- Turkije
Güldem Doğan van de Vrije Vrouwenbeweging (TJA), Suzan Akipa van het Advocatenkantoor Asrın en parlementslid Özgül Saki van de DEM-Partij spraken met ANF Nieuwsagentschap over waarom isolatiepraktijken bestaan en waarom ze moeten worden opgeheven.
TJA-activist Güldem Doğan benadrukte dat de Turkse samenleving eerst het concept van isolatie moet begrijpen. Ze benadrukte dat het niet simpelweg moet worden opgevat als het afsnijden van het contact van een persoon met de buitenwereld, zeggende: “Vandaag is er geen enkele persoon in Turkije die oprecht kan beweren: ‘Ik ben vrij, mijn leven staat niet onder isolement.’ Ik zeg dit ondubbelzinnig, omdat de staat de samenleving manipuleert en waarnemingsoperaties uitvoert met alle beschikbare middelen om zijn isolatiepraktijken te normaliseren. Deze manipulatie vindt plaats via het onderwijssysteem, wetten, regels en de media. Als gevolg hiervan heeft de samenleving moeite om isolatie volledig te begrijpen en schiet het tekort in zowel solidariteit als het in twijfel trekken van deze praktijken.”
Güldem Doğan onderstreepte dat isolement diep verankerd zit in beleid dat de samenleving probeert te verdoven en te pacificeren, hoewel de ernst van dit isolement vaak niet volledig wordt begrepen. Ze legde uit hoe vrouwen worden geïsoleerd van de samenleving, de politiek en de economie. Velen zijn zich er niet van bewust dat het negeren van de eisen en rechten van vrouwen, die de helft van de bevolking uitmaken, een gevolg is van het isolatiebeleid. “Ze willen niet erkennen dat de uitbuiting van vrouwenarbeid, zowel thuis als op het werk, voortkomt uit dit isolement. Vrouwen die gevangen zitten enkel en alleen omdat ze zich inzetten voor politieke rechten en vrouwenrechten zijn geïsoleerd van het politieke domein, maar de maatschappij ziet dit niet. Daarom is het begrijpen en bestrijden van isolement de primaire verantwoordelijkheid van de hele mensheid. Isolement, versterkt door speciale oorlogvoeringstactieken, patriarchale houdingen en staatsbeleid, heeft zich ontwikkeld tot een maatschappelijk probleem dat zich in elk deel van ons leven manifesteert.”
Nu 25 november (Internationale Dag voor de uitbanning van geweld tegen vrouwen) nadert, wees Doğan erop dat de beperking door de staat van protesten op het Taksimplein een poging is om hen te isoleren van die symbolische ruimte en de herinnering eraan. Ze gelooft dat isolement alle aspecten van het leven van vrouwen beïnvloedt en dat ze vastbesloten zijn om dit isolement met al hun kracht te doorbreken. Volgens haar is het voor het bereiken van een vrij, gelijkwaardig en rechtvaardig leven noodzakelijk dat er een einde komt aan het isolement. “We hebben vertrouwen in onze strijd als vrouwen en we geloven dat we de mentaliteit die isolatie probeert te normaliseren zullen verslaan.”
“Een gevolg van hardnekkig oorlogsbeleid”
Özgül Saki, Istanbul parlementslid voor de Democratische Partij (DEM), benadrukte dat isolement ook bijdraagt aan de toename van armoede onder vrouwen en vrouwenmoorden. Ze voerde aan dat het vasthouden aan isolatiebeleid een bevestiging is van het kolonialistische oorlogsbeleid. Saki zei: “Isolatie zou nooit aan iemand mogen worden opgelegd, ongeacht de rechtvaardiging. Zelfs binnen het strafrechtsysteem worden straffen die de menselijke waardigheid schenden als crimineel beschouwd. We weten dat het absolute isolement dat Abdullah Öcalan in Imrali is opgelegd, dient als een vijandig beleid, waarbij een hele gemeenschap wordt gestraft door haar leider als doelwit te nemen. Het opheffen van het isolement is essentieel voor het oplossen van de Koerdische kwestie met eerlijke, gelijke en democratische middelen. Het is ook een cruciale stap in de richting van een eervolle vrede.”
“Een vitale en sociale kwestie”
Saki voegde eraan toe: “Zoals benadrukt in de slotverklaring van onze DEM Party Women’s Assembly conferentie onder de slogan ‘We Insist on Free and Equal Life, We Are Organizing,’ is isolement niet slechts een mensenrechtenkwestie; het is een vitale en maatschappelijke kwestie die het regime zijn fascistische karakter geeft. Het voortduren van oorlog en vijandig beleid versterkt tegelijkertijd het patriarchaat en de mannelijke dominantie. Dit betekent militarisering, maffia-achtige structurering en criminalisering van de samenleving als geheel. Het leidt tot een toename van het aantal vrouwenmoorden, de intensivering van mannelijk geweld, de toename van armoede onder vrouwen en de devaluatie van vrouwenarbeid. Bovendien erkennen we dat de regerende AKP haar inspanningen opvoert om een isolatieregime in te stellen dat vrouwen zwaar treft. In reactie hierop erkennen we onze verantwoordelijkheid om een alomvattende verzetslinie te organiseren, belichaamd in de slogan ‘Jin Jiyan Azadî’ (Vrouwen, Leven, Vrijheid), die een symbool is geworden van de internationale vrouwenstrijd.”
“Isolatie zelf is een regime van dwang”
Suzan Akipa, een advocaat van het Asrın Law Office, zei dat het isolement dat is opgelegd aan de leider van het Koerdische volk Abdullah Öcalan geen wettelijke rechtvaardiging heeft. Ze legde uit waarom het isolement moet eindigen door te zeggen: “Het antwoord op deze vraag is verbonden met een diep historisch principe, zoals benadrukt in de Routekaart van de heer Öcalan: maatschappelijke kwesties kunnen niet met geweld worden onderdrukt.”
Ze vervolgt: “Isolatie zelf is in feite een regime van dwang. Het is een methode die erop gericht is om de persoon in isolatie te negeren, te onderdrukken en onzichtbaar te maken met extralegale middelen. Natuurlijk heeft het isolement dat de heer Öcalan is opgelegd juridische, politieke, sociale, regionale en mondiale dimensies die rechtstreeks verband houden met zijn politieke en sociale positie.”
Isolatieregime en de bredere implicaties
Akipa voegde eraan toe: “Het isolatieregime laat zien in welke mate Turkije zijn eigen wettelijke, grondwettelijke en universele rechtssystemen negeert. Het benadrukt ook de willekeur van ambtenaren, de invloed van de politiek op de rechterlijke macht en de terughoudendheid van internationale instellingen om deze kwestie aan te pakken – vaak vanwege verschillende gevestigde belangen. Een kwart eeuw lang hebben deze onderling samenhangende factoren bijgedragen aan de huidige crisis van de Turkse bevolking. Deze crisis is zowel een oorzaak als een gevolg van het isolement, met de Koerdische kwestie als kern. Het isolement van Abdullah Öcalan is onlosmakelijk verbonden met de Koerdische kwestie, wat een weerspiegeling is van zijn rol in een mogelijke oplossing en van de steun die hij geniet binnen de Koerdische gemeenschap.”
Geen wettelijke rechtvaardiging voor isolatie
Akipa vervolgt: “Het isolement moet worden opgeheven omdat Turkije, dat zichzelf in zijn grondwet definieert als een rechtsstaat en internationale overeenkomsten ondertekent, eerst en vooral verplicht is om terug te keren naar wettige praktijken, wettelijke principes te respecteren en dit systeem van isolement te ontmantelen. De regering heeft hierin een verantwoordelijkheid. Er is geen wettelijke rechtvaardiging voor het isolement van Öcalan.
Een uitweg uit de crisis
Akipa onderstreepte dat “Öcalan in de afgelopen 25 jaar, telkens wanneer zich een gelegenheid voordeed of wanneer het maatschappelijk verzet dit isolement enigszins doorbrak, heeft laten zien dat hij zich inzette om belangrijke kwesties aan te pakken en op te lossen. Hij heeft wegen naar democratisering voorgesteld, concrete oplossingen aangedragen en een externe mindset vertegenwoordigd die zijn invloed erkent. Het doorbreken van dit isolement, het erkennen van zijn volledige wettelijke rechten, het garanderen van regelmatige bezoeken van familie en advocaten en het beëindigen van het dwangmatige isolement zouden fundamentele stappen zijn in het oplossen van de huidige crisis.”