Cemil Bayik, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), sprak over het huidige proces met betrekking tot de oplossing van de Koerdische kwestie. Hij zei dat terwijl Abdullah Öcalan concrete stappen zet in de richting van een democratische oplossing, er geen gelijkaardige houding te zien is in de AKP-regering.
Het interview werd gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap en luidt als volgt;
Na een lange periode van isolatie van de leider van het volk, Abdullah Öcalan, vonden onlangs twee ontmoetingen met hem plaats. Eerst ging het parlementslid van de DEM-partij, Ömer Öcalan, met de delegatie van de DEM-partij naar Imrali. Tijdens de gesprekken wees Abdullah Öcalan op zijn bereidheid om de Koerdische kwestie op te lossen en Turkije te democratiseren. Na het bezoek aan Imrali heeft de delegatie van de DEM-partij ontmoetingen en gesprekken gevoerd met de partijen van het Turkse parlement en zo hoop gecreëerd in de Turkse samenleving. Hoe beoordeelt u deze gesprekken en de agenda?
Ook al is de delegatie naar Imrali gegaan, het zware isolement tegen Rêber Apo [Abdullah Öcalan] duurt nog steeds voort. Hij kan zijn rol niet vervullen onder de omstandigheden van dit zware isolement. Als de Turkse staat echt de problemen van Turkije wil oplossen, en zijn meest fundamentele kwestie, de Koerdische kwestie, moet het een einde maken aan het isolement. De omstandigheden van Rêber Apo moeten veranderen. Het is noch moreel, noch politiek, noch menselijk om Rêber Apo te vragen deze problemen op te lossen zolang hij geïsoleerd is. Hij beoordeelt de situatie in het Midden-Oosten en de gevolgen ervan voor Turkije en ziet dat beide voor grote problemen staan en hij wil ze oplossen. Hij neemt hierin een historische rol op zich en zoekt naar een oplossing voor de problemen van de volkeren van Turkije en het Midden-Oosten. Op basis hiervan heeft hij een verklaring uitgegeven. Daarin heeft Rêber Apo zijn visie en perspectieven helder verwoord en heel duidelijk gemaakt op welke basis de problemen opgelost kunnen worden.
Deze verklaring, die gebaseerd is op zeven punten, deed de Turkse samenleving opgelucht ademhalen. Want dit bepaalde de toekomst van de volkeren van Turkije. En daarom noemen we het een manifest. Net zoals Rêber Apo heeft gewezen op zijn historische rol, moet ook de Turkse staat zijn gedachten uiten. De staat moet zijn ideeën en perspectieven uitdrukken. In de verklaring van de delegatie die Rêber Apo heeft ontmoet, benadrukken zij dat de positie en de aanpak van de Turkse staat nog steeds niet duidelijk zijn en dat dit wantrouwen veroorzaakt. Net als Rêber Apo moet de Turkse staat duidelijk maken wat zijn bedoelingen zijn. Ze moeten uitleggen wat ze van plan zijn en hoe ze stappen zullen ondernemen. Iedereen wacht hierop. Maar het uitblijven van stappen van de Turkse staat wekt argwaan bij iedereen. Deze twijfels moeten worden weggenomen.
Centraal in de verklaring van Rêber Apo staat democratisering, de vraag hoe Turkije een democratisch land kan worden. Want zolang Turkije niet gedemocratiseerd is, kunnen de Koerdische kwestie en andere kwesties niet opgelost worden. Dit is algemeen bekend. De huidige ontwikkelingen in het Midden-Oosten verdiepen de bestaande problemen. Vooral de Koerdische kwestie wordt steeds groter. Zolang er geen oplossing is, zullen er ernstigere problemen ontstaan.
Er is op dit moment een uitgebreide oorlog gaande in Koerdistan. Het begon met Hamas, ging verder met Hezbollah, verspreidde zich naar Syrië en deed het Baath-regime instorten, en nu heeft het Koerdistan bereikt. Koerdistan zal de grond zijn waar het lot van de toekomst zal worden bepaald. Daarom vechten er zoveel krachten om Koerdistan. Wie de Koerden aan zijn kant krijgt, zal resultaten boeken. Wie in dit opzicht geen stappen onderneemt, zal met grote problemen en ernstige gevaren geconfronteerd worden. Daarom wijst Rêber Apo niet alleen op de problemen, maar ook hoe ze opgelost kunnen en zullen worden. Op die manier neemt hij niet alleen verantwoordelijkheid voor het Koerdische volk, maar voor alle volkeren van het Midden-Oosten en de mensheid.
Daar staat tegenover dat de Turkse staat ook zijn verantwoordelijkheid moet nemen.
De Imrali-delegatie zei dat er twijfels zijn over de bedoelingen van de Turkse staat, en als de situatie zo doorgaat, zullen deze twijfels toenemen.De oplossing voor de problemen in Turkije is democratisering, maar de Turkse staat neemt hiervoor geen stappen.Hij doet dit omdat als Turkije democratiseert, de Koerden er meer van zullen profiteren dan wie dan ook.Omdat ze er nog steeds op uit zijn om de Koerden te elimineren.Dat is hun mentaliteit en dat weerhoudt hen ervan om iets te doen voor democratisering.Turkije heeft een kritieke situatie bereikt waarin het niet langer op de oude voet verder kan gaan.Democratisering is nu de fundamentele kwestie voor Turkije.
Als ze dit niet doen, komen ze nog meer vast te zitten en zullen ze grote klappen krijgen.
Dit is waar Rêber Apo om de hoek komt kijken – hij wil dat Turkije stappen onderneemt. Hij wil niet dat Turkije wordt zoals de laatste periode van het Ottomaanse Rijk. Want wat er nu in Turkije gebeurt, lijkt op de laatste periode van het Ottomaanse Rijk. Dit is een groot gevaar voor Turkije. Rêber Apo vervult zijn historische plicht en de staat moet hetzelfde doen.
Als je er naar kijkt, zie je dat de tactieken en methoden van speciale oorlogsvoering een prominente rol spelen in het hele proces. Er wordt veel over gediscussieerd en er worden speculaties en propaganda verspreid. Nadat Abdullah Ocalan zijn boodschap gaf en zei dat hij de macht heeft om het probleem op te lossen, is er enig contact geweest tussen jou en hem, of tussen jou en de Turkse staat of een andere uitstaande macht?
Niemand heeft contact met ons opgenomen en we hebben tot nu toe geen enkel bericht ontvangen, noch van Rêber Apo, noch van de staat. We volgen de discussies in de pers en proberen ze te begrijpen, maar we hebben nog niets officieel ontvangen. De Turkse staat voert een veel bredere oorlog tegen zowel ons volk als onze beweging. Dagelijks geven ze verklaringen uit waarin ze zeggen dat ze hier militaire operaties hebben uitgevoerd, daar zoveel mensen hebben gedood en daar nog veel meer hebben gearresteerd. Ze hebben het over het ontwikkelen van broederschap met de Koerden en ze hebben het over een gedeelde, diepgewortelde geschiedenis, maar tegelijkertijd handelen ze nooit zo in de praktijk. Als ze echt broederschap willen ontwikkelen, moeten ze uitgaan van de rechten van de Koerden. Wat voor rechten de Turken in Turkije hebben, zouden de Koerden ook moeten hebben. Op dit moment zien we dat de Turken alle rechten hebben, terwijl de Koerden alles wordt afgenomen. In de praktijk ontwikkelt de staat al zijn plannen op basis van de vraag hoe de Koerden vernietigd en geëlimineerd kunnen worden. Dit heeft niets te maken met broederschap; dit is compleet bedrog. Als ze echt het probleem willen oplossen en broederschap en eenheid willen ontwikkelen, moeten ze hun vijandige politiek tegenover de Koerden opgeven en hun mentaliteit veranderen. Rêber Apo wil dat ze de historische kans grijpen om hun mentaliteit te veranderen, zodat ze stappen kunnen ondernemen om de Koerdische kwestie op te lossen. Als ze hun mentaliteit niet veranderen, zullen ze verliezen. Misschien zijn er sommigen in Turkije die dit zien en die de mentaliteit die het bestaan van de Koerden ontkent en hen wil vernietigen opzij willen zetten, maar deze mentaliteit van de staat is niet veranderd. Dit is wat we in de praktijk zien.
Sommige mensen denken misschien dat een boodschap of een brief van Rêber Apo de PKK heeft bereikt, maar daar is geen sprake van. En ook binnen de Turkse staat is er tot nu toe niets veranderd. Wij volgen de ontwikkelingen in de pers zoals iedereen. De Turkse staat gaat door met zijn aanvallen; wij gaan door met onze strijd, en we zullen doorgaan tot het einde. Als deze mentaliteit niet verandert, als de voorwaarden van Rêber Apo niet veranderen, als er in het parlement geen commissie wordt opgericht zoals Rêber Apo heeft voorgesteld, als de grondwet niet wordt gewijzigd, zullen wij onze strijd voortzetten. Want de Turkse staat valt ons elke dag aan met allerlei wapens. Hoe kunnen we gewoon stoppen onder deze omstandigheden? Natuurlijk gaat onze strijd door.
De zeven punten in de verklaring wekten hoop in de Turkse publieke opinie. Maar de AKP-regering, Erdoğan, zijn media en sommige AKP-functionarissen gebruiken lelijke en provocerende taal. Waar brengt dit taalgebruik Turkije en wat voor situatie creëert het in de samenleving?
Zoals ik in het begin al zei, kon de samenleving in Turkije opgelucht ademhalen toen Rêber Apo de verklaring uitvaardigde. Rêber Apo sprak met de delegatie die hem bezocht en vertelde hen om alle partijen in het parlement te ontmoeten en hun mening te vragen over de huidige ontwikkelingen. Hij zei dat hij praktisch en theoretisch in staat is om deze kwestie op te lossen. Dus op basis hiervan ontmoette de delegatie de andere partijen in het parlement en benaderde de partijen die twijfels hadden positief en legden hun verklaringen dienovereenkomstig af. Ze zeiden dat als de staat en de AKP echt oprecht zijn en de Koerdische kwestie willen oplossen, ze bereid zijn om te helpen; er is geen probleem in dit opzicht. Dit toont aan dat er veranderingen zijn in de Turkse politiek. In het verleden was het niet zo; de dominante mentaliteit in de Turkse politiek was om het naakte bestaan van het Koerdische volk niet te accepteren. Maar nu blijkt uit hun verklaringen dat ook zij willen dat deze kwestie wordt opgelost. Dit is belangrijk. Er ontwikkelt zich een nieuwe politiek en er zijn discussies over. Dit is positief. Maar als we naar de AKP kijken, is het anders. Nadat de delegatie hen had ontmoet, zeiden ze: “We hebben een praatje gemaakt.” Met andere woorden, ze benaderden het op een niet-serieuze manier, alsof ze de spot dreven. We begrijpen uit deze benadering dat de AKP geen doel heeft om de Koerdische kwestie op te lossen of Turkije te democratiseren. Als ze zo’n doel hadden, zouden ze niet zulke taal hebben gebruikt; dan zouden ze het serieus hebben aangepakt. Alle andere partijen waren serieuzer; zij uitten hun standpunten en kritiek. Maar de AKP zegt spottend: “We hadden gewoon een praatje”. Tayyip Erdoğan en sommige van zijn AKP functionarissen willen de problemen in Turkije verdiepen, niet oplossen. Daar zijn hun uitspraken en acties op gebaseerd. Ze willen een perceptie creëren in de samenleving.
Ze zeggen over de PKK en Rêber Apo dat er geen andere weg meer is: “Ze moeten zich overgeven. Ze moeten hun wapens begraven, en als ze dat niet doen, zullen wij ze met hen begraven”. Ze praten over niets anders dan dood en moord. Zouden ze zulke taal gebruiken als ze naar een oplossing streefden? Zowel de AKP als Erdoğan doen dit opzettelijk. Het is een leugen dat de PKK geen andere weg meer heeft; integendeel, er zijn nieuwe wegen geopend, grotere wegen dan voorheen en de PKK kan nu op meer en verschillende manieren bewegen en werken dan voorheen. De rol van de Koerden en de PKK is nu veel groter dan voorheen. Ze moeten niet in achteloosheid vervallen. Zij zijn degenen die in de grond begraven zullen worden als ze zo doorgaan.De situatie waarin ze zich bevinden laat dit zien.Het taalgebruik van de AKP en Erdoğan is oorlogstaal.Het is niet de taal van vrede en broederschap.Het is geen taal die welk probleem dan ook zal oplossen.Het is niet zo dat ze alleen maar propaganda maken of dat ze een boodschap geven aan hun achterban.Eigenlijk willen ze de Koerdische kwestie uitroeien door middel van geweld, terreur en bloedvergieten.Al hun toespraken gaan over doden. Ze praten over niets anders. Deze taal dient geen oplossing. De mensen van Turkije moeten dit inzien. De intellectuelen, kunstenaars, academici en mensen die echt van Turkije houden, moeten dit zien en zich hiertegen verzetten. Het is in ieders belang om de Koerdische kwestie op te lossen. Daarom mag deze taal niet gebruikt worden en moet er een einde komen aan deze mentaliteit. Een oplossing is in het belang van Turkije en zelfs van de AKP, maar als ze zo doorgaan, zullen ze veel verliezen, en Turkije als geheel ook.
Bron: ANF