- Rojava/Noord- en Oost-Syrië
Aldar Xelîl, politicus van de PYD (Democratische Unie Partij) sprak met ANF Nieuwsagentschap in Qamishlo over actuele kwesties. Xelîl gaf een beoordeling van de voortdurende aanvallen van de Turkse staat op Noord- en Oost-Syrië, de nieuwe opmars van de Islamitische Staat en de lokale verkiezingen in de autonome regio die meerdere keren zijn uitgesteld.
De aanvallen van de Turkse staat op de regio gaan door. De bezetters gebruiken alle middelen om hun aanvallen uit te breiden. Wat kunt u hierover zeggen?
De Turkse staat en in het bijzonder het AKP-MHP-regime ziet zijn bestaan in de vernietiging van de Koerden. Ze zien hun bestaan in de liquidatie van het democratische project. Volgens hun logica zal het het einde van de Turken betekenen als het democratische natieproject hier wordt geïmplementeerd en het Koerdische volk zijn rechten krijgt en vrij kan leven zoals andere volkeren. Waarom zijn ze zo bang? Omdat de oprichting van de Republiek Turkije gebaseerd was op de vernietiging van de Koerden.
Koerden en Turken hebben die republiek samen opgericht. Maar wat heeft de Turkse staat gedaan? Het is zijn beloften aan de Koerden vergeten en heeft een beleid van bloedbaden en genocide gevoerd. De Koerden werden aangevallen en moesten worden uitgeroeid zodat ze hun rechten niet zouden opeisen. De Turkse staat leeft al honderd jaar met deze angst. Het Koerdische volk heeft legitieme rechten. Ze wonen hier al duizenden jaren en hebben hun eigen geschiedenis, cultuur en taal. Als je kijkt naar historische opgravingen en onderzoek, dan zie je de beschavingen die ze in deze regio hebben opgebouwd.
De Turkse staat is bang voor deze realiteit. Het zal aan het licht komen dat de Turken niet de eigenaars zijn van deze regio, dat ze van buitenaf zijn gekomen en dat ze Koerden, Assyriërs, Armeniërs en vele andere volkeren hebben geplunderd en afgeslacht. Dit is waar de Turkse staat eigenlijk bang voor is. Daarom, om zijn bezetting uit te breiden en zijn heerschappij over alle volkeren uit te breiden, ziet het de Koerden als zijn grootste vijand. Turkije wil niet alleen behouden wat het heeft, maar wil ook nieuwe gebieden bezetten. Op die manier denkt het zijn eigen bestaan te kunnen beschermen.
De Turkse staat denkt als volgt: Na het einde van de Eerste Wereldoorlog werden er nieuwe kaarten getekend in de regio. Volgens deze kaarten verloor het Ottomaanse Rijk de gebieden die het ooit controleerde. Het Ottomaanse Rijk werd vernietigd. Vandaag is de Turkse staat van plan om de gebieden die de Ottomanen tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn kwijtgeraakt, opnieuw te bezetten. De Turkse staat wil dit conflict en deze omgeving van permanente instabiliteit verergeren. Op deze manier wil het zijn grondgebied in de regio uitbreiden. Het doel is om een groot Turkije op te bouwen. En daarbij wil het twee vliegen in één klap slaan. Enerzijds wil ze de Koerdische gebieden veroveren en de Koerden uitroeien, anderzijds wil ze de grenzen van de Turkse staat uitbreiden. Het wil Rojava en Başûr bezetten.
Sinds het begin van de Lente van de Volkeren probeert de Turkse staat te voorkomen dat hier een nieuw en ander bestuur wordt gevestigd. Het wil niet dat er een democratisch systeem ontstaat in Syrië. Daarom steunt het jihadistische groeperingen en laat het hen voor zich werken. Ze gebruikt deze bendes overal als huurlingen, van Somalië tot Libië, in Azerbeidzjan en zelfs in de strijd tegen guerrillastrijders. In Syrië zijn de huurlingen gestationeerd in Idlib, Afrin, Girê Spî en Serêkaniyê, en ze worden klaargehouden en getraind voor verdere operaties. De Turkse staat wil niet dat er een democratische republiek Syrië ontstaat. Syrië moet voor altijd in handen blijven van bendes omdat Turkije gelooft dat het zo zijn Ottomaanse droom kan verwezenlijken.
ISIS wordt aangemoedigd door de aanvallen van de Turkse staat en gebruikt ook het vacuüm dat is ontstaan door de oorlog tussen Israël en Hamas om zich te reorganiseren. Sinds het Autonoom Bestuur en de SDF bezig zijn met het tegengaan van de aanvallen van de Turkse staat, is de strijd tegen ISIS verzwakt. Internationale staten beweren dat ze het islamisme bestrijden, maar ze zwijgen over de aanvallen van de Turkse staat die ISIS versterken. Hoe beoordeelt u deze situatie?
ISIS staat wereldwijd bekend als een extremistische en fascistische organisatie. Het handelt zogenaamd in naam van de Islam, maar het is gecreëerd door deze machten. Met ISIS is de hele regio gedestabiliseerd. Iedereen bedrijft politiek via ISIS. Tien jaar geleden controleerde ISIS delen van Syrië en Irak. Toen de Turkse staat het naar Rojava stuurde, werd het voor het eerst tegengehouden in Kobanê door de YPJ en YPG. De hele wereld heeft gezien dat niemand anders in staat was om dit te doen. Sinds de overwinning in 2019 geeft niemand meer om ISIS. Iedereen gebruikt het nu voor zijn eigen politiek. Ze plaatsen ISIS waar ze maar willen en versterken of blokkeren het naar believen. Een van deze machten die ISIS gebruikt is natuurlijk de Turkse staat. De geheime leider van ISIS is Erdoğan, die de terroristische organisatie onder de huidige omstandigheden probeert te versterken en nieuw leven in te blazen. Zijn doel is om het project van de democratische natie te blokkeren. Hij wil voorkomen dat het project van de vrijheid zich verspreidt. De Turkse staat steunt ISIS, maar niet het project van de democratische natie, niet de vrijheid van vrouwen en niet de eenheid van volkeren. Hij doet dit heel bewust om zijn plannen en projecten via Islamitische Staat te kunnen voortzetten.
De lokale verkiezingen in Noord- en Oost-Syrië moesten meerdere keren worden uitgesteld en staan nu gepland voor 8 augustus. Hoe moeten de verkiezingen worden beoordeeld?
Zoals bekend stond de herziening van het Sociaal Contract twee jaar lang op de agenda. Er werd een commissie gevormd bestaande uit 158 mensen uit alle lagen van de bevolking in Noord- en Oost-Syrië. Eind vorig jaar werd dit nieuwe akkoord goedgekeurd en aangekondigd. Het autonome bestuur zal zijn systeem organiseren en herstructureren in overeenstemming met deze overeenkomst. Een van de veranderingen betreft de gemeenten. Om ervoor te zorgen dat de gemeenten betere diensten kunnen leveren, moet er een nieuw systeem worden gecreëerd. Het kan niet zo zijn dat één enkele partij zijn eigen systeem presenteert. Hiervoor moeten alle publieke instellingen in de regio zich verenigen om hun eigen gemeenten vorm te geven. Dit heeft niets te maken met politieke kwesties en de eenheid van het land. Het gaat om diensten. Het is iets dat te maken heeft met het leven in de samenleving en afhangt van de lokale omstandigheden. Maar de Turkse staat en zijn partners accepteren dit niet. Ze zijn tegen de verkiezingen. Want als het lokale niveau wordt versterkt, worden de mensen beter bediend. Problemen worden opgelost, de organisatie van de samenleving wordt sterker, er komt lokaal zelfbestuur. De Turkse staat wil dat niet. Het maakt hen bang en beweert dat de Koerden een nieuwe staat willen oprichten en dat Syrië zal instorten.
De gemeenteraadsverkiezingen zijn slechts een eerste stap. De tweede en belangrijkste stap is het herstructureren van de raden en gemeenten om het bestuur te decentraliseren. Er zijn echter tekortkomingen in de voorbereidingen. Sommige dingen konden niet op tijd worden uitgevoerd. Dit zijn erg praktische dingen. Bij elke revolutie doen zich moeilijkheden voor. De verkiezingen moeten transparant en democratisch verlopen en een voorbeeld van democratie zijn.
Bron: ANF