- Zuid-Koerdistan
Mustafa Karasu, lid van de uitvoerende raad van de Uitvoerende Raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), zei in een intervieuw met ANF Nieuwsagentschap dat “de essentie van het beleid van de Turkse staat en de huidige AKP-regering is om de vrijheidsstrijd van het Koerdische volk in elke dimensie te liquideren en genocide te plegen op de Koerden.” Het interview werd gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap en luidt als volgt;
Het isolement van de leider van het Koerdische volk, Abdullah Öcalan, duurt voort. Op 3 mei werd in de pers een nieuw bezoekverbod van zes maanden aangekondigd. De reacties tegen dit isolement nemen met de dag toe en er wordt een veelzijdige strijd gevoerd. Hoe beoordeelt u de huidige situatie en ontwikkelingen?
De essentie van het beleid van de Turkse staat en de huidige AKP-regering is om de vrijheidsstrijd van het Koerdische volk in elke dimensie te liquideren en genocide te plegen op de Koerden. Het nastreven van dit beleid dient als basis voor al het andere beleid. Dit feit moet erkend worden, vooral bij het evalueren van het beleid van de regeringen in Turkije. Het beleid dat in Imrali wordt uitgevoerd is ook het beleid van genocide tegen Koerden.
Het genocide beleid wordt in de eerste plaats toegepast op Rêber Apo. Alle andere genocidale beleidslijnen en praktijken vinden hier hun oorsprong. Als men kijkt naar het beleid dat wordt uitgevoerd in Imrali, kan men het beleid begrijpen dat wordt en zal worden uitgevoerd voor de Koerden. Sommigen geloven dat, wat er ook gebeurt in Imrali, er een ander beleid zal worden toegepast op de Koerdische democratische politieke sfeer, de georganiseerde krachten van het Koerdische volk en de samenleving. Deze mensen hebben de realiteit van het genocidale kolonialisme en zijn beleid tegenover het Koerdische volk niet begrepen. Anderzijds leidt het vergelijken van het beleid van de Koerden met het beleid van verschillende volkeren en naties elders in de wereld tot verkeerde evaluaties en een verkeerde politieke aanpak. Het is een feit dat vele individuen binnen de Koerdische politieke sfeer en haar vrienden zich schuldig maken aan dergelijke misplaatste benaderingen.
De strijd tegen het isolement van Rêber Apo en zijn bevrijding betekent rechtstreeks de strijd voor de vrijheid van het Koerdische volk. In feite, als de strijd voor de gezondheid, veiligheid en vrijheid van Rêber Apo niet in het centrum geplaatst wordt van de hele vrijheidsstrijd, kan deze strijd niet succesvol zijn. Als een samenleving, organisatie of politieke beweging niet zorgt voor hun leider in gevangenschap, kunnen ze niet voor zichzelf zorgen; zo’n strijd zal geen vrijheid brengen.
Deze realiteit wordt geanalyseerd door ons volk, door hun internationale vrienden en in het algemeen door de democratische krachten; daarom heeft de strijd voor de bevrijding van Rêber Apo zich de laatste jaren in zo grote mate en op zo vele dimensies ontwikkeld. Aangezien Rêber Apo wordt gezien als een belangrijke ideologische en politieke leider, niet alleen voor het Koerdische volk, maar ook voor de volkeren van Turkije, het Midden-Oosten en alle onderdrukte en uitgebuite samenlevingen van de wereld, in het bijzonder vrouwen, wordt de wereldwijde campagne voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo steeds sterker.
De belangrijkste reden waarom Rêber Apo zo zwaar geïsoleerd is, is de angst voor zijn ideologische macht en politieke bekwaamheid. Dit toont op zich al aan hoe belangrijk de bevrijding van Rêber Apo is voor de volkeren en de vrouwen. Het isolement in Imrali wordt opgelegd aan de volkeren van het Midden-Oosten en de hele mensheid, in het bijzonder aan het Koerdische volk en de Koerdische vrouwen.
De reden waarom de AKP-MHP regering zo onderdrukkend en antidemocratisch kan handelen, is de wetteloosheid en de druk die op Imrali wordt uitgeoefend. Verhinderen dat de gedachten van Rêber Apo tot leven komen, of verhinderen dat mensen zijn vrijheid opeisen, is op zich al een daad van onderdrukking. In feite is de vijandigheid van de AKP-MHP regering tegenover democratie, en hun geweld tegen de kleinste democratische strijd, omdat ze weten dat Koerden en democratische krachten zullen profiteren van democratisering. Kortom, de Koerdische vijandschap neemt de vorm aan van vijandschap tegenover democratie. Nu deze realiteit nog duidelijker wordt, omarmen onze mensen en de democratische krachten Rêber Apo meer en brengen ze de strijd op vele manieren naar nieuwe hoogten.
De strijd voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo ontwikkelt zich ongetwijfeld. De wereldwijde campagne, gelanceerd op 10 oktober door vrienden over de hele wereld, en de dag van het lezen van de boeken van Rêber Apo op 10 december zijn belangrijk en betekenisvol. Deze strijd moet zich verder ontwikkelen om resultaten op te leveren. Onze mensen zeggen dat alleen al het feit dat Rêber Apo nog steeds in gevangenschap is voor ons reden genoeg zou moeten zijn om zelfkritiek te uiten. Op basis van deze zelfkritiek moet het Koerdische volk in de vier delen van het land en in het buitenland actiever deelnemen aan deze strijd. Als de democratische krachten in Turkije en het Midden-Oosten en het Koerdische volk deze strijd verder opvoeren, zal dit leiden tot de verdere ontwikkeling van de strijd voor de vrijheid van Rêber Apo in de wereld.
De strijd voor de hereniging met en de fysieke bevrijding van Rêber Apo duurt al tientallen jaren en heeft al belangrijke resultaten opgeleverd. Deze strijd is al aan de gang sinds 1998, 1999, dat wil zeggen al 26 jaar, geleid door degenen die zich voor Rêber Apo hebben ingezet en de slogan hebben gevormd: “Jullie kunnen onze zon niet verduisteren!”. Velen gaven hun leven voor deze strijd. Hierdoor is de bevrijding van Rêber Apo, en dus de bevrijding van het Koerdische volk, dichterbij gekomen. Hoewel dit kolonialisme ontkenning en genocide op een strikte manier handhaaft, is de grond waarop het is gebaseerd verzwakt door de strijd van het Koerdische volk en de democratische krachten.
Door de vrijheid van Rêber Apo zal de bevrijding van het Koerdische volk bereikt worden. Het betekent ook de ineenstorting van de genocidale kolonialistische politiek. Het zal de weg vrijmaken voor de democratisering van Turkije. In dit opzicht moet het huidige niveau van de strijd op elk gebied verhoogd worden. Het is belangrijk dat de protesten voor de vrijheid van Rêber Apo protesten zijn geworden waaraan tienduizenden mensen deelnemen. De serhildan van Wan heeft aangetoond hoe resultaten kunnen worden bereikt wanneer grote groepen mensen deelnemen aan protesten. Het is noodzakelijk om ons te concentreren op het verbeteren van het bestaande niveau van protest. Het is nodig om nieuwe vormen van organisatie en actie te vinden. Repetitieve acties leveren geen resultaten op. Wanneer eerdere actievormen worden gebruikt, moeten ze effectiever zijn. Anders worden ze routine en treedt er stagnatie op. In dit opzicht is het belangrijk om de kwaliteit en de impact van de dagelijkse acties te vergroten. De sociale en politieke omgeving in Turkije, het Midden-Oosten en de wereld is klaar voor de ontwikkeling van dit soort strijd.
Oproepen aan de Turkse staat, het Europees Comité ter voorkoming van foltering en onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing (CPT) en de Raad van Europa (RvE) zullen geen resultaat opleveren. Ongetwijfeld moeten deze instellingen en hun praktijken aan de kaak worden gesteld, maar alleen met strijd zullen deze instellingen gedwongen worden om een stap te zetten. Er is een aanzienlijk potentieel binnen de jeugd in Noord Koerdistan dat gemobiliseerd kan worden voor de strijd. Hen organiseren en mobiliseren met creatieve methoden zal een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van de strijd.
Er is ook significant verzet in de gevangenissen tegen de isolatie in Imrali, dat ook gesteund wordt door de families van de gevangenen. Wat is het belang van verzet in gevangenissen voor Koerdische mensen en hun vrienden?
De gevangenissen hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de vrijheidsstrijd van het Koerdische volk. De slogan “Je kunt onze zon niet verduisteren”, en de strijd tegen de samenzwering waar die voor staat, werden door hen gepionierd. Zij waren de pioniers van de omarming van Rêber Apo. Zij vormden een barricade van vuur ter bescherming van Rêber Apo en hebben zo de eis gesteld die deze strijd moet hebben. De steun van de gevangenissen aan Rêber Apo zou een voorbeeld moeten zijn voor iedereen. Nogmaals, hun laatste houding en hun manier van handelen drukken de meest correcte houding uit. Ze nemen de juiste houding aan en volgen de juiste principes. Zeggen “we zullen leven zoals onze leider leeft” is niet alleen een vorm van actie, het is een ideologisch-politieke houding.
Binnen de omstandigheden van gevangenissen ontstaan altijd misvattingen en verkeerde neigingen. In de jaren 80, tijdens de jaren van strijd tegen het fascisme die volgden op de staatsgreep van 12 september, organiseerde Rêber Apo een gevangenisconferentie omdat er misvattingen en verkeerde tendensen naar boven kwamen. Sindsdien is het een traditie geworden om conferenties te houden in gevangenissen en om fouten en verkeerde tendensen te corrigeren. In feite functioneert de gang van zaken in de gevangenissen vandaag de dag, net als de conferenties, als een correctie van de algemene strijd.
De Turkse staat heeft het recht op vergaderingen en telefoongesprekken in de gevangenis veranderd in instrumenten en methoden voor speciale oorlogsvoering. De regering verhindert dat de gevangenen hun fundamentele rechten kunnen uitoefenen. In dit opzicht is de beslissing van de gevangenissen om in dezelfde omstandigheden te leven als Rêber Apo, in zekere zin een houding tegen de speciale oorlog die gevoerd wordt. Dit is de geest van 14 juli. Zij zijn de opvolgers van een dergelijke traditie van verzet. Dit is de traditie van trouw aan Rêber Apo, de vrijheidsbeweging, de martelaren en het volk. Leven zoals Rêber Apo betekent ook denken zoals Rêber Apo en een filosofie van vrijheid hebben. In dit opzicht bereikt dit gevangenisverzet belangrijke resultaten. Men zal beter begrijpen dat Rêber Apo altijd een persoon van organisatie en actie is geweest. Zij die de houding van Rêber Apo begrijpen, zullen grote militanten en vrijheidsstrijders worden.
De strijd van de families van gevangenen heeft ook een traditie. In de jaren 80 gaven de families van gevangenen, ondanks allerlei beledigingen en onderdrukking, hun solidariteit met hun kinderen niet op. De regering probeerde op alle mogelijke manieren te voorkomen dat families verantwoordelijkheid namen voor hun revolutionaire gevangenen. De families werden gemarteld, vastgehouden en beledigd, maar dit maakte hun woede alleen maar groter. Ze werden zich bewust van het beleid van de Turkse staat en politiseerden aan de poorten van de gevangenissen. Net zoals degenen die zich verzetten in de gevangenissen de voortzetters zijn van het 14 juli verzet, zijn de families van de gevangenen van vandaag de opvolgers van de families die vochten voor de gevangenissen in de jaren tachtig en negentig. We herinneren ons nog steeds hoe de families van gevangenen, onze moeders, werden beledigd, geslagen en over de grond gesleept tijdens het gevangenisverzet van 2018-19. Deze gebeurtenissen hebben onze gemeenschap woedend gemaakt. Deze gebeurtenissen hebben onze kameraden en degenen van ons in de gevangenissen woedend gemaakt, en ze hebben onze families vastberadener gemaakt om de strijd voort te zetten. De families van gevangenen en de Vredesmoeders zijn de morele waarden van onze strijd; zij zijn de pijlers van onze revolutie. Vandaag zijn onze moeders, of het nu de moeders van gevangenen, martelaren of guerrillastrijders zijn, de moeders van de hele Koerdische samenleving. Zij zijn de morele waarden van deze strijd. Het is de houding van onze moeders die onze strijd onoverwinnelijk maakt. Zij die onze moeders pijn doen, zullen nooit vrij van schuld zijn. In dit opzicht zal het genocidale kolonialisme niet vrij van schuld zijn. Bovendien zijn de Zaterdagmoeders een belangrijk onderdeel van deze strijd. Het hele publiek is zich bewust van de druk die op hen wordt uitgeoefend. We groeten hen met respect en geloven dat hun acties in de 1000e week van hun protest een belangrijk keerpunt zullen zijn in het leren over het lot van hun kinderen.
Het is niet juist om het gewicht van het verzet alleen in de gevangenissen te leggen, en dus de strijd voor de vrijheid van Rêber Apo, bij de families van de gevangenen. Rêber Apo is vandaag de pionier van het gevangenisverzet. Het gevangenisverzet is het verzet geworden voor de vrijheid van Rêber Apo. In dit opzicht moeten al onze mensen en democratische krachten, vooral de jongeren en vrouwen, deelnemen aan dit verzet.
Vandaag zitten tienduizenden vrijheidsstrijders gevangen omdat ze deelnamen aan de vrijheidsstrijd van het Koerdische volk. In feite zou je kunnen zeggen dat de Koerden het wereldrecord hebben gebroken van gevangenen om politieke redenen. Er is geen enkele samenleving ter wereld die zoveel gevangen zit als de Koerden. De Koerden hebben ook het record voor het aantal vrouwen dat om politieke redenen gevangen zit. In feite wordt de hele Koerdische bevolking gevangen gehouden door degenen die fysiek gevangen zitten.
De gevangenen vertegenwoordigen de eer van de Koerden op het hoogste niveau. Alle Koerden, of ze nu kinderen of familieleden in de gevangenis hebben of niet, zouden trots moeten zijn op hun verzet en de gevangenen moeten steunen. Sommigen van hen hebben tientallen jaren in de gevangenis doorgebracht voor de vrijheid van het Koerdische volk. Ondanks het uitzitten van 30 tot 35 jaar in de gevangenis, leven ze om hun volk en de strijd voor vrijheid te beschermen. Degenen die hun straf hebben uitgezeten en voltooid, worden om deze reden niet vrijgelaten uit de gevangenissen. De mensen die in de gevangenis blijven en zich verzetten, moeten beschermd en gerespecteerd worden en hun verzet moet gesteund worden. Als ze erin slagen om weerstand te bieden onder zulke moeilijke omstandigheden, moet het Koerdische volk dit verzet steunen en de vrijheidsstrijd van Rêber Apo versterken.
Bron: ANF