen stemmen opleveren. Het zal de samenleving niet beïnvloeden. Integendeel, het zou als opportunisme worden gezien en tot verlies leiden.
Dit proces heeft ook het feit aan het licht gebracht dat de Koerdische kwestie bestendigd is door een conflict. Het 100 jaar oude probleem is een 100 jaar oud conflict geworden. Koerden werden tegen elkaar opgezet en de politiek werd hierdoor gevoerd. Het systeem van wereldwijde kapitalistische moderniteit heeft verschillende staten en politieke krachten binnen dat systeem bevoordeeld. Zij profiteerden van het Koerdische conflict, de Koerdische kwestie. Maar er zijn ook veel huurzoekers in Turkije. Er zijn zoveel mensen die van deze oorlog hebben geprofiteerd. Deze oorlog duurt al veertig jaar. Het zou goed zijn om te onderzoeken wat deze mensen doen en ze aan het publiek te ontmaskeren. Dat zou een belangrijke taak van de pers zijn. We hebben dit gezien in de zogenaamde rechtse en nationalistische kringen. In feite was de CHP ook erg aanwezig in sociaal-nationalistische kringen. Er waren heel wat mensen die profiteerden van de Koerdische kwestie en het conflict dat daardoor werd veroorzaakt.
De Koerdische kwestie is zowel complex als eenvoudig. Het is een kwestie van mentaliteit en politiek. Het heeft niets te maken met materiële belangen en niet zozeer met politieke en economische problemen zoals sommigen denken. Het is een mentaliteitskwestie, een fascistische, kolonialistische en genocidale mentaliteit. De mentaliteit die ernaar streeft het bestaan van het Koerdische volk te ontkennen en te vernietigen, en de politiek waartoe deze mentaliteit leidt, creëert deze kwestie. De Koerdische realiteit zien, begrijpen dat het Koerdische volk rechten heeft zoals iedereen rechten heeft, zoals iedereen democratische rechten heeft, en een dergelijke mentaliteitsverandering doorvoeren en democratisering doordrukken, zou de Koerdische kwestie onmiddellijk oplossen. Er zou geen basis meer zijn voor zo’n fascistisch, genocidaal martelsysteem tegen Rêber Apo. Er zou geen nood zijn om zulke woorden te zeggen, om zulk beleid te voeren. Zo’n mentaliteit en beleid zou het onmiddellijk oplossen. Maar als men vasthoudt aan de huidige mentaliteit en het huidige beleid – het bestaan van een volk van 50 miljoen wordt ontkend en aangevallen, alle middelen van Turkije worden gebruikt voor militaire, uitroeiing en ideologische aanvallen, en alles wordt misbruikt voor de vernietiging van het Koerdische volk, voor de genocide van het Koerdische volk – dan is het een complexe kwestie die niet kan opgelost worden. Ze vallen al 100 jaar aan en zijn er niet in geslaagd. Koerden zijn noch kwantitatief een kleine gemeenschap noch kwalitatief een zwak volk. Ze zijn een van de oudste volkeren in de geschiedenis, afkomstig uit het neolithicum. Een van de oudste volkeren van Mesopotamië, met een van de sterkste culturele achtergronden en waarden. Hoe ga je deze mensen vernietigen? Jullie kwamen uit Centraal-Azië in stammen, te paard, zwaard in de hand, en vestigden je in Anatolië. Dankzij wie konden jullie hier komen? Dankzij de Koerden. Jullie kwamen door Koerdistan, en jullie kwamen zo ver met de steun van Koerden. Als jullie nu proberen om de tak waarop jullie reden af te snijden, wat zal er dan van jullie terechtkomen? Dit is de situatie van de huidige regering in Turkije. Dit is de situatie van de regering die de Koerden wil vernietigen.
Noch kan het Koerdische volk uitgeroeid worden door assimilatie en culturele en fysieke genocide, noch kan de Turkse staat en de Turkse samenleving het bestaan van de Koerden zelf uitroeien. Omdat hun eigen bestaan gebaseerd is op de ruggen van de Koerden. Met de Koerdische alliantie hebben ze Anatolië tot hun thuis gemaakt. Via hen hebben ze daar een natie kunnen vormen. Als ze de Koerden uitroeien, is het alsof ze hun eigen voeten afhakken en dan vernietigen ze hun eigen fundament. Daarom heeft Rêber Apo herhaaldelijk gezegd. Er kunnen geen Turken zijn zonder Koerden en geen Koerden zonder Turken. Hun samenleven is zo verweven en onderling afhankelijk. Als ze dit niet beseffen, als ze volhouden dat iedereen binnen de grenzen van Turkije, binnen de grenzen van de Turkse Republiek, een Turk is, en iedereen aanvallen die hiertegen bezwaar maakt, dan zullen ze alle macht, alle middelen verliezen. Dan zullen ze nergens in slagen en zullen ze de macht verliezen om de Koerdische kwestie of om het even welk ander bestaand probleem op te lossen. Ze kunnen het Koerdische probleem niet oplossen door wapengeweld of door genocide. Het kan alleen opgelost worden met een mentaliteitsverandering, een revolutie, een verandering van beleid. Als ze maar een beetje democratiseren, als ze de verschillen zien, als ze aanvaarden dat Koerden een volk zijn zoals Turken, dat ze democratische rechten hebben, dat ze vrij zouden moeten leven, dan kan het op elk moment opgelost worden. Daarom zegt Rêber Apo dat hij het binnen een week zal oplossen. Omdat het een probleem is dat op dit niveau kan worden opgelost met een mentaliteitsverandering. Daarom is het noodzakelijk om deze monistische, nationalistische, racistische en fascistische mentaliteit en politiek te bekritiseren en te veranderen. Het is noodzakelijk om de richting van de discussies daar te veranderen.
Dit is hoe Rêber Apo het vijftien, twintig jaar geleden al zag en waarom hij verschillende mogelijkheden evalueerde. Hij voorspelde waar de uitkomst heen zou gaan volgens verschillende beleidslijnen. Hij volgt de ontwikkelingen ook voortdurend op. Daarom kent hij de ontwikkelingen goed; hij voorziet en voorspelt ze als eerste. Op basis daarvan ontwikkelt hij een houding en beleid. Hij zag de resultaten van de strijd. Ja, onze strijd heeft misschien niet geleid tot de grote militaire overwinning, maar het heeft hun ‘Ineenstortingsplan’ vernietigd. Zij die dachten dat ze de Koerdische vrijheidsbeweging op de knieën konden dwingen met een militaire aanval, eindigden zelf ineenstorting.
Er is de ontwikkeling van de Derde Wereldoorlog in het Midden-Oosten. Israël wordt een nieuwe hegemoniale macht in de regio, terwijl Iran en Turkije al eerder hegemoniale machten waren. In Irak is de Baath-regering gevallen en nu is ook in Syrië de Baath-macht gevallen. Het systeem van natiestaten in Irak en Syrië is ontbonden en ingestort. Iran en Turkije bleven over als de belangrijkste status quo natiestaten. Je kunt zeggen dat in deze Derde Wereldoorlog de status quo van de natiestaten wordt ontmanteld. Het had geen kans van slagen en is nu verslagen. Zowel Turkije als Iran zijn verslagen in deze oorlog. Maar hoe ze de oorlog zullen beëindigen, zal in het komende proces worden bepaald. Met andere woorden, er zal worden bepaald wat voor soort verandering en transformatie ze zullen doormaken.
Rêber Apo heeft deze ook geëvalueerd. In deze context, vooral toen Devlet Bahceli zijn verklaring aflegde en de omgeving in Turkije hiervoor open leek te staan, nam Rêber Apo het initiatief en begon een proces te ontwikkelen. Door deze omgeving en omstandigheden te evalueren, zei hij dat als gunstige omstandigheden worden gecreëerd, hij de ontwikkelingen rond de Koerdische kwestie kan verplaatsen van de gronden van conflict en oorlog naar de wettelijke en politieke gronden. Hij wil het conflict en de oorlog stoppen en de weg vrijmaken voor democratische politiek en een legale oplossing en een proces ontwikkelen dat een vreedzame en democratische oplossing voor de Koerdische kwestie zal realiseren. “Ik heb de macht”, zei hij. “Ik kan zo’n oplossing ontwikkelen; ik kan hier een rol spelen.” Dit is hoe hij reageerde op de oproep aan hem; hij nam het initiatief.
De verklaring die de delegatie namens Rêber Apo heeft afgelegd, weerspiegelt zijn houding en het werk dat hij hoopvol, vastberaden en geduldig verricht. Ze onthult hoe assertief, trouw en vastberaden hij is. Er is een groot zelfvertrouwen, oprechtheid, consistentie en een eis om te werken. Hij wil echt een proces ontwikkelen dat de oplossing van de Koerdische kwestie zal realiseren op basis van de democratisering van Turkije en zelfs de democratisering van het Midden-Oosten. Er is een intense inspanning in deze richting. Maar natuurlijk zal Rêber Apo dit enkel kunnen doen als de voorwaarden hiervoor vervuld zijn. Wie moet deze voorwaarden creëren? Zij die het Imrali-systeem in leven houden, die het in stand houden, moeten aan de voorwaarden voldoen. Wie heeft het systeem van marteling en genocide van Imrali gecreëerd en wie houdt het al 26 jaar in stand? Zij moeten dit systeem afschaffen en de voorwaarden voor Rêber Apo voorbereiden.
Aan degenen die zeggen dat de PKK zichzelf moet opheffen: Schaf eerst en vooral het systeem van marteling, isolatie en genocide in Imrali af, het systeem dat Koerdistan en Turkije in een impasse heeft gebracht. De voorwaarden moeten gecreëerd worden zodat mensen kunnen komen, werken en discussiëren. Daarna kan men bekijken of de PKK zal worden ontbonden of niet. Het is niet zo dat de PKK zomaar kan worden ontbonden; dan zou de hel losbreken. De PKK is niets van deze of gene staat. Wat denken ze wel? Ze zouden gewoon het firmament laten instorten op het volk. Ook, hoe zal het vrije democratische leven en de deelname van het Koerdische volk aan de democratie van Turkije gerealiseerd worden? Een organisatie hiervoor moet zich ontwikkelen.
De prioriteit is om de weg vrij te maken en de voorwaarden te scheppen voor Rêber Apo om vrij aan politiek te kunnen doen. Met andere woorden, het Imrali-systeem moet worden afgeschaft. Dat is noodzakelijk. Maar er is geen inspanning, geen werk van de kant van de overheid. In het Imralie-milieu verwachten ze dat Rêber Apo zich gedraagt als een dienaar en doet wat zij willen. Dit is niet mogelijk. Zoals Demirel placht te zeggen – het is tegen de aard van de dingen. Zij die dit systeem in leven houden moeten deze stap doen voor het proces, voor Rêber Apo om zijn rol te spelen. Wat zal hen ertoe brengen? De strijd zal hen ertoe brengen. De bijeenkomst van 23 oktober was een direct resultaat van de strijd, net als de bijeenkomst van 28 december. Ze zijn het resultaat van de strijd in het kader van de wereldwijde vrijheidscampagne. De strijd van het Koerdische volk en hun internationale vrienden is de enige kracht die diegenen die het Imrali-systeem in stand houden ertoe zal aanzetten om het te veranderen en ontwikkeling te creëren. Ons volk, de Koerden, de democratische krachten van Turkije, vrouwen en vooral de jeugd moeten zich hiervan zeer goed bewust zijn. Niemand mag verwachten dat er een oplossing, een akkoord, zal worden gesloten aan de tafel, dat er handtekeningen zullen worden gezet en dat alles zal worden opgelost. Niemand mag denken dat de strijd voorbij is. Zoiets bestaat niet. We gaan een complexer, veel intenser proces van strijd tegemoet. In dit opzicht zijn een veel sterkere organisatie, eenheid en strijd nodig.
Er is behoefte aan veel meer gevoeligheid voor allerlei trucs en spelletjes tegen fascistische speciale oorlogsaanvallen. Daarom is het nodig om georganiseerd en verenigd te zijn. Men moet zeer gevoelig en voorzichtig zijn, en we moeten tot het einde strijden. De strijd mag niet stoppen. Het is absoluut noodzakelijk om dit proces nauwkeurig te begrijpen, en daarom is het onvermijdelijk dat de oplossing bereikt zal worden door onze strijd. Het zal door de strijd van het volk zijn. Daarom moeten we verantwoordelijkheid nemen, taken op ons nemen en deze strijd leiden. We moeten dit ontwikkelen op een gevoelige manier en met de juiste manieren en methoden.
Hierbij moeten de Koerdische jeugd en de vrouwen de voortrekkersrol spelen, en het Koerdische volk moet niet alleen zichzelf mobiliseren, maar ook hun internationale vrienden. Het zijn de democratische, links-socialistische krachten die de meest beslissende rol moeten spelen. Rêber Apo heeft ook oproepen gedaan over deze kwestie. De democratische en links-socialistische krachten van Turkije moeten hun verantwoordelijkheid nemen en dit proces leiden. Het gaat om de democratisering van Turkije, een democratisering op het niveau van een revolutie. Alle linkse, socialistische en democratische krachten van Turkije moeten dit proces meer dan wie ook omarmen. Ze moeten hun strijd verenigen met het Koerdische volk, de jeugd en de vrouwen en de verantwoordelijkheid nemen voor de ontwikkeling van dit proces als een proces van democratisering in Turkije. Op die manier zal het proces vooruitgaan. Het Koerdische probleem kan niet opgelost worden zonder de democratisering van Turkije. Er zal geen oplossing zijn in Turkije. Koerdische vrijheid en Turkse democratie zijn volledig afhankelijk van elkaar.
De heersende kringen spuwen grote noten als “We hebben ze verslagen!”, “We hebben ze gebroken!” en “We zullen ze begraven!”. Dit rondstrooien van loze slogans moet stoppen. We proberen de gevoeligheid en aandacht te tonen die het proces vereist. Wij willen echt dat dit proces, dat Rêber Apo met enthousiasme en opwinding wil ontwikkelen, vordert en gerealiseerd wordt. Daar spannen wij ons voor in. Maar de samenleving in Turkije en die kringen moeten weten dat dit niet zal werken met deze bedreigingen. Er zal niets gebeuren met deze dreigementen. Het leiderschap van de PKK heeft hierover een verklaring afgelegd. We zijn altijd klaar voor oorlog en we zijn klaar voor vrede. Ze moeten niet spelen met de emoties en gevoelens van het Koerdische volk en de vrijheidskrachten. Als ze echt verandering willen, als ze echt van Turkije houden… In deze periode van instorting, zijn deze inspanningen van Rêber Apo de laatste kans voor de redding van Turkije. Als deze niet wordt benut, kunnen er niet langer dergelijke initiatieven zijn. Koerden hebben geen gebrek aan opties. De strijd om Koerdistan is verhevigd. Er zijn veel actoren, niet alleen de Turkse staat. Koerden zijn op één of ander niveau met iedereen verbonden. Koerdistan is het centrum van de strijd. Niemand kan de Koerden verslaan.
Rêber Apo streeft naar een oplossing gebaseerd op de democratisering van Turkije, en wij steunen dit. Een gedemocratiseerd Turkije zal leiden tot een gedemocratiseerd Midden-Oosten. En een gedemocratiseerd Midden-Oosten zal leiden tot vooruitgang in een democratisch en vrij leven voor de mensheid. We steunen dit omdat we erin geloven. We moeten er niet van uitgaan dat dit de enige optie is die we dringend nodig hebben. In dit opzicht mag niemand ons verantwoordelijk houden als er negatieve gevolgen zijn. Geduldig, voorzichtig en gevoelig, als beweging en als volk, handelen we in overeenstemming met de vereisten van deze dingen. Ondanks alle aanvallen van de heersende kringen. Ze arresteren zoveel mensen, benoemen onder dwang zoveel bestuurders, hebben zoveel conflicten met de CHP ontwikkeld, brengen Turkije in verschillende conflicten en voeren voortdurend oorlog. De oorlog is nooit gestopt. De oorlog gaat door met volle intensiteit in de Medya Defense Areas en in alle delen van Koerdistan. Er is niet de minste terugtrekking. Iedereen zou zich hiervan bewust moeten zijn.
Bron: ANF