In het eerste deel van een gesprek met ANF Nieuwsagentschap, sprak Cemil Bayik, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de KCK (Unie van Koerdische Gemeenschappen), over het belang van PKK-leider Abdullah Öcalan, voor de strijd voor vrije coëxistentie, vrijheid en democratie, niet alleen voor het Koerdische volk en het Midden-Oosten, maar ook op mondiaal niveau, en over de overeenkomstige noodzaak om de strijd voor zijn vrijheid te zien als onderdeel van een strijd voor de eigen vrijheid.
Het gesprek werd gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap en luidt als volgt;
Internationale samenzwering
De internationale samenzwering tegen Rêber Apo [Abdullah Öcalan] is een aanval op het Koerdische volk, de volkeren van het Midden-Oosten en de hele mensheid. Het staat op het punt zijn 26e jaar te bereiken en zijn 27ste jaar in te gaan. Een grote vervolging werd gepleegd tegen ons volk, de volkeren van het Midden-Oosten en de mensheid in de persoon van Rêber Apo. Bij deze gelegenheid breng ik mijn groeten en respect over aan Rêber Apo en herhaal ik onze belofte aan hem, die een historisch verzet voert tegen deze samenzwering. Het verzet dat is ontwikkeld door mensen als Halit Oral tegen de internationale samenzwering heeft een nieuwe lijn van verzet bepaald. Niet alleen kaders van de partij maar ook het volk van Koerdistan nam eraan deel. Vandaag neemt de mensheid eraan deel. Deze lijn van verzet ontwikkelt zich en slaagt dag na dag en gaat door tot op de dag van vandaag. Grote onderdrukking, vervolging en marteling werden uitgevoerd tegen ons volk, de volkeren van het Midden-Oosten en de mensheid door wat ze Rêber Apo hebben aangedaan. Maar met zijn verzet nam Rêber Apo de waarden van ons volk, de volkeren van het Midden-Oosten en de mensheid als basis voor zijn strijd en werd hij een universele vertegenwoordiger ervan.
Het feit dat er een samenzwering was tegen Rêber Apo, dat deze samenzwering nog steeds voortduurt en vandaag de dag wordt voortgezet door middel van een systeem van absolute isolatie en eenzame opsluiting, maakt het noodzakelijk om de reden hiervoor heel goed te begrijpen. En om het goed te kunnen begrijpen, moet je allereerst de benadering van het kapitalistische moderniteitssysteem begrijpen, van de bezetters, van de natiestaten en van de grootmachten. Als men hun benadering van de Koerden niet goed begrijpt, kan men de internationale samenzwering en het voortdurende isolement niet begrijpen. De basis hiervoor werd gelegd tijdens de bijeenkomst in Caïro. Op de bijeenkomst in Caïro werd een beleid met betrekking tot het Midden-Oosten bepaald. Het Midden-Oosten was gefragmenteerd; zowel de Arabieren als de Koerden waren gefragmenteerd en door deze fragmentatie vestigden ze het systeem van kapitalistische moderniteit in de regio. Toen ze deze fragmentatie in het Midden-Oosten uitvoerden, ontkenden ze het bestaan van het Koerdische volk; ze zeiden dat het Koerdische volk niet langer bestond. Ze zeiden dat er geen plaats was voor Koerden in de politiek van het Midden-Oosten, in de politiek van het kapitalistische moderniteitssysteem. Daarom namen ze de politiek van genocide en uitroeiing als basis. Daarom sloten ze Koerden uit van het systeem dat ze ontwikkelden. Dit betekent dat de Koerden geen rechten en wetten meer hebben.
Sindsdien wordt er tot op de dag van vandaag genocide bedreven. Zoals ik al zei, als men dit niet goed begrijpt, kan men de wetten tegen de Koerden niet begrijpen. Zoals bekend werden er veel wetten uitgevaardigd, bijvoorbeeld het zogenaamde ‘Oostelijke Hervormingsplan’, de ‘Tunceli Wet’, de ‘Takrir-i Sukun Wet’ en vele andere wetten die hiermee verband houden. Het doel van al deze wetten was de eliminatie van de Koerden. De Turkse staat voert nu opnieuw zijn wetten uit als genocidewetten tegen de Koerden. Er is maar één wet voor de Koerden in Turkije; iedereen die aan de macht komt moet de genocide op de Koerden als basis nemen. Wie aan de macht is, moet de genocidepolitiek voortzetten en resultaten boeken. Wie deze politiek niet als basis neemt, kan nooit aan de macht komen of blijven in deze staat. Als ze de AKP-MHP aan de macht brachten en hielden, dan was dat om de Koerdische genocide te voltooien. De AKP-MHP behouden hun macht volledig op basis van de Koerdische genocide.
Turkse staat opgericht op basis van de politiek van genocide
De Turkse staat is opgericht op basis van de politiek van genocide; de politiek wordt op deze basis bedreven. Ze vinden dat ze recht hebben op alles wat ze de Koerden aandoen. Ze richten bloedbaden aan, verbieden alles, gooien talloze Koerden in gevangenissen, doden en martelen hen daar, plunderen de Koerdische natuur, dwingen de mensen om van hun land te migreren; ze zien het als hun recht om al deze dingen te doen. Omdat ze een beleid van genocide voeren tegen de Koerden, en ze staan op dit beleid om resultaten te bereiken. Dit is de realiteit van de Turkse staat. De Turkse staat zag de ontwikkeling van de internationale samenzwering als een kans voor zichzelf. Ze dachten dat ze deze kans konden benutten en hun beleid van genocide op de Koerden met succes konden afronden. En inderdaad, de internationale samenzwering hielp de Turkse staat in alle opzichten. Want het systeem dat door de kapitalistische moderniteit was ontwikkeld, was gebaseerd op de genocide op en uitroeiing van de Koerden. Omdat de Turkse staat dit beleid ook voerde, hielpen ze de Turkse staat op alle mogelijke manieren. Ze deden dit voor hun eigen belangen.
Imrali is een volledig onwettig systeem
Het Imrali-systeem is een volledig illegaal systeem. Het is een systeem dat is ontwikkeld door Gladio. Al 26 jaar wordt de heerschappij van Gladio toegepast in Imrali. Er is daar geen wet, omdat er geen rechten en wetten zijn voor het Koerdische volk. Met de bijeenkomst in Caïro hebben ze de Koerden hun rechten en wetten ontnomen. Een volk waarvan de rechten en wetten zijn misbruikt, en zelfs degenen die opkomen voor dat volk, die strijden voor democratie en vrijheid voor dat volk, worden door deze krachten tot misdadigers verklaard. Daarom zien ze de strijd die Rêber Apo en de PKK tegen hen voeren als misdadigers. Daarom staan ze zeer vijandig tegenover Rêber Apo en de PKK. Daarom erkennen ze geen enkel recht, geen enkele wet en geen enkele rechtvaardigheid. Rêber Apo heeft zich tegen dit systeem verzet, ongeacht de zeer moeilijke omstandigheden en de onmogelijkheden in Imrali. Met andere woorden, hij verzette zich tegen het Gladio-systeem en ontwikkelde een historisch verzet. Hij vertegenwoordigt en verdedigt Koerdische waarden en menselijke waarden in het algemeen. Rêber Apo slaagde erin om van zichzelf een oplossingskracht te maken. Hij deed dit voor het Koerdische volk, de mensen van het Midden-Oosten en de mensheid.
Om de genoemde problemen op te kunnen lossen, evalueerde Rêber Apo wie de internationale samenzwering had geïnitieerd en wie eraan deelnamen. Hij trok conclusies uit deze evaluaties en vernieuwde zichzelf en zijn filosofie op basis daarvan. Hij herleefde het Koerdische volk in zijn eigen persoon. Daarom ontwikkelde hij een nieuw paradigma voor het Koerdische volk en de mensheid, in het bijzonder voor vrouwen. Dit is hoe hij hun hoop wekte. De reden waarom ze aandringen op de samenzwering en isolatie is omdat ze bang zijn van Rêber Apo. Ze zijn bang voor zijn ideeën en toespraken. Omdat hij niet alleen een invloed heeft op de politiek van Turkije, maar ook op de politiek van het Midden-Oosten en op wereldniveau. Hij beïnvloedt niet alleen het Koerdische volk, geeft moraal en hoop, en wijst de weg naar een oplossing. Daarom zijn de samenzweerders, de verraderlijke Koerden en de kolonisatoren bang voor Rêber Apo.
Turkije aanvaardt ‘Recht op Hoop’ niet
De Turkse staat aanvaardt het zogenaamde “Recht op Hoop” niet, omdat het de genocide op het Koerdische volk wil voltooien en alles wil uitroeien in naam van Koerdistan. Omdat, zoals ik al zei, al op de bijeenkomst in Caïro het bestaan van het Koerdische volk werd ontkend en ze werden uitgesloten van het nieuwe wereldsysteem. Ze gaven geen rechten aan het Koerdische volk; ze zeiden dat het Koerdische volk geen recht had om te leven. Op deze basis ontwikkelden ze hun systeem. De Turkse staat werd later op basis hiervan opgericht in Lausanne. Daarom accepteert de Turkse staat de Koerden niet en erkent hun rechten niet. Daarom aanvaarden ze het “Recht op Hoop” van Rêber Apo niet. De benadering van Rêber Apo is als een lakmoespapier; het onthult de politieke houding van iedereen. Het verzet van Rêber Apo in Imrali heeft de realiteit van alle Koerden onthuld; het heeft in alle opzichten onthuld wat de lijn van verraad en collaboratie is en wat de patriottische en revolutionaire houding is. Dit is bijvoorbeeld de reden waarom de realiteit van de familieclan Barzani vandaag zo duidelijk zichtbaar is voor zoveel Koerden.
Dit is een grote prestatie voor het Koerdische volk. Want tot nu toe dacht het Koerdische volk dat deze familie voor de Koerden vocht. Nu is het voor iedereen zichtbaar dat deze familie alleen hun eigen belangen nastreeft. Daarom kiezen ze de kant van de vijanden van het Koerdische volk. Rêber Apo onthulde niet alleen de Koerdische verraders, maar ook de realiteit van degenen die zich bedrieglijk socialisten, democraten en intellectuelen noemen, en degenen die ten onrechte beweren te strijden voor vrijheid en democratie tegen fascisme en genocide. Er werd onthuld wie deze waarden werkelijk hoog houdt en wie zich onder deze waarden verbergt. Rêber Apo zorgde voor een correct begrip van patriottisme en een revolutionaire houding onder de Koerden. Zo heeft hij ook onthuld wie in de wereld een vriend en wie een vijand van de Koerden is. Want Rêber Apo heeft hier zijn hele leven voor gestreden. Hij nam het als basis om verraad te ontmaskeren en patriottisme te onthullen. In deze strijd hebben zowel Rêber Apo, het Koerdische volk en de PKK veel pijn geleden en een hoge prijs betaald, maar ze hebben ook grote doelen bereikt.
Besluit van Comité van Ministers van de Raad van Europa komt te laat
Het Comité van Ministers van de Raad van Europa (RvE) hield vorige maand een vergadering. Tijdens die vergadering gaven ze de Turkse staat een deadline van een jaar om te veranderen. Europa had een dergelijke beslissing echter al in 2014 genomen. Ook heeft de rechtbank die Rêber Apo berechtte geen goed proces gevoerd; hij zou opnieuw berecht moeten worden. Rêber Apo wordt momenteel gemarteld in Imrali. Al zijn rechten zijn met voeten getreden. Maar de CvE heeft geen verdere stappen ondernomen, ook al zijn er tien jaar verstreken sinds hun laatste beslissing. Waarom hebben ze geen verdere stappen ondernomen? Waarom heeft de Raad van Europa tien jaar lang niet achter zijn besluit gestaan? Omdat de Turkse staat een beslissing had genomen tegen Rêber Apo, de PKK en vrije Koerden en die beslissing in praktijk had gebracht. Dit besluit was het ‘çöktürme planı’ (vernietigingsplan).
Met andere woorden, het was de bedoeling om alles wat stond voor de Koerdische identiteit en Koerdistan te elimineren en te vernietigen. Het was om Rêber Apo en de PKK volledig uit te schakelen. Omdat ze deze beslissing op deze basis namen, namen de Raad van Europa en de instellingen die met hen verbonden zijn ook deze beslissing van de Turkse staat als basis. Zij wachtten op het resultaat. Ze berekenden dat de Turkse staat de PKK zou liquideren en het Koerdische volk zou genocideren. Wanneer dit plan gerealiseerd zou zijn, zou het niet nodig zijn om Rêber Apo’s ‘Recht op Hoop’ ter sprake te brengen. Daarom hielpen ze ook de Turkse staat. Zowel tijdens de samenzwering als daarna hielpen ze de Turkse staat in alle opzichten. Want de Turkse staat werd geaccepteerd in Lausanne door de alliantie die daar werd gevormd. En deze alliantie werd gevormd door degenen die deelnamen aan de bijeenkomst in Caïro. Zij die het Midden-Oosten verscheurden, zij die de Koerden geen plaats gaven in het Midden-Oosten, in het wereldsysteem, zij die het bestaan van de Koerden ontkenden, zij die hen van hun rechten beroofden, hebben hun besluiten in Lausanne uitgevoerd. Maar toen de PKK en zijn internationale vrienden het moeilijk kregen, werden de verwachtingen die Europa had van de Turkse staat niet waargemaakt. De liquidatie van de PKK en de genocide op het Koerdische volk was niet voltooid; ze zaten vast en daarom moesten ze hun beslissing opnieuw bespreken.
Dat ze de Turkse staat nu een termijn van een jaar hebben gegeven, was op verzoek van de Turkse staat. De Turkse staat vertelt iedereen dat hij zoveel stappen heeft ondernomen tegen de PKK, tegen de strijd die door Rêber Apo is ontwikkeld, en dat hij altijd belooft dat hij de liquidatie en de genocide tot een einde zal brengen. Daarom vroegen ze om nog een jaar. Daarom gaf de Raad van Europa de Turkse staat dit ene jaar extra. Dit betekent dat ze de toelating krijgen om door te gaan met het martelen van Rêber Apo om de PKK uit te schakelen en de Koerden te liquideren. Hun beslissing dient dit. Europa blijft dus bij zijn oorspronkelijke beslissing. De beslissing die de Turkse staat oplegt aan Rêber Apo, de PKK en de Koerden is de beslissing die werd genomen op de bijeenkomst in Caïro. Op basis hiervan voert de Turkse staat een beleid van genocide en liquidatie. De Turkse staat onderwerpt niet alleen Koerden aan genocide. Er waren zoveel volkeren van verschillende naties, geloofsovertuigingen en culturen in Turkije, en ze werden allemaal onderworpen aan genocide. Alleen de Koerden als grote natie zijn overgebleven en die willen ze ook uitroeien. Hiervoor gebruiken ze alle middelen die in Turkije beschikbaar zijn.
Vandaag verdedigt Rêber Apo de waarden van de mensheid
In de Europese geschiedenis is veel strijd gevoerd voor democratie en vrijheid. Als gevolg van deze strijd zijn er veel successen geboekt. En nu vertrapt Europa deze verworvenheden en zijn eigen waarden. De volkeren van Europa moeten dit zien en het niet accepteren. Ze moeten zich hiertegen verzetten en hun verworvenheden en waarden beschermen. Europa verwijdert zich van zijn waarden en vertrapt ze. Daarom groeien de fascistische bewegingen in Europa. Want als je recht, rechtvaardigheid, democratie en vrijheid aan de kant schuift, ontwikkelt zich fascisme. Daarom moeten de volkeren van Europa die tegen het fascisme zijn, die tegen onrecht en onderdrukking zijn, die voor democratie, vrijheid, socialisme en rechtvaardigheid strijden, dit inzien.
Net zoals het kapitalistische moderniteitssysteem zich verzet tegen de mensheid, de menselijke waarden, de democratie, de vrijheid, de rechtvaardigheid en de gelijkheid door de persoon van Rêber Apo, moet de strijd voor deze waarden over de hele wereld worden opgevoerd. Als de vertegenwoordigers van het kapitalistische moderniteitssysteem in de wereld, de machten binnen dat systeem, zich keren tegen de volkeren, tegen vrouwen, jongeren, arbeiders, boeren, democratische krachten, en de waarden vertrappen die zij door jarenlange strijd hebben bereikt, dan moeten deze krachten niet aan de zijlijn blijven staan en toekijken. Ze moeten zich hiertegen verzetten en hun waarden en hun toekomst verdedigen. Vandaag verdedigt Rêber Apo de waarden van menselijkheid, democratie, socialisme en vrijheid. Deze krachten moeten ook opkomen voor Rêber Apo. Sta op tegen de samenzwering, isolement en verhef de strijd voor democratie en vrijheid. De strijd voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo moet worden opgevoerd.
Bron: ANF