- Noord-Koerdistan
DEM parlementslid Sabahat Erdoğan Sarıtaş sprak met ANF Nieuwsagentschap over de gevolgen van de aanvallen van de Turkse staat op de Koerdische taal en cultuur. Ze herinnerde zich het gezegde “Zij die de Koerdische kwestie niet oplossen zullen zelf worden ontbonden” en beschreef het als een uitdrukking van een historische realiteit.
Het AKP-MHP regime zal ook niet aan dit lot kunnen ontsnappen, zei ze, eraan toevoegend: “Deze regering heeft noch de kracht noch het vertrouwen van het Koerdische volk om de Koerdische kwestie met haar internationale implicaties op te lossen.” De politica voegde eraan toe: “Zo bezien heeft de regering maar één argument om vol te houden dat deze kwestie onoplosbaar is: geweld. Het escalerende geweld van de afgelopen jaren is het resultaat van precies zo’n proces. Sinds de laatste lokale verkiezingen is de regering veel agressiever geworden omdat ze er niet in geslaagd is het scenario te realiseren dat ze wilde. Omdat het Koerdische volk heel duidelijk heeft gemaakt dat het regime geen plaats kan veroveren in Koerdistan door gedwongen bestuur, usurpatie en roof. Ik zeg dit niet alleen met betrekking tot de verkiezingsuitslag. Het denken van de regering over de Koerdische kwestie, zoals het de laatste honderd jaar is geweest, richt zich op ontkenning, vernietiging en assimilatie. Deze onderdrukkende en moorddadige houding heerst nog steeds. Wat we de afgelopen maanden hebben meegemaakt, bewijst dat we teruggaan naar het begin van de Republiek.”
“Vooral vrouwen en jongeren zijn het doelwit”
Over de speciale oorlogspolitiek van de Turkse staat zei Sabahat Erdoğan Sarıtaş: “De staat van passiviteit over de Koerdische kwestie en het escalerende geweld hebben verschillende implicaties. Er is een beleid dat niet alleen gebaseerd is op geweld, wapens en militairen, maar bovenal een speciale oorlogspolitiek die nog gevaarlijker is. De toename van prostitutie, drugsgebruik, enz. in de steden van Koerdistan kan niet beschouwd worden als toeval of als iets dat losstaat van de Koerdische kwestie. Op dit punt kan duidelijk gesteld worden dat de belangrijkste doelgroep vrouwen en jongeren zijn. Daarom vinden we het belangrijk dat vrouwen en jongeren dit beleid bewust en aandachtig volgen. Het is een zeer intensieve, veelomvattende, geleidelijke en gefaseerde aanpak, dus helaas kunnen we niet zeggen: als we vandaag hard werken, kunnen we het morgen oplossen. Het is een langetermijnprobleem dat alleen met geduld, doorzettingsvermogen en strijd kan worden opgelost. Zoals ik al zei, zijn vrouwen en jongeren de belangrijkste doelgroepen. Niet alleen in Turkije of Koerdistan, maar over de hele wereld, sinds de oprichting van natiestaten, zijn vrouwen en jongeren de belangrijkste doelgroepen van deze systemen, omdat zij de grootste uitdaging vormen voor de status quo. Daarom is de prioriteit van dit systeem zich te richten op deze twee hoofddoelen en hun weg koste wat kost te blokkeren.”
Organisatie is het tegengif
Het parlementslid vervolgde: “Het speciale oorlogsbeleid is niet alleen gericht tegen individuen, maar tegen de hele samenleving. Op dit moment heeft dit beleid, net als het isolatiesysteem, zich verspreid naar alle gebieden van het leven en probeert het de samenleving gevangen te houden en in het donker te houden. Door drugs, prostitutie, spionage, assimilatie en gedwongen migratie worden jonge mensen, vooral jonge vrouwen, uit de maatschappij, het georganiseerde leven en hun land verdreven en gericht op een individualistisch en onecht leven.
Gülistan Doku is een concreet en duidelijk voorbeeld. We kennen haar lot nog steeds niet, maar ze was een jonge vrouw die in het net van deze politiek viel. De sterkste strijd tegen de mannelijke staat die zijn bestaan bouwt op een speciale oorlog in Koerdistan is ongetwijfeld onze autonome vrouwenorganisatie. Om ons bestaan, onze identiteit en onze vrijheid te beschermen, moeten we harder werken en vechten dan ooit tevoren. Het tegengif voor de speciale oorlogspolitiek is organisatie. Dat weten we heel goed en dat leggen we keer op keer uit.”
Het geweld van het regime verspreidt zich naar alle gebieden
Het parlementslid ging ook in op de arrestaties van mensen voor het dansen van Koerdische dansen of het verbod op de Koerdische taal, en zei: “Het duidelijkste, meest opvallende voorbeeld van de toepassing van dit beleid op de samenleving is de criminalisering van de Koerdische taal die we onlangs hebben gezien, en de invallen op bruiloften, de aanhoudingen en arrestaties.
Al jaren zeggen we dat isolatie zich zal uitbreiden naar de hele samenleving, en dat is precies het punt. Als men iets wil uitproberen op het Koerdische volk, dan doet men dat stap voor stap en dan breidt men het uit naar alle Koerden. Dat is wat we hier meemaken. De regering blijft geweld verspreiden naar alle gebieden van het leven. Ze doet dit door te proberen spanning, vijandigheid, strijd en racisme levend te houden.
Dit gebeurt al jaren en is herhaaldelijk gericht tegen Koerden, Armeniërs, Alevieten, vrouwen, mediawerkers, arbeiders, studenten, beroepsverenigingen, met andere woorden tegen iedereen die zich tegen dit beleid verzet. Mensen die als taak hebben geweldplegers, verkrachters en aanranders te onderzoeken, blijven nachtdiensten draaien om mensen die Koerdische dansen dansen te identificeren en Koerdisch-talige verkeersborden te verwijderen. Bruiloften en henna-avonden worden binnengevallen onder het mom van liederen, slogans en dansen.
Dit alles toont aan dat het regerende blok niet langer zijn ware gezicht hoeft te verbergen. Het is ook het bewijs dat het beleid tegenover de Koerden uiteindelijk tegen de muur is gelopen. Natuurlijk kan deze situatie in sommige opzichten vergeleken worden met de jaren ’90, maar het punt waarop zowel de wereld, de Koerdische beweging als Turkije zich nu bevinden is anders dan toen. Daarom is de repressie over het algemeen massaler dan toen, maar deze keer wordt deze repressie beantwoord door een grotere en beter georganiseerde kracht. Als het Koerdische volk getroffen wordt, zijn er niet alleen protesten in Amed, Van, Mardin en Siirt. Nu wordt er alarm geslagen over de hele wereld.
Het Koerdische volk is door de jaren heen een unieke georganiseerde kracht geworden. Daarom zal deze goedkope politiek het leven van het AKP-MHP regime niet verlengen, maar integendeel verkorten. Ze hebben de maatschappij niets meer te geven. Hun geschiedenis is voorbij. Ze hebben de economie en ecologie uitgeput, technologie is nutteloos omdat ze die al misbruikt hebben, ze zijn er niet in geslaagd om cultuur en kunst te creëren. Ze hebben niets over behalve anti-Koerdische vijandigheid, haat en geweld. Maar deze brandstof zal hen niet brengen waar ze heen willen.”
We zullen geen enkel verbod accepteren
Sabahat Erdoğan Sarıtaş benadrukte dat onderdrukking niet nieuw is voor het Koerdische volk of de Koerdische politiek en vervolgde: “Ze kunnen geen vooruitgang boeken door de Koerdische taal te vervolgen, bruiloften te bestormen en verplichte administratie op te leggen. De AKP en Erdoğan hebben geen sympathie in Koerdistan. Daarom is onze weg en ons verzet duidelijk: We zullen geen enkel verbod accepteren, we zullen nog meer dansen, we zullen nog meer onze taal spreken, we zullen onze liederen luider zingen, we zullen onze wil nog sterker opeisen.
Natuurlijk zullen we meer te zeggen krijgen in de politiek, we zullen nieuwe wegen inslaan. Wij zijn de kant van de oplossing, de derde weg. We zullen altijd tegen diegenen zijn die hun politiek baseren op oorlog, armoede, racisme en onwetendheid. Onze politiek is de politiek van het leven. We zullen het monisme nooit accepteren. Ze proberen al 100 jaar dezelfde dingen en doen alsof ze net opnieuw zijn uitgevonden. Maar als we naar de geschiedenis kijken, is het duidelijk dat het zo niet werkt.
We zijn ervaren genoeg en kennen genoeg geschiedenis om niet in deze spelletjes te trappen. We weten wat we doen en waar we voor staan, en de regering weet dat heel goed. Deze agenda is al gedeeltelijk mislukt omdat het niet werkte, omdat de samenleving niet toegaf. Mensen blijven dansen, liedjes zingen en Koerdisch spreken.”