1)
Gister live bij een concertje van ZZ Top – AFAS Live. Nou ja, concert-juh??… Het dak ging eraf.
De baardmannen van ZZ Top maakten er weer een heftig feestje van. Hoe kan het, dat ze na 50 jaar nog bij elkaar zijn en elke avond weer de tent afbreken? Eén ding: ze geven het bekladde imago van mannen met baarden een fikse boost. Ik bedoel dan de mannen met echte baarden. De echte mannen, zeg maar. Niet mannen zoals ik – Jaren liep ik rond met een baardje van 6 dagen niet scheren, en knipte het zelf met schaartje voor de spiegel lekker verwijfd bij… Nee: de echte baardtypes De bikers. De geharde mannen. Ook de mannen van ISIS, mannen die met een mes in één haal een weerloos slachtoffer onthoofden, met het gemak waarmee wij het strikje door snijden om een presentje uit te pakken.
En ineens werd ik warm van binnen. Ineens begreep ik het. Kreeg ik weer hoop. Ineens zag ik het voor me: Zo zit het!! En ik dankte de Islam, met tranen in mijn ogen, want, als een wereldgodsdienst zich kan opbouwen rond een roverhoofdman met, naar het schijnt, psychotische trekjes, een man die zijn mannen weerloze tegenstanders liet ombrengen, en hun vrouwen en de dochters onder de manschapppen verdeelde… Als zo’n man twee eeuwen later schriftgeleerden kan opzwepen om de meest fantastische gedichten te schrijven… dan geloof ik ineens dat het kan: dan kan een Texaans rockbandje dat vijftig jaar lang mensen een fantasische avond bezorgt, over twee eeuwen ook het begin zijn van iets moois, van een nieuwe wereldgodsdienst: ‘The Missionaries of Rock’. Net wanneer de wereldgodsdiensten van nu – op hun achterste benen lopend – zich voortslepen naar het graf, nemen zij dan het stokje over.
Want zou het niet zo kunnen zijn, dat er aan elke godsdienst een soort uiterste houdbaarheidsdatum vast zit? Zoals ook voor elk overrijp, Frans ‘meur-kaasje’ er toch ook een uiterste verkoopdatum geldt. Want op den duur lekt de gladde, gele massa door de verpakking heen, en kruipen de maden naar buiten. En dat wil je niet!
Je kan de sleetsheid nog wel even tegenhouden door nog wat extra je best te doen om de mensen die het niet meer zien zitten, af te maken. Maar ja – Seen it, been there, done that – de prik is eruit. Het biertje slaat dood. Diepe verveling slaat toe.
En dan zijn daar… die jongens van ZZ Top… Ik zie het voor me, hoe over twee eeuwen er mensen in diepe extase raken bij de lyrics en riffjes van deze gasten. Ja okay okay, ze hebben alles gedaan tegen god en gebod, maar kom op zeg: als een psychotische moordenaar in de zevende eeuw zoveel zoet gekweel wist voort te brengen, dan heb ik er alle vertrouwen in, dan staat ons met deze mannen over twee eeuwen nog wat prachtigs te wachten.
Niet dat de huidige wereldgodsdiensten in de nabije toekomst zich zomaar gewonnen geven. Oh nee: er moet en zal nog veel, nog heel veel bloed vloeien. Binnen de eigen gelederen, en onder de weerloze bijvangst. Dat zit ze in het DNA. En in de tussentijd… “Have Mercy! Ha ho ho how…”
2)
Eigenlijk wilde ik iets schrijven over ‘De Smoesjes Fabriek’– dat was de titel. Dan heb ik het natuurlijk over de recente ontsporingen in Turkije en Iran… (De hechte band tussen Erdogan en de Grijze Wolven; en de huidige president van Iran, en zijn connectie met de moordbrigades van de gewapende revolutionaire garde. – Hoe zo gematigd?? ) Dat was dus de aanleiding, maar er kwam toch wat anders uit mijn pen.. Weet je, ik laat ‘t er even bij… Ik beloof je, dat ik er zeker nog op zal terugkomen.
Auteur: Paul Terlunen
