- Rojava/Noord-en Oost-Syrië
Het instituut Mala Jin (Vrouwenhuis) is een centrale pijler van zelfbestuur, zelforganisatie en zelfverdediging van vrouwen in de Rojava-revolutie. De taken van het vrouwenhuis variëren van onderwijs en training tot zelfverdediging, bescherming en conflictoplossing. Een van de oprichters van het vrouwenhuis in Amûdê is de 53-jarige Hamdiye Abdullah. Ze is sinds 1985 betrokken bij de Koerdische vrijheidsbeweging en is vandaag de dag nog steeds een van de verantwoordelijken voor de Mala Jin in Amûdê.
Hamdiye Abdullah vertelde over haar biografie in dit ANF interview:
“Mijn jongere broer had studenten (PKK-leden) ontmoet. Ze werden vrienden. De studenten begonnen ons thuis te bezoeken. Ten eerste trok hun levensstijl mijn aandacht. Ik wist ook dat we Koerden waren en ik was me bewust van het feit dat het Koerdische volk eigenlijk rechten had, maar altijd onderdrukt was geweest. De Apoïsten – toen nog ‘studenten’ genoemd – streden voor het Koerdische volk, verdedigden de zaak van het Koerdische volk. Ze verzetten zich met alle macht om de vernietiging van het Koerdische volk en Koerdistan te voorkomen. De strijd van de vrouwen was ook opmerkelijk. Door de uitroeiingspolitiek van het Ba’ath regime tegen de Koerden, konden we noch onze moedertaal spreken, noch in onze moedertaal schrijven. We konden niet eens zeggen dat we Koerden waren. We konden geen foto van een gesneuvelde soldaat aan onze muur hangen. De Koerdische vrijheidsbeweging vocht voor dit alles.”
“We bereikten alle sociale klassen”
Hamdiye Abdullah herinnerde zich dat de strijd in Qamişlo sterker werd met de volksopstand in 2004. Op dat moment was er een anti-Koerdische pogrom georganiseerd door het regime en de mensen wendden zich tot zelfverdediging. Ze beschreef het werk in die tijd: “We verspreidden folders. We hadden verschillende methoden. We zamelden donaties in en bereikten met ons werk alle delen van de samenleving. We versterkten onze organisatie door naar plaatsen te gaan waar vooral vrouwen te vinden waren, zoals velden, kleermakerijen … Amûdê is een kleine nederzetting, zo klein als een dorp. De mensen werken er in de landbouw en veeteelt. We benaderden de mensen die de velden ploegden en hun dieren lieten grazen; we hielpen en legden uit hoe de Koerdische vrijheidsbeweging werkte en deelden brochures uit.”
Vrouwenbevrijdingsstrijd
Hamdiye Abdullah zei dat de strijd voor vrouwenemancipatie altijd een belangrijke pijler is geweest en beschreef haar situatie als meisje en vrouw: “Mijn vader stierf toen ik nog jong was. Ik was het oudste kind in huis en mijn moeder en ik werden praktisch zussen. Zodra een vrouw buiten de bescherming van een man trad, werd ze belasterd, genegeerd en kon haar van alles overkomen. De maatschappij deed verschrikkelijk haar best om de stem van vrouwen te onderdrukken. Ik kon niet omgaan met het geweld, de wreedheid en de kijk op vrouwen als ‘incomplete, onvolmaakte wezens’. Ik stond op eigen benen en vocht voor vrijheid. En ik woonde liever bij mijn familie dan dat ik mijn leven aan een man wijdde. Dit leidde me naar de strijd voor vrouwenemancipatie.”
Opening van de eerste vrouwenopvang
Nog voor de revolutie in Rojava werd in 2011 de eerste Mala Jin geopend. Hamdiye Abdullah was een van de vier vrouwen die deelnamen aan de opening. Ze vertelde: “Samen met 22 andere vrouwen werden we uitgekozen voor de activiteiten van de vrouwenbeweging Yekîtiya Star in Amûdê. Met de dag werd het werk uitgebreider en werden de problemen groter. Dus werd besloten om een vrouwenopvangcentrum te openen. Ik ben een van de getuigen en een van de vrouwen die zich direct hebben ingezet voor de opening van het vrouwenopvanghuis. We kregen te maken met weerstand uit de samenleving, want veel mensen zeiden: “Wat is een vrouwenopvang?” Het was niet gemakkelijk om de aanvallen van zo’n mentaliteit te weerstaan, een houding die niet tolereerde dat vrouwen een instelling en organisatie hadden. De vrouwenopvang, die destijds werd afgewezen, niet geaccepteerd, veracht en gemarginaliseerd, is een plek geworden waar mensen samenkomen om gezinsproblemen te bespreken en op te lossen. Dit is te danken aan de voortdurende strijd van vrouwen.”
“Zelfverdediging is verzet”
Hamdiye Abdullah benadrukte dat solidariteit van vrouwen zelfverdediging op het hoogste niveau brengt: “In elke vrouw schuilt een andere vrouw. Vrouwen ervaren dezelfde tirannie en onderdrukking. Tegelijkertijd moet het verzet van vrouwen ook een eenheid vormen. Een vrouw die zichzelf verdedigt is een vrouw die zichzelf bevrijdt. Zelfverdediging is de term voor vrouwenverzet. Een vrouw zonder zelfverdediging kan haar verworvenheden niet beschermen. Als zelfverdediging sterker wordt, zal onze vrijheid gegarandeerd zijn.”
Bron: ANF