Het Turkse leger is mentaal gebroken. Als individuen psychische problemen hebben, kunnen ze zichzelf of hun omgeving schade toebrengen als ze niet behandeld worden. Maar als het om het leger in het algemeen gaat, is de situatie veel dramatischer. Het Turkse leger blijft instorten.
Wantrouwen en ongedisciplineerd gedrag, vooral in de relatie tussen de soldaten, die in toenemende mate psychisch worden beïnvloed door de oorlogsomstandigheden, en de bevelhebbers, doen het leger geleidelijk uiteenvallen. Als gevolg daarvan stort de wil van het leger om te vechten in. Maar als je geen soldaten hebt die psychologisch in staat zijn om te vechten, is het niet mogelijk om te winnen, zelfs niet als je alle technologie van de wereld hebt. Hoewel technologische superioriteit wordt gezien als de beslissende factor om oorlogen te winnen, is het in werkelijkheid de wil die in een oorlog wordt getoond. In die zin is de guerrillastrijd een oorlog van de wil, die in dit opzicht ongeëvenaard is.
In de loop van zijn geschiedenis heeft de Turkse staat het altijd tot zijn hoofddoel gemaakt om de andere partij te domineren en een gevoel van superioriteit te creëren door middel van zijn aanvallen. Dit is de basistactiek van alle koloniale machten. De permanente beroving van de rechten van de onderworpen samenlevingen en de totale uitbuiting zijn de kenmerken bij uitstek van koloniale machten. Het leger wordt zo meegesleurd in een permanente oorlog die in werkelijkheid niet alleen de getroffenen, maar ook het eigen leger zwaar belast.
Als het leger voortdurend wordt teruggeslagen en aangevallen door de tegenpartij, zoals in Koerdistan, betekent dit niet alleen enorme verliezen, maar ook demoralisatie. Dit komt omdat de guerrilla’s het leger volledig hebben omsingeld in hun verdediging, ze kunnen geen enkele stap zetten zonder geobserveerd te worden door de guerrilla’s, en de ervaring die ze hebben opgedaan helpt hen om zich steeds beter voor te bereiden op de volgende vijandelijke aanval.
Het Erdoğan-regime staat op instorten
De Turkse staat kent geen grenzen in zijn bezettingsambities. Al meer dan 40 jaar voert het een beleid van genocide en een permanente aanval op het Koerdische volk. Maar het bevindt zich momenteel in de hierboven beschreven situatie. Het regime van Erdogan, dat vertrouwt op zijn bewapening, ontwikkeling en technische uitrusting en alle steun krijgt van de NAVO tegen de Koerdische vrijheidsbeweging, heeft zijn leger zelf in een impasse gemanoeuvreerd. Sinds 2015 heeft het regime zijn aanvallen steeds meer gericht op de Medya verdedigingsgebieden. Dit was strategisch bepaald in het zogenaamde nederlaagplan. Maar de uitvoering van dit plan om de guerrilla’s uit te roeien zou op de lange termijn moeten leiden tot de ineenstorting van de gevechtscapaciteit van het leger. In de afgelopen drie jaar van de totale aanvalsoorlog tegen de Medya verdedigingsgebieden heeft het Turkse leger onherstelbare verliezen geleden tegen de guerrillastrijders.
Het plan van het regime om de guerrillagebieden binnen te vallen en permanent te bezetten heeft de soldaten in een verschrikkelijke situatie gebracht. Ze zijn aan hun lot overgelaten in een gebied dat ze niet kennen en dat volledig onder controle van de guerrilla staat. Dit wordt meer dan duidelijk als we kijken naar de ontwikkelingen van de afgelopen drie jaar in de Zap regio. In deze drie jaar zijn er alleen al in de Zap-regio honderden Turkse soldaten gedood en evenveel gewond geraakt. Daarnaast hebben de meeste overlevende soldaten het slagveld depressief en zwaar getraumatiseerd moeten verlaten. Ze konden niet verwerken wat ze hadden meegemaakt. Naar mijn mening is het gepast om de term “met pensioen uit de oorlog” te gebruiken voor degenen die de oorlogsomstandigheden niet meer aankunnen en niet meer kunnen vechten. Het leger zelf moet vechten tegen deze “gepensioneerde” soldaten.
Gebroken soldaten doden na hun terugkeer
Het Erdogan-regime probeert vertrouwen te kweken bij de soldaten en zijn gedemoraliseerde leger in leven te houden door alle commandanten van de strijdkrachten één voor één naar de grens te sturen. Maar het beseft niet dat het zelf op instorten staat. Het verzet van de guerrillatroepen in de tweede helft van 2023 en de eerste twee maanden van 2024 vertegenwoordigt een nieuwe fase in termen van vorm en tactiek en had een verwoestend effect op het Turkse leger. De guerrillatroepen versloegen het leger zowel fysiek als psychologisch met revolutionaire operaties die onder de moeilijkste omstandigheden werden uitgevoerd. Hoewel het regime het probeert te verbergen, liggen veel ziekenhuizen – en niet alleen militaire ziekenhuizen – nu vol met soldaten die uit de oorlog komen en psychologische behandeling ondergaan. En deze psychisch gebroken soldaten veroorzaken enorme schade aan de samenleving. Ze vermoorden hun familie of plegen zelfmoord. Dit alles wordt verborgen gehouden. Maar dit is de realiteit van oorlog. En hoewel de nederlaag van het leger verborgen moet blijven, documenteren de guerrillastrijders dit alles tot in detail en brengen ze het onder de aandacht van het publiek.
De laatste stap van de KDP
Terwijl het regime van Erdoğan al deze waarheden voor het publiek probeert te verbergen, denkt het niet aan de reputatie of het welzijn van het leger. Integendeel, het probeert opzettelijk zijn eigen leven te verlengen door het leger steeds verder het veld in te jagen tegen de guerrillastrijders. Erdoğan slaagt hier moeiteloos in zolang het publiek wordt geïntimideerd en het fascisme in de hoofden van de samenleving is verankerd. Om de een of andere reden stelt niemand de fundamentele vraag aan Erdoğan en zijn handlangers.
Om deze situatie beter te begrijpen, moeten we kort de omstandigheden en de psychologische situatie definiëren die de binnenvallende troepen in de guerrillagebieden ervaren: Ten eerste bevindt de Turkse bezettingssoldaat zich in een situatie die hij niet kent, die hem alleen op de kaart is getoond en waarin hij na intensieve bombardementen als een object is geworpen. Aan de andere kant zijn er guerrillastrijders die zelfopofferend vechten om het bestaan van hun eigen volk te verdedigen. Ze kennen elke plek daar op hun duimpje en weten precies hoe ze zich moeten positioneren. Het lijdt geen twijfel dat de guerrilla’s met het land zijn vergroeid. Dit betekent dat het Turkse leger vanaf het begin in het nadeel is.
Het tweede punt is dat de soldaat die daar aankomt stevig op één plaats staat. Hij wacht op zijn toegewezen positie zonder te weten wat er met hem zal gebeuren, wat hem te wachten staat, wanneer en hoe de guerrilla’s hem zullen aanvallen. Deze situatie zet de soldaten vanaf het begin onder grote psychologische druk. Dit probleem bestaat niet bij guerrilla’s. Omdat de guerrilla een dynamische en mobiele kracht is. De guerrilla is de kracht die tactische manoeuvreerbaarheid op de meest subtiele manier kan toepassen. Dit maakt de verliezen van het Turkse bezettingsleger nog groter. Het derde punt is dat de Turkse soldaat daar met geweld is gebracht, hij heeft geen keuze of zelfs loyaliteit en overtuiging vergelijkbaar met de guerrilla. Hij moet doen wat zijn superieuren hem opdragen. Ik hoop dat iedereen zich realiseert dat er pogingen worden gedaan om het Turkse leger in dit opzicht te verheerlijken met leugenachtige propaganda. Want wat we ter plekke zagen was niet, zoals zij beweren, hoe deze soldaten elkaar beschermden en vochten voor hun vaderland, maar we zagen met eigen ogen hoe hun eigen soldaten werden verbrand, hoe het leger hun doden in zwarte zakken over de kliffen gooide en hoe de lichamen van hun eigen soldaten werden opgeblazen, alleen maar om te voorkomen dat ze in handen van de guerrilla’s zouden vallen.
In de afgelopen maanden, vooral na de revolutionaire operaties van de guerrillatroepen in de westelijke Zap regio van Şehîd Delîl en Xakurke in januari en februari, is de stemming in het Turkse leger volledig omgeslagen. Op Newroz presenteerden de guerrilla’s hun nieuwe luchtverdedigingssysteem, waarmee de guerrilla’s systematisch de modernste Turkse killerdrones uit de lucht halen. Dit maakte eens te meer duidelijk dat het regime vastzit in een impasse waaruit het niet meer kan ontsnappen. Daarom heeft het de afgelopen twee maanden intensieve diplomatieke inspanningen geleverd om verdere steun te krijgen voor een operatie tegen de vrijheidsbeweging. De Zuid-Koerdische KDP werkt samen met de binnenvallende troepen tegen het Koerdische volk. Haar troepen worden nu door het Turkse leger ingezet in de guerrillagebieden. Deze stap betekent het einde van de KDP.
Nieuwe operaties zullen een onomkeerbare situatie creëren
Daarnaast wil de Turkse staat met grote druk en chantage de Iraakse staat bij de oorlog betrekken. Op deze manier wil het regime in Ankara de blokkade opheffen en de bezetting juridisch veilig stellen. Ook al is het niet helemaal duidelijk waar de Iraakse staat precies ja of nee tegen zegt, de Iraakse staat moet weten dat de grootste bedreiging voor zijn voortbestaan de Turkse staat zelf is. Terwijl het fascistische regime van Erdoğan aan de ene kant deze intense diplomatie bedrijft, probeert het aan de andere kant zijn gedemoraliseerde soldaten en leger, die geen wil en geen kracht hebben om te vechten, weer op te bouwen. Vooral de afgelopen maand hebben de chef van de generale staf en de minister van Defensie samen met alle bevelhebbers van de strijdkrachten de ene na de andere militaire eenheid aan de grens bezocht. Op deze manier proberen ze het imago van een sterk leger te creëren en de publieke steun voor deze oorlog met leugens te behouden door middel van speciale oorlogsvoering. Maar de kazernes en gebieden die ze bezoeken zijn veranderd in militaire begraafplaatsen.
Honderden soldaten werden op deze plaatsen begraven. Geen van deze graven werd toegankelijk gemaakt voor het publiek. De kazernes en brigadecommando’s in Çelê (Tr. Çukurca), Şirnex (Şırnak), Şemzînan (Şemdinli) en andere delen van de regio lijken op verzamelkampen waar de doden, gewonden en zij die niet meer kunnen vechten naartoe worden gebracht. Natuurlijk worden al deze feiten verborgen gehouden voor het publiek. En zelfs in de nieuwe operatie die op dit moment wordt voorbereid, zal de uitkomst niet veranderen en zal het Turkse leger nog harder door eigen toedoen worden getroffen. Daar mag niemand aan twijfelen. Zolang het Turkse volk deze oorlog steunt, zal Erdoğan de hele samenleving met zich meeslepen. Vooral de heersende media, die een grote rol spelen in deze vuile oorlog, misleiden de samenleving met leugens en spelen een grote en vuile rol om te voorkomen dat mensen de feiten in twijfel trekken. De media voeren een massale speciale oorlog om de samenleving, die verzopen is in fascisme, achter de nieuwe operatie te krijgen waar al dagen over gesproken wordt. De nieuwe operatie, die naar verluidt wordt uitgevoerd met een nieuwe, ongekende methode, zal Turkije nog dieper in dit moeras doen zinken. Zo diep dat het niet meer mogelijk zal zijn om terug te keren.
Vanaf nu zal de oorlog niet meer hetzelfde zijn…
Alle familieleden van de soldaten moeten weten dat ze verantwoording moeten eisen van Erdoğan en zijn smerige regime voor de lichamen van hun kinderen; hun zonen die voor hen verborgen worden gehouden en waarvan de doodsoorzaak wordt verzwegen. De Koerdische Vrijheidsguerrilla heeft zijn genialiteit in deze oorlog bewezen. Het is succesvol gebleken met zijn methodes tegen de techniek waar het Turkse leger zo trots op was en heeft een historische slag toegebracht aan het Turkse leger. Vanaf nu zal de oorlog nooit meer hetzelfde zijn. De guerrillatroepen hebben alle mogelijke voorbereidingen getroffen om de strijd onder alle omstandigheden met de hoogste intensiteit voort te zetten en de overwinning te behalen. Niemand verwacht dat de guerrillatroepen inactief blijven terwijl het Turkse leger zich voorbereidt. De guerrillatroepen hebben historische klappen uitgedeeld aan het Turkse leger, zowel ondergronds, op de grond als in de lucht, en ze hebben de kracht en het vermogen om nog grotere wonden toe te brengen dan voorheen. Vanaf nu moet het Koerdische volk zich richten op de overwinning en zich laten leiden door de woorden van Rêber Apo (Abdullah Öcalan) “Natuurlijk staan we sterk”. Iedereen moet weten dat de Koerdische Vrijheidsguerrilla het noodzakelijke historische antwoord zal geven aan de vijand en zijn leger op alle niveaus.
Auteur: Pirdoğan Kemal