- Noord-Koerdistan
Ercan Yılmaz, de voorzitter van de IHD Amed-afdeling, wees in een interview met ANF Nieuwsagentschap op het feit dat de acties van PKK- en PAJK-gevangenen in Turkse kerkers door zullen blijven gaan en zei dat het doel van de PKK- en PAJK-gevangenen die doorgaan met hun acties in Turkse gevangenissen is om het Imrali-isolatiesysteem af te schaffen en een overgang naar het normale rechtssysteem te bevorderen.
De afwisselende hongerstaking die PKK- en PAJK-gevangenen in Turkse gevangenissen op 27 november begonnen in het kader van de campagne “Vrijheid voor Abdullah Öcalan, oplossing voor de Koerdische kwestie”, werd op 4 april beëindigd, maar de gevangenen gaan door met acties zoals het boycotten van de rechtbanken, telefoongesprekken en het niet komen op familie- en advocaatbezoek.
In het interview zei Yılmaz dat het doel van de gevangenen is om het Imrali isolatiesysteem af te schaffen en een overgang naar het normale rechtssysteem te bevorderen en hij voegde eraan toe: “De gevangenen voeren actie om het onderhandelingsproces te starten voor een democratische oplossing van de Koerdische kwestie. Tijdens de 130 dagen durende afwisselende hongerstaking probeerden mensenrechtenorganisaties, professionele organisaties en advocatenverenigingen de aandacht op deze kwestie te vestigen. De Wake voor Gerechtigheid van familieleden van de hongerstakende gevangenen creëerde publieke bewustwording. Aangezien de agenda van Turkije volledig verkiezingsgericht is, werd deze actie enigszins overschaduwd door de verkiezingen.”
Er is een voortdurende schending
Yılmaz zei dat deze isolatiepraktijken in Turkije een crisis zijn geworden: “Er zijn rechten toegekend aan gedetineerden en veroordeelden door de Executiewet. Deze rechten moeten gelijkelijk worden toegepast op alle gevangenen, zonder enige uitzondering. Abdullah Öcalan zit al 25 jaar vast en het aantal telefoongesprekken dat hij met zijn familie heeft gevoerd bedraagt niet meer dan 5. Het recht van een gevangene om brieven te sturen werd hem ontzegd, wat betekende dat al zijn brieven in beslag werden genomen gedurende deze periode van 25 jaar, en dat gold ook voor de brieven die hij ontving en de brieven die hij naar het buitenland wilde sturen. Opnieuw werden er willekeurige en permanente beperkingen opgelegd aan de toegang tot familie en advocaten. Al deze praktijken zijn in strijd met Turkije’s eigen nationale executiewetten, met de internationale overeenkomsten waarbij het land partij is en met alle adviesbesluiten die het moet implementeren met betrekking tot gevangenen.”
Yılmaz benadrukte dat de crisis rond het Imrali-isolatiesysteem niet kan worden verklaard door de wet en dat het allemaal is uitgevoerd met politieke motieven en riep het publiek en democratische kringen op om gevoelig te zijn om negatieve situaties in de protesten rond gevangenissen te voorkomen.
Bron: ANF