- Noord-Koerdistan
Afife Kartal is de moeder van de politieke gevangene Muhammed Kartal. De Koerdische vrouw uit Amed zei dat ze al twee maanden niets van haar zoon had gehoord. De politieke gevangenen van PKK en PAJK zijn een communicatieboycot gestart om zich te verzetten tegen de isolatie in de gevangenissen en vooral in Imrali. De actie vindt plaats in het kader van de wereldwijde campagne “Vrijheid voor Abdullah Öcalan en een politieke oplossing voor de Koerdische kwestie”.
Afife Kartal onderstreept: “Blijf niet thuis zitten, verhef je stem” en riep op tot solidariteit. Om het verzet van de gevangenen te steunen, zijn familieleden waken voor gerechtigheid begonnen. De acties vinden plaats in vijf steden onder het motto “Een stem voor vrijheid”.
“We accepteren geen isolement”
Afife Kartal nam deel aan dit protest. De Koerdische vrouw zei dat ze alle politieke gevangenen beschouwt als haar zonen en dochters. “We moeten hun stemmen horen. We moeten de gevangenen kracht geven met ons verzet. Iedereen met een geweten moet naar ons luisteren en ons niet alleen laten in ons verzet. We hebben al twee maanden geen nieuws ontvangen uit de gevangenissen. Er is al jaren geen teken van leven van de heer Öcalan. Noch zijn advocaten, noch zijn familie hebben hem jarenlang kunnen bezoeken. Er moet zo snel mogelijk een einde komen aan zijn isolement. Isolatie is een misdaad tegen de menselijkheid. Er moet een einde komen aan het isolement van de heer Öcalan en de andere gevangenen.”
“Je kunt het verzet van je eigen kind niet negeren”
Over families die het verzet van hun familieleden in de gevangenis niet steunen, zei Kartal: “Met welk geweten kunnen ouders weigeren om het verzet van hun kind te steunen? Hoe kunnen ze het zich veroorloven om thuis te blijven? Hoe kunnen we thuis blijven zitten alsof er niets is gebeurd terwijl gevangenen vechten voor onze vrijheid? Elke week verheffen we onze stem tegen isolatie voor de gevangenissen. Alle familieleden van gevangenen moeten zich bij onze oproep aansluiten. We sturen al twee maanden pakjes naar de gevangenis, maar ze worden niet aan onze kinderen overhandigd. In plaats daarvan komen de pakketten terug. We horen geen stem, we krijgen geen brief en we kunnen de gevangenen niet bezoeken. De gevangenen voeren deze actie zodat we begrijpen wat er aan de hand is in Imralı, maar niemand trekt zich genoeg aan van hun actie.”
“Laten we ons samen organiseren”
Kartal: “Mijn zoon schreef een brief voordat hij met het protest begon. Ik heb deze brief tien dagen geleden ontvangen. Deze brief gaf me opluchting, het voelde alsof ik kon ademen. Stel je voor hoe verfrissend, hoe hoopvol het nieuws uit Imralı zou zijn voor het hele Koerdische volk… Geen enkele Koerd zou dit isolement mogen aanvaarden. Laten we ons organiseren en de straat op gaan, zoals we in 2019 en daarvoor hebben gedaan. Wat zal er gebeuren als we de straat op gaan? In het beste geval zullen ze ons aanvallen, ze zullen een paar mensen arresteren. Wat betekent het als we gearresteerd worden? Gaat de hel dan open? Denken we dat we meer waard zijn dan onze kinderen?”
“Wij moeten de stem van de gevangenen zijn”
Kartal voegde eraan toe dat de Turkse regering oorlogsvliegtuigen lanceert terwijl ze oproepen tot vrede: “Ze bombarderen onze bergen en vlakten. Ze doden onze mensen, verbranden en vernietigen onze dorpen. Laten we de straat op gaan voor ons land, voor onze gevangenen. Laten we ze onze kracht tonen. We kunnen alles winnen als we opstaan. Als we opstaan, zullen we de isolatie doorbreken. We weten dit. We willen geen bloedvergieten meer. Mijn oproep aan iedereen is: laten we strijden voor vrede en vrijheid. We moeten de stem van de gevangenen zijn.”
Bron: ANF