- Zuid-koerdistan
ANf Nieuwsagentschap publiceerde een uitgebreide Newroz-boodschap van Cemil Bayık, medevoorzitter van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK).
De boodschap luidt als volgt:
Ik wil het publiek feliciteren met Newroz, het feest van de vrijheid. Dit jaar valt Newroz tijdens de Ramadan. Daarom wens ik het Koerdische volk en de moslimgemeenschap het allerbeste bij deze speciale gelegenheid. Rêber Apo [Abdullah Öcalan] heeft altijd veel belang gehecht aan Newroz. Hij bouwde de PKK op het fundament van Newroz omdat het de geschiedenis en het culturele erfgoed van het Koerdische volk weerspiegelt. In de geest van Newroz creëerde Rêber Apo de strijd voor democratie en onafhankelijkheid voor de Koerden en voor de hele mensheid. Hij heeft alles opgeofferd om dit mogelijk te maken.
Daarom wil ik eerst Rêber Apo feliciteren met Newroz. Deze Newroz moet de weg vrijmaken voor zijn vrijheid. Ik feliciteer ook onze mensen die in de vier delen van Koerdistan wonen, onze mensen in ballingschap, hun vrienden, onze gevangen kameraden die vechten voor vrijheid en democratie, alle opstandelingen en de hele mensheid.
Herdenking van de vele gevallenen
Veel kameraden uit Zuid-Koerdistan verloren hun leven in de bevrijdingsstrijd. Vooral zij die streden in de guerrilla, zoals Sadiq Omer, Ali Şaban, Rauf Akri, Hüseyin Suruçi, Cotkar, Dr Sirwan, kameraad Helm, Viyan Soran, Çavrê, Destîna, Şoreş Germiyan, Helm Derelûk, Hîran, en zij die onlangs stierven in de regio Gare. Aan hen en vele anderen, aan de patriot Said, aan de dokter Sabri, aan de doden van Şengal en Rojava, gaat mijn hart uit.
Maart is een belangrijke maand voor de bevolking van Koerdistan. Deze periode markeert de herdenkingen van bloedbaden zoals die in Helebce en Qamişlo, de oorlog tegen Efrîn en de gruweldaad van Gazi in Istanbul. Het was ook maart toen het dappere volk van het zuiden in opstand kwam tegen het regime van Saddam Hoessein en hem uit Koerdistan verdreef. Deze opstand werd geleid door Sadiq Omer en Loqman, een lid van het Centraal Comité van de PKK uit Rojava, in Zaxo. Op dezelfde manier was er een opstand in Ranya. Deze opstanden hebben tot belangrijke resultaten geleid. Daarom maak ik van deze gelegenheid gebruik om hulde te brengen aan de mensen van Zuid-Koerdistan die de straat op zijn gegaan en in opstand zijn gekomen in de geest van Newroz. Dit is een ongelooflijk belangrijke maand in de geschiedenis voor het Koerdische volk.
Onze bevolking in Zuid-Koerdistan bestaat uit mensen met een zeer diep nationaal bewustzijn. Het heeft jaren van ontbering en lijden doorstaan en een hoge prijs betaald om zich tegen de onderdrukking te verzetten. In heel Koerdistan keken mensen op naar het zuiden terwijl ze streden voor hun verworvenheden. De traditie van verzet gaat terug tot het Ottomaanse Rijk, zoals de Diban opstand in Silêmanî. Zelfs toen streed ons volk voor zijn vrijheid en dit streven kenmerkt ons bestaan vandaag de dag nog steeds. De Koerden hebben hun eis voor vrijheid nooit opgegeven, hoe groot het lijden en de prijs die ze moesten betalen ook waren. Ze hebben zich nooit overgegeven aan de moordenaars, maar hebben een waardig leven geleid. Nooit in de geschiedenis van de mensheid is er zoveel onderdrukking geweest tegen een volk. En nooit eerder heeft een volk zo lang gestreden voor hun vrijheid.
Qendîl is een microkosmos van de strijd voor democratie en vrijheid
Onze mensen in Qendîl zijn een voorbeeld van dit verzet. De regio met zijn bevolking is een microkosmos van de strijd voor democratie en vrijheid, een belichaming van het vroegere en huidige leven van de Koerden. Qendîl heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de Koerdische revolutionaire strijd. Persoonlijkheden als Mam Celal, Noşirvan Mustafa en Ebdulrehman Qasimlo woonden in Qendîl en leidden van hieruit hun vrijheidsbeweging. De PKK zet deze nobele traditie vandaag de dag voort. Qendîl is een historische plaats van Koerdisch verzet geworden in naam van de PKK en in de persoon van Rêber Apo. De regio houdt de herinnering levend aan hen die we hebben opgeofferd.
Newroz viering in Qendîl
De fascisten van Turkije zijn momenteel uit op genocide in Zuid-Koerdistan. Dit is waar de bezetting over gaat en niets anders. Meer dan 50.000 Turkse soldaten zijn momenteel gestationeerd op het grondgebied van Zuid-Koerdistan. Ze leggen militaire wegen aan, zetten bases op en leggen de rest van de infrastructuur aan die nodig is voor de bezetting. De genocidale Turkse staat streeft naar totale controle over het zuiden. Hij wil onze mensen in het zuiden vernietigen, hun verworvenheden en rijkdom in beslag nemen en slaven van hen maken. Dit is de enige reden voor de aanvallen van de Turkse staat.
De familie Barzanî is nuttig voor de Turkse staat. Ze werkt in het voordeel van de indringers terwijl ze het zuiden bezetten en genocide plegen. Dit is dagelijks te zien. De enigen die zich verzetten tegen deze acties, ook al zijn hun middelen beperkt, zijn de strijders van de PKK. Zij offeren hun leven op ter verdediging van Koerdistan, het Koerdische volk en hun recht op vrijheid. In tegenstelling tot de grenzeloze middelen die de Turkse staat en de Barzanîs tot hun beschikking hebben, hebben zij alleen hun paradigma, lichte wapens en idealen. Dit is hun verdediging tegen verraders, genociden en indringers. Ze zijn een groot obstakel geworden voor de verraders die hun smerige plannen in Zuid-Koerdistan proberen te realiseren. Guerrilla’s daarentegen zijn het onderwerp van legendes; ze streden onder de moeilijkste omstandigheden en in situaties die anderen onvoorstelbaar zouden vinden. Zulke voorbeelden zijn nergens anders ter wereld te vinden. Ondanks al deze omstandigheden krijgt de Turkse staat zware klappen te verduren die de bezettingsmacht doen beven. Dit ondanks het feit dat de moorddadige bezettingsstaat misschien wel het meest uitgebreide wapenarsenaal heeft dat tegen de guerrilla’s wordt gebruikt – van tanks, gevechtsdrones en vliegtuigen tot artillerie, chemische strijdmiddelen en tactische kernwapens. Vooral de laatste twee hebben het leven gekost aan veel van onze vrienden in deze oorlog.
De guerrilla’s bijstaan
De mensen in het zuiden kennen de gevaren van chemische wapens en de effecten ervan maar al te goed, omdat ze die in Helebce hebben moeten doorstaan. Duizenden mensen werden gedood en nog eens duizenden raakten gewond door het gifgas. En zelfs nu nog worstelt ons volk met de langetermijneffecten van de chemische wapens die in Helebce werden gebruikt. Er zijn misschien mensen die zich niet bewust zijn van de verwoestende kracht van gifgas. Maar de mensen van Zuid Koerdistan zijn zich bewust van de gevolgen van het perfide gebruik van zulke wapens. Juist daarom zou het een plicht moeten zijn om de guerrillastrijders bij te staan in het aangezicht van aanvallen met chemische en nucleaire wapens en hen op zo’n manier te steunen dat ze niet beperkt worden in hun verzet en met succes de verdediging van ons volk kunnen voortzetten.
Zoals bekend hebben de guerrillastrijders onlangs verschillende operaties uitgevoerd in de Zap-regio. Ze hebben ook toegeslagen in Ankara, het hart van de bezettingsmacht, op een moment dat de Turkse staat opnieuw beweert de rug van de PKK te hebben gebroken. Ze propageren de mythe van een verzwakte PKK en proberen de hele wereld te misleiden, terwijl de guerrillastrijders met hun acties de leugens van de bezetters onthullen. Als vergelding vielen ze Rojava aan – en bombardeerden de vitale infrastructuur van de burgerbevolking tot puin. Ze deden dit omdat ze niet alleen de PKK als hun vijand zien, maar het Koerdische volk als geheel. Ze hebben het gemunt op Koerden die vechten voor vrijheid en die vrijheid zoeken, waar ze zich ook bevinden. Ze willen de volledige vernietiging van het Koerdische bestaan.
Ze richten zich tegen de PKK, ze richten zich tegen Rêber Apo en het Koerdische volk met deze manier van denken. Want de waardigheid en de geest, de identiteit en de toekomst van het Koerdische volk worden vertegenwoordigd door de PKK. Rêber Apo en de PKK staan in de weg van de bezetting door de Turkse staat, die uit is op totale genocide. U ziet dat Rêber Apo en de PKK zich inzetten voor de verdediging van het Koerdische volk en hun voortdurende strijd voor onafhankelijkheid; dat zij zich inzetten voor het Koerdische volk en hun verzet voor vrijheid en democratie. Dat zij strijden om een einde te maken aan de genocide op het Koerdische volk. Daarom voert het Turkse regime een strategie van isolatie, repressie en massamoorden tegen de PKK en Rêber Apo. Het is bang voor hun onverschrokkenheid. Het is een smerig beleid dat wordt gevoerd tegen Rêber Apo en de PKK.
Iraakse steun voor Turkse bezettingsplannen
Hoewel de andere NAVO-landen de Turkse staat alle denkbare hulp bieden, blijkt dit onvoldoende voor de bezettingsplannen. Ook de steun van de familie Barzanî is niet voldoende, dus vertrouwt Ankara op plannen met de Iraakse regering in Bagdad. De twee partijen zijn al bondgenoten in bepaalde kwesties. Nu willen ze een gezamenlijk plan uitwerken zodat de Turkse bezetters dichter bij hun streven kunnen komen. Het is duidelijk dat de sancties tegen Irak een zeker effect hebben gehad en zullen blijven hebben. Als we de huidige situatie analyseren, is het duidelijk dat er een grootscheepse strijd op komst is. Dit feit onthult echter alleen de immense kracht van de PKK en haar passie voor onafhankelijkheid, voor Koerdistan, het Koerdische volk en de hele mensheid.
Ze willen hun krachten bundelen om de PKK te bestrijden en de genocide in heel Koerdistan te voltooien. Het moet duidelijk zijn dat ze hun doel niet zullen bereiken. Hoeveel wreedheden ze in het verleden ook hebben begaan, ze zijn er niet in geslaagd om de Koerdische bevolking uit te roeien of hen tot overgave te dwingen. Wat ze in het verleden geprobeerd hebben, zal ze nooit lukken. Het Koerdische volk heeft voor vrijheid gekozen. Dat zal zo blijven tot het einde. Niemand kan een volk vernietigen dat ervoor gekozen heeft in vrijheid te leven en bereid is daarvoor alles te riskeren. Hoeveel deze mensen ook opofferen, ze zullen resultaten boeken. Iedereen zou dat heel goed moeten begrijpen.
Het is algemeen bekend dat we een campagne hebben gelanceerd om de fysieke vrijheid van Rêber Apo en een politieke status voor het Koerdische volk te bereiken. De eerste fase van dit initiatief liep tot 15 februari en heeft veel positieve resultaten opgeleverd. De tweede fase van de campagne is nu aan de gang. Het doel is om de organisatie en eenheid van het Koerdische volk in Koerdistan te versterken. Op het internationale front zal de campagne de bondgenoten en aanhangers van het Koerdische volk versterken, die op hun beurt druk zullen uitoefenen op de indringers. Daarom moet elk lid van onze gemeenschap met waardigheid en geweten, ongeacht waar hij zich bevindt, deelnemen aan de campagne en zijn plichten met succes vervullen. Als deze campagne succesvol is, zullen de moorddadige regimes niet langer in staat zijn om hun anti-Koerdisch gemotiveerd genocidaal beleid voort te zetten. Er zal een einde komen aan dit beleid. Er zal een einde komen aan de moordpartijen op het Koerdische volk, de Koerdische kwestie zal opgelost worden en het Koerdische volk zal op weg zijn naar vrijheid. Het Koerdische volk zal in vrijheid leven in hun eigen land en hun cultuur, taal, identiteit en integriteit behouden.
Veel succes allemaal!
De fysieke vrijheid van Rêber Apo moet in het nieuwe jaar gewaarborgd worden. Newroz moet de weg vrijmaken voor de status van de Koerden. Deze Newroz is de Newroz van de vrijheid. Dit bewustzijn moet de leidraad zijn voor de acties van ons volk. Onze mars is een mars voor vrijheid. Onze mars is een mars in de geest van Newroz. Op deze basis zullen we tot het einde marcheren en het bekronen met een overwinning. Het Koerdische volk zal winnen en dat zal een grote winst zijn voor de mensheid. Ik feliciteer iedereen nogmaals met Newroz en Ramadan en zeg: veel geluk.
Bron: ANF