De invasie- en annexatieaanvallen van de Turkse staat onder het AKP-MHP bewind tegen de Medya-verdedigingszones gaan door op basis van een alliantie met de KDP en ISIS en met de steun van de Iraakse regering en de VS. Elke dag publiceert de pers nieuwe beelden van militaire inzet. De bezettingstroepen werken wanhopig om tanks en pantservoertuigen naar de hoge punten van de bergen te brengen. Mensen die lid zijn van ISIS en soortgelijke huurlingenorganisaties komen ook voor in de beelden die de pers weergeeft.
Als gevolg van dagelijkse bombardementen door vliegtuigen, helikopters en artillerie worden de gebieden Metina, Zap en zelfs Garê platgebrand. Er zijn geen wijngaarden en tuinen, dorpen en bossen meer over in het gebied. De gebieden in kwestie worden niet alleen ontvolkt, maar ook onbewoonbaar gemaakt. Naar verluidt zijn tot nu toe honderden dorpen platgebrand en zijn dorpelingen met geweld uit hun huizen verdreven. Sommige tv-programma’s toonden de trieste en huilerige taferelen van de dorpelingen die alleen hun leven uit het vuur konden redden.
De daders van deze genocide zijn ongetwijfeld bekend. Op een dag zullen ze zeker boeten voor wat ze hebben gedaan. Moge God hen verdoemen! Natuurlijk verzetten de PKK-guerrilla’s zich heldhaftig tegen deze brute genocide. Alleen de guerrillastrijders verzetten zich tegen de huidige bezettings- en annexatieaanvallen. Moge God hen belijden! Hun verzet zal op een dag zeker overwinnen. Natuurlijk zijn er ook mensen die al deze gebeurtenissen elke dag gadeslaan, en hun aantal is helemaal niet klein. Schande over degenen die toekijken!
Er zijn ook discussies over hoe we de aanvallen op de Medya-verdedigingszones moeten definiëren. Er zijn mensen die zeggen dat de aanvallen van de Turkse KDP-ISIS alliantie met steun van de VS, de NAVO en Irak gericht zijn op het creëren van een ‘bufferzone’. Op basis hiervan stellen ze dat er “een bufferzone is gecreëerd aan de grens met Irak”. Maar gaat het echt om het creëren van een bufferzone? Of wordt de regio bezet en geannexeerd door het AKP-MHP fascisme? Ook deze situatie moet nauwkeurig worden uitgedrukt en opgehelderd.
Ongetwijfeld worden zogenaamde ‘bufferzones’ gebruikt in grensgebieden waar sprake is van een conflict of oorlog. Om de aanvallen van twee strijdende krachten te stoppen, wordt een derde militaire macht tussen hen in geplaatst op een bepaalde diepte. Op deze manier wordt voorkomen dat de strijdende partijen militaire aanvallen uitvoeren door ze van de grens te verwijderen. Deze derde troepenmacht is meestal een VN-troepenmacht of een troepenmacht die door andere staten is georganiseerd en ‘vredestroepen’ wordt genoemd. Natuurlijk wordt het bestaan van deze bufferzone door beide strijdende partijen erkend en met deze troepenmacht geassocieerd.
Maar gebeurt dit vandaag in de regio’s Haftanin, Metina, Zap, Avaşin en Xakurkê? Ongetwijfeld niet. Een derde militaire macht komt niet tussen de twee krachten die in deze gebieden vechten, de PKK guerrilla’s en het Turkse leger. Deze gebieden worden bezet door het Turkse leger met de steun van de KDP en het Iraakse bestuur. Met andere woorden, het Turkse leger probeert de gebieden waar de PKK guerrilla’s zijn gelegerd in te nemen en er de heerser over te worden. Kortom, deze gebieden staan onder controle van de Turkse Republiek. De Turkse grens is niet langer de grens van de steden Uludere, Çukurca, Yüksekova en Şemdinli, maar is nu de grens van de steden Batufa, Bamerni, Kadişê, Amediye, Derelük, Şeladizê en Diyana. De Turkse grens is naar het zuiden opgeschoven over een lengte van 25-40 kilometer en omvat het stuk land dat officieel als ‘Iraaks grondgebied’ is gedefinieerd.
Opgemerkt moet worden dat hier geen derde militaire macht tussenkomt. Integendeel, het Turkse leger, een van de strijdende krachten, probeert nieuwe stukken land in te nemen en te domineren. Er is dus geen sprake van een ‘bufferzone’ en ook niet van een militaire macht. Er is sprake van een regelrechte invasie en annexatie van nieuwe gebieden door het Turkse leger. Daarom is het verkeerd om wat er gebeurt te beschrijven als een ‘bufferzone’. Er is sprake van een openlijke bezetting en annexatie. En niemand mag proberen deze situatie te verdoezelen.
In dit geval bevindt de Turkse staat zich in de positie van een bezettende en annexerende macht, terwijl de Iraakse en KDP-regering ‘hun eigen land’ aan iemand anders verkopen. Natuurlijk weten alle partijen heel goed wat voor verraad en misdaad dit is. Daarom zegt de Turkse staat dat ‘alles gebeurde met de goedkeuring van Irak en de KDP’. De Iraakse en KDP-regeringen daarentegen proberen, om het feit van hun verraad te verbergen, te zeggen dat ze “geen steun gaven” en dat deze situatie “door de Turkse Republiek werd gecreëerd”. Natuurlijk, omdat ze heel goed weten dat niemand de leugen in kwestie zal geloven, proberen ze vooral de agenda af te buigen en andere agenda’s voor de samenleving te plaatsen. Ze hebben het vaak over het belang van het ‘Development Road Project’. Bij elke gelegenheid brengen ze de leugen naar voren dat ‘alles door de PKK komt’. Ze leggen ook hun andere werken, zoals ‘stadsheropbouwwerken’, voor aan de pers en vragen om erover te praten.
Natuurlijk kunnen we niets concreets zeggen over hoe effectief dergelijke initiatieven zijn geweest. Als we echter afgaan op het gebrek aan sociale reacties, kunnen we stellen dat er een zeker effect is. Maar hoeveel van dit gebrek aan reactie is te wijten aan deze reden en hoeveel is te wijten aan despotische onderdrukking en terreur? Er is namelijk geen andere macht in deze wereld die zo despotisch en tiranniek is als de regering Barzani. Mensen zijn niet in staat om zich uit te spreken tegen de regering Barzani, verklaringen af te leggen en demonstraties te organiseren omdat ze elk moment de dood kunnen vrezen.
Laten we het hebben over de leugen dat deze situatie door de Irakese en KDP regeringen als een oplossing wordt gepresenteerd! Omdat deze krachten deze leugen op grote schaal gebruiken en beweren dat Irak en Zuid-Koerdistan ‘gestabiliseerd’ zullen worden. Met andere woorden, ze stellen dat de oorlog tussen Turkije en de PKK hierdoor zal eindigen. Ze kunnen echter niets concreets zeggen over hoe dit zal worden gerealiseerd. Want wat zij een oplossing noemen is in werkelijkheid geen oplossing, het is een verzonnen leugen. Zij weten dit net zo goed als iedereen.
Dat komt omdat de oorlog tussen Turkije en de PKK niet zal eindigen als de Turkse grens 25-40 kilometer naar het zuiden verschuift. Met andere woorden, de oorlog in kwestie zal niet eindigen wanneer het land van Uludere, Çukurca, Yüksekova en Şemdinli niet langer de grens is en het land van Batufa, Kadişe, Amadiye, Derelük, Şeladizê en Diyana de grens wordt. Als we ervan uitgaan dat de oorlog op de grens is, zullen in de huidige situatie de twee krachten in kwestie gemakkelijk vechten omdat het nog steeds de grens is. Als we de oorlog niet op de grens zien maar in het binnenland, dan zal de grensverschuiving in kwestie geen effect hebben.
Opgemerkt moet worden dat de bezetting en annexatie van deze gebieden door de Turkse staat geen einde zal maken aan de oorlog en deze gebieden niet zal stabiliseren. De rol die voorheen gespeeld werd door de Uludere, Çukurca, Yüksekova en Şemdinli grens wordt nu gespeeld door de nieuwe Turkse grens, die verschoven is naar Batufa, Kadişe, Amadiye, Derelük, Şeladizê en Diyana. De oorlog gaat door op deze lijn. Omdat de wederzijdse inzet van de PKK guerrilla’s en het Turkse leger en huurlingen doorgaat.
Laten we dan de gebeurtenissen in de Medya-verdedigingszones goed begrijpen. Laten we de leugens van de AKP-MHP, Irak en KDP regeringen niet geloven. Laten we de realiteit van bezetting en annexatie goed zien en er actief stelling tegen nemen op basis van de vrijheid van Koerdistan. Laten we dit doen zodat de bezetting en annexatie niet gerealiseerd worden en het verraad van Barzani en de overgave van Irak niet zullen slagen.
Bron: Yeni Özgür Politika