De Uitvoerende Raad van het Nationaal Congres van Koerdistan (KNK) heeft op de 87ste verjaardag van het bloedbad in Dersim, dat werd aangericht door een officieel besluit van de Turkse staat op 4 mei 1937, een schriftelijke verklaring uitgegeven waarin het stelt:
“87 jaar geleden werd er genocide gepleegd tegen de Koerden, en noch de zeven maanden oude baby noch de zeventigjarige man werden gespaard. Er werd een pijnlijk bloedbad aangericht tegen Dersim en zijn inwoners en ze werden mishandeld. Op 4 mei 1937 werd een grote militaire aanval gelanceerd door een officieel besluit van de staat.” De Turkse staat en regering vielen Dersim over land en door de lucht aan met haat en wraak en doodden duizenden Dersimers, verwondden anderen en verdreven duizenden. Het was een bloedbad en een officiële genocide, die werd gedocumenteerd door een besluit van de staat en de regering. Het was een beslissing om de hele bevolking van Dersim uit te roeien. Wat de Turkse staat en regering de Koerdische bevolking in Dersim aandeden, deed geen enkel ander land zelfs zijn ergste vijanden aan. Naast de massamoorden, doden, gewonden en gedwongen verplaatsingen, werd de naam van Dersim veranderd in Tunceli onder een speciale wet. De harten van de Koerden zijn gewond door die grote en afschuwelijke genocide. Ze zullen het nooit vergeten en ze moeten het nooit vergeten, en het in hun gedachten en herinneringen verankeren zodat het nooit vergeten zal worden.
Na 87 jaar veroordeelt het Nationaal Congres van Koerdistan opnieuw met alle kracht deze genocide die op 4 april in Dersim werd gepleegd. Het maakt niet uit wat de bloedige staat en regeringsfunctionarissen zeggen, of de uitkomst van het overheidsbeleid, deze brutaliteit gepleegd tegen ons volk is een bladzijde… Zwart in de bloedige geschiedenis van de Turkse staat en regering, en in elke herinnering aan deze trieste en pijnlijke dagen, moeten onze mensen, leiders, pioniers en strijders van de nationalistische beweging hun herinneringen helder en duidelijk houden, standvastig zijn in de zaak van het verantwoordelijk houden van de vijand, en nooit verzwakken in hun strijd.
De vijand moet verantwoordelijk worden gehouden voor het bloedbad in Dersim.
De Dersim Genocide kan en mag nooit vergeten worden.”