De gebeurtenissen van 3 augustus 2014 hebben het leven van veel Yezidi’s over de hele wereld voorgoed veranderd. De aanval van de zogenaamde IS op de Şengal (Sinjar) regio in Noord-Irak markeerde een donkere dag in de geschiedenis van de Yazidi gemeenschap. Maar zelfs in de diaspora, zoals in Duitsland, voelen Yezidi’s de gevolgen van deze genocide op hun leven en hun identiteit. Nalin Ciftci, een jonge vrouw van 23 jaar, heeft het haar missie gemaakt om op te komen voor de Yezidi-gemeenschap in Duitsland en licht te werpen op hun cultuur en geschiedenis
In een ontroerend interview deelt Nalin Ciftci haar persoonlijke ervaringen en de uitdagingen waarmee ze als jonge Yezidi-vrouw wordt geconfronteerd. Als content creator gebruikt ze platforms als Instagram en TikTok om mensen te informeren over haar religie, taal en cultuur en een dieper inzicht te geven in de verhalen en worstelingen van haar gemeenschap. Ze laat mensen delen hoe haar leven is als jonge vrouw met een “immigrantenachtergrond”, welke ervaringen ze heeft gehad met het zoeken naar identiteit en acceptatie in een multiculturele samenleving en moedigt vrouwen die hetzelfde voelen aan om voor zichzelf en hun dromen te vechten.
Sociale media zijn een belangrijk platform geworden voor minderheden om gehoord en gezien te worden. Mensen die vaak niet de kans krijgen om hun stem te laten horen in de traditionele media, kunnen online zichtbaar worden, aandacht vragen voor onrechtvaardigheden en een gemeenschap opbouwen die elkaar steunt en versterkt. Nalin richt zich hier ook op.
“Mijn hele leven veranderde na 3 augustus 2014”, legt Nalin met vaste stem uit. De beelden van de genocide, die ze op televisie zag, stonden diep in haar geheugen gegrift en deden haar intensief nadenken over haar identiteit en haar geloof. “Daarvoor was ik niet echt geïnteresseerd in mijn religie. Na de genocide realiseerde ik me echter hoe bijzonder ik ben als Yazidi. Mijn voorouders zijn de reden waarom ik vandaag een vrij leven kan leiden,” benadrukt ze trots.
Voor Nalin zijn haar taal, cultuur en religie niet alleen een deel van haar identiteit, maar ook een bron van inspiratie en kracht. “Ik voel me zo vrij en voldaan. Dat wil ik aan anderen laten zien. Ik praat heel open over het onderwerp op sociale media. Ik wil een spreekbuis zijn voor veel mensen,” zegt ze en benadrukt de noodzaak om de verhalen en worstelingen van haar gemeenschap zichtbaar te maken.
De uitdaging voor veel jongeren die in Duitsland zijn opgegroeid, is om hun plaats te vinden in een multiculturele samenleving. “Ik voelde me vaak verkeerd, alsof er iets mis was met mij,” geeft Nalin toe. “Ik wilde er nooit echt bij horen en gewoon Duits zijn. Maar ik besefte al snel dat ik niet in dit systeem paste.”
Dit is waar Nalin om de hoek komt kijken: Door haar ervaringen en kennis te delen op sociale media hoopt ze een boodschap van trots en acceptatie te verspreiden. “Ik wil de wereld laten zien hoe mooi onze religie is en dat je geen kant hoeft te kiezen. Ik ben Yazidi en heb nog steeds mijn moderne leven in Duitsland,” legt ze uit. Naast de positieve aspecten van sociale media, erkent Nalin ook de keerzijden: “Er is anti-Yezidi-racisme, dat vooral online zichtbaar is. Ik weet dat veel mensen niet durven te zeggen: ‘Ik ben Yazidi’ uit angst voor discriminatie.”
Nalin gelooft in de Koerdische uitdrukking ‘Berxwedan Jiyan e’ – verzet is leven. “In ieder van ons schuilt een kleine vechter die zich verzet,” zegt ze. Haar boodschap is duidelijk: verandering is noodzakelijk en daar zijn mensen voor nodig die de moed hebben om te beginnen. “We zijn kinderen van de zon en moeten de wereld laten zien dat niemand dit licht van ons kan afnemen.” Met haar stem en haar betrokkenheid laat Nalin zien dat elk verhaal telt en dat een gemeenschap alleen sterk kan zijn als de leden ervan samen staan.
In een tijd waarin velen op zoek zijn naar identiteit en saamhorigheid, is Nalin Ciftci een lichtend voorbeeld van hoe kracht, waardigheid en de wil om te veranderen een persoonlijke en sociale revolutie teweeg kunnen brengen.
De genocide in Şengal
Op 3 augustus 2014 viel de terroristische organisatie “Islamitische Staat” (IS) Şengal aan met als doel de Yezidi-gemeenschap, die al eeuwenlang werd vervolgd, uit te roeien. Door systematische moordpartijen, verkrachting, marteling, verdrijving, slavernij van meisjes en vrouwen en de gedwongen rekrutering van jongens als kindsoldaten beleefden de Yezidi’s de 74e genocide in hun geschiedenis, die zij Ferman noemen.
10.000 vermoord, 400.000 ontheemden
Naar aanleiding van de tiende herdenkuing van de genocide worden deze dagen in Şengal verschillende evenementen georganiseerd om de gebeurtenissen van toen te herdenken en de doden te herdenken. Volgens schattingen van de Verenigde Naties (VN) zijn ten minste 10.000 mensen het slachtoffer geworden van de massamoorden door IS. Meer dan 400.000 mensen werden uit hun huizen verdreven en meer dan 7.000 vrouwen en kinderen werden ontvoerd. Tot op de dag van vandaag zijn ongeveer 2700 van de ontvoerden nog steeds in handen van hun kwelgeesten, de meesten van hen vrouwen en kinderen. De vrouwen en jonge meisjes worden nog steeds systematisch verkracht en als slaven gehouden en verkocht. Deze genocide in zijn vorm is daarom ook een vrouwenmoord.