In de 22 jaar dat de AKP aan de macht is, zijn de waterkrachtcentrales (HEPP) een van de meest cruciale onderwerpen van ecologische rampspoed. Volgens officiële gegevens zijn er meer dan duizend HEPP’s in Turkije, inclusief de HEPP’s die momenteel in aanbouw zijn en de HEPP’s waarvoor een bouwvergunning is afgegeven; 764 van deze HEPP’s zijn actief. Hiervan zijn er 146 afgedamd en 618 stroomopwaarts gelegen waterkrachtcentrales. De overgrote meerderheid van de HEPP-projecten gaat door ondanks gerechtelijke uitspraken tegen schendingen van het openbaar belang en protesten. Aannemersbedrijven worden vaak vrijgesteld van milieueffectrapportage (MER) of de procedures voor het verkrijgen van de benodigde informatie en toestemming in het MER-proces worden geacht te zijn afgerond met kennisgevingen aan de mukhtars in buurten of dorpen.
De overdracht van rivieren en stromen die in handen zijn van de overheid naar de privésector voor de “exploitatie” van elektriciteitsopwekking is tijdens het AKP-tijdperk een wijdverspreid beleid geworden dat gericht is op het verkrijgen van huur. Ondanks de rechtszaken voor uitstel van executie die zijn aangespannen door mensen die hun land niet kunnen irrigeren, hun dieren niet kunnen voeden en wier gewassen verbranden door de toegenomen hoeveelheid zout in hun land als gevolg van verdamping, samen met ecologische organisaties, heeft de AKP haar huurbeleid niet opgegeven.
In Koerdistan daarentegen werd de bouw van HEPP’s versneld om het veiligheidsbeleid te dienen en om bij te dragen aan de ontvolking van bepaalde regio’s en de herinrichting van de demografie. HEPP’s vormen een gebied waar ecologische vernietiging en het concept van speciale oorlog samenkomen. Halfeti en Hasankeyf, bekend om hun duizenden jaren oude geschiedenis, zijn overstroomd door de HEPP en stuwdamprojecten van de AKP. In de afgelopen jaren heeft de toestemming voor de bouw van meer dan 10 HEPP’s in de Botan Stream alleen al geleid tot aardverschuivingen in de regio, waardoor vruchtbare landbouwgrond onbruikbaar is geworden. Honderden mensen werden gedwongen om hun huizen en land te verlaten als gevolg van aardverschuivingen en overmatige verzilting van hun land.
Het aantal mijnen en groeven in Koerdistan en Turkije wordt geschat op bijna 200 duizend. In de 11 jaar tussen 2002, toen de AKP aan de macht kwam, en 2013 werden 85 duizend steengroeven vergund. Naar schatting worden er elke maand meer dan 100 steengroeven en mijnen in Turkije in bedrijf genomen dankzij de vereenvoudiging van de vergunningsprocedures in Turkije en Koerdistan, wijzigingen in de Mijnbouwwet, het feit dat de minerale reserves die bekend staan als UMREK-codes alleen geldig zijn voor mijnen van de 4e groep, de mogelijkheid om mijnen te openen zonder ontbrekende documenten en MER-rapporten, het door de vingers zien van de exploitatie van mijnen zonder vergunning en de mogelijkheid om de exploitatie van mijnen met een opschorting van activiteit voort te zetten door ‘hun tekortkomingen aan te vullen’.
In Turkije, dat wereldwijd op de eerste plaats staat als het gaat om dodelijke ongevallen in de mijnbouw, is er sinds 2002 geen einde gekomen aan de mijnrampen. Onlangs nog werden 9 arbeiders bedolven onder de grond na een aardverschuiving op het terrein van de goudmijn van Anagold Mining in het district İliç in Erzincan op 13 februari. Terwijl 8 verdachten die vastzaten in het kader van het lopende onderzoek naar het ongeval werden opgesloten, werden 2 mensen vrijgelaten op voorwaarde van gerechtelijk toezicht. Volgens het deskundigenrapport bleken 13 ambtenaren de hoofdschuldige te zijn. Volgens de gegevens van TMMOB (Unie van Kamers van Turkse Ingenieurs en Architecten), die op 24 februari 2024 na de ramp een verklaring aflegde, verloren 2050 mijnwerkers het leven in de 22 jaar van AKP-regering. In het lopende proces over de mijnramp in Soma, waarbij 301 mijnwerkers om het leven kwamen en 162 arbeiders ernstig gewond raakten, worden 28 overheidsfunctionarissen berecht zonder te worden gearresteerd, ondanks het bewijs dat hun schuld bewijst.
Plundering van de noordelijke bossen
De plundering van de noordelijke bossen, de water- en zuurstofbron van Istanbul, begon met het Yavuz Sultan Selim brugproject. Terwijl het brugproject nog in uitvoering was, werd onthuld dat er 1/5000 bestemmingsplanwijzigingen waren aangebracht op 17 punten van 13 districten op de route van de brug. Negen beroepskamers dienden 17 rechtszaken in tegen deze planwijzigingen. Het Northern Motorway-project, dat de wegen naar de brug omvat, werd in 2013 gestart. In het kader van beide projecten werden bijna 15 miljoen bomen gekapt om bosgrond vrij te maken voor de aanleg van wegen en woningen. De AKP, die de noordelijke bossen, die beschouwd worden als de longen van Istanbul, openstelde voor verhuur en plundering voor het noordelijke Marmara snelwegproject, ging door met nieuwe fases toevoegen aan het project ondanks alle waarschuwingen van ecologische organisaties, politieke partijen en NGO’s. In het kader van het snelwegproject dat begint bij Kınalı in het westen van Istanbul en zich uitstrekt tot het Akyazı district van Sakarya, werd 11,5 miljoen kubieke meter beton gebruikt; betonfabrieken werden geopend in het gebied binnen het snelwegproject om dit beton te leveren. In het kader van het project werd 12,4 miljoen ton asfalt gestort op de snelwegen die door land lopen dat zijn boskwaliteit niet heeft verloren.
Meer dan 300.000 bomen zijn gekapt als onderdeel van de goudexploratie activiteiten in Kazdağları, waardoor het een van de meest intensieve gebieden is voor cyanide mijnbouw in de afgelopen jaren. De AKP gaf het Canadese bedrijf Alamos Gold toestemming om naar goud te boren in het gebied, dat zijn bosstatus niet heeft verloren en waterbronnen bevat, en kneep een oogje dicht voor cyanide goudexploratie activiteiten met het argument dat ze ‘gecontroleerd’ waren. 21 procent van de mijnen in Kazdağları heeft nog steeds geen vergunning.
Zenit Madencilik, het op één na grootste cyanide mijnbouwbedrijf in de regio, diende een aanvraag in bij het ministerie van Milieu, Urbanisatie en Klimaatverandering om ‘uit te breiden’, die in juni werd goedgekeurd. Met de goedkeuring van het MER-rapport zal het bedrijf zijn 259 hectare grote gebied vergroten tot 380 hectare, de grootte van 535 voetbalvelden. Bij de werkzaamheden in landbouw- en bosgebieden zal dynamiet worden gebruikt. Het erts in de regio zal worden gewonnen met 20 ontploffingen per maand en het bedrijf stelt dat er jaarlijks 142.103 ton erts zal worden gewonnen. Het gewonnen erts zal met cyanide worden verwerkt in de Kızıltepe ertsverrijkingsinstallatie in het gebied. Volgens het 4.728 pagina’s tellende MER-dossier zijn er inheemse soorten die alleen groeien in bepaalde regio’s in en rond het projectgebied; dit zijn onder andere reuzenvenkel, crepis, veenbes en vlas.