- Zuid-Koerdistan
Vanaf de Üzümlü grenspoort in het Çukurca (Çelê) district van Hakkari (Colemêrg) is een grote zending gepantserde voertuigen van de Turkse staat opweg naar Turkije’s oorlog in de Koerdische bergen van Iraaks Koerdistan (Zuid-Koerdistan).
Volgens informatie van lokale bronnen heeft het Turkse leger, dat de mensen in het gebied dreigde niet naar buiten te gaan, de douanepoort in de vroege ochtenduren gesloten om het militaire konvooi door te laten.
Volgens de ontvangen informatie zijn er al veel konvooien door Zuid-Koerdistan getrokken.
Bashûr (Zuid Koerdistan) en Shengal worden ernstig bedreigd. De Turkse staat wil Bashûr en Shengal bezetten en annexeren en net als in Afrin genocide plegen. De KDP (de regerende partij in Zuid-Koerdistan van de Barzani-clan) werkt bijna als een zijarm van de Turkse staat, bereidt het terrein voor op de bezetting en mobiliseert hiervoor al haar middelen.
Het doel van Turkije is om de grenzen van Turkije uit te breiden tot die van Misak-ı Milli (ook bekend als Ahd-ı Milli), een groep resoluties die 104 jaar geleden door het Ottomaanse parlement werden aangenomen en die claimden dat heel Koerdistan, inclusief Noord-Irak en Noord-Syrië, binnen de grenzen van een Turkse staat lag. Als eerste stap om het Neo-Ottomanisme te promoten, lanceerde het Turkse AKP-MHP regime een campagne van massamoord en bezetting tegen het Koerdische volk. In 2014 knoopte de Turkse staat betrekkingen aan met terroristische jihadistische bendes in Irak en Syrië en gebruikte hen om dit doel na te streven.
De Turkse president en AKP-leider Recep Tayyip Erdoğan heeft vaak verklaard dat hij van plan is om al deze gebieden, waaronder het gebied van Aleppo tot Mosul, Sulaymaniyah, Kirkuk, Sinjar en Behdinan, binnen de grenzen van Misak-ı Milli te bezetten. Devlet Bahçeli, de leider van de ultranationalistische MHP-partij, een prominente speler in de Turkse diepe staat en de junior coalitiepartner van de AKP, verwijst al jaren openlijk naar Kirkuk en Mosul als de 82e en 83e provincie van Turkije. Samen met Erdoğan probeert hij dit expansionistische doel te verwezenlijken door de bevolkingen van Kirkuk en Mosul te provoceren elkaar te bevechten om chaos te creëren, door Turkmeense en andere groepen te bewapenen.
In 2014, tijdens de opkomst van de terreurgroep Islamitische Staat (ISIS), probeerde de Turkse staat Kobanê binnen te vallen met behulp van zijn proxy bendes, en werd verslagen door het heldhaftige verzet van het Koerdische volk. Helaas, door gebruik te maken van zijn militaire macht en proxy milities in combinatie met manipulatieve diplomatie op het internationale toneel, kon Erdoğan uiteindelijk Afrin binnenvallen en bezetten in 2018 en Ras al-Ain (Serêkaniyê) en Tal Abyad (Girê Spî) in 2019, met groot bloedvergieten en ontheemding van burgers tot gevolg.
Tegelijkertijd heeft de Turkse staat zijn bezetting van Koerdistan uitgebreid door het aantal militaire bases en andere installaties in Zuid-Koerdistan, dat een federale eenheid is onder de soevereiniteit van de Irakese staat, te vergroten, waarbij het probeert deze vijandige acties te rechtvaardigen onder het mom van “vechten tegen de Koerdische Arbeiderspartij (PKK)”. In Zuid-Koerdistan, zo blijkt uit een recente VOA-reportage, trekken Turkse troepen nu brutaal 30 kilometer de regio binnen met duizenden soldaten en 300 tanks, en voeren identiteitscontroles uit op Iraakse burgers in en rond Dohuk. Deze schaamteloze minachting voor het internationaal recht is een schending van internationale verdragen en is niet alleen een grote bedreiging voor ons Koerden, maar ook een ander belangrijk element van instabiliteit in het Midden-Oosten.
Het regime Erdoğan-Bahçeli wil de Misak-ı Milli koste wat het kost doorvoeren. Daartoe heeft de Turkse staat zijn diplomatieke en militaire inspanningen sinds het begin van 2024 opgevoerd, en door deze inspanningen hebben ze de Iraakse regering nu gepacificeerd. De verwezenlijking van de Misak-ı Milli-strategie in Koerdistan zal leiden tot een uitbreiding van de bezetting van Irak en Syrië, een intensivering van regionale conflicten en de verplaatsing en migratie van miljoenen mensen, en gaat dus het hele Midden-Oosten en de internationale gemeenschap aan.