- Zuid-Koerdistan
De Yazidi-vrouwenbevrijdingsbeweging TAJÊ is een internationale campagne gestart tegen vrouwenmoorden en voor de zelfverdediging van vrouwen wereldwijd.
Deze campagne, die op 8 maart van start is gegaan, heeft als doel de stemmen van vrouwen en vrouwenorganisaties samen te brengen tot 3 augustus, de tiende herdenking van de genocide en vrouwenmoord in Shengal.
TAJÊ nodigt iedereen uit om deel te nemen met behulp van verschillende methoden, zoals foto’s, video’s, teksten, liederen, gedichten, rally’s en demonstraties.
Het manifest voor de campagne noemt vijf centrale eisen van de Yazidi-vrouwenbeweging. TAJÊ eist dat vrouwenmoord wordt erkend als oorlogsmisdaad en dat alle daders en aanhangers worden veroordeeld. Het recht van vrouwen op georganiseerde zelfverdediging moet maatschappelijk en institutioneel geaccepteerd worden. Het bloedbad dat ISIS tien jaar geleden aanrichtte in Shengal moet op alle niveaus officieel worden geclassificeerd als genocide en dienovereenkomstig worden vervolgd. TAJÊ roept ook op tot de erkenning van het zelfbestuur en de veiligheidstroepen die na 2014 in Shengal zijn opgericht als de legitieme vertegenwoordiging en verdediging van de gemeenschap. De stopzetting van alle aanvallen op de Yazidi-gemeenschap, in het bijzonder de luchtaanvallen door de Turkse staat, wordt ook opgeroepen als noodzakelijk om te overleven.
Het manifest luidt als volgt:
“Aan de vrouwen van de wereld, Als TAJÊ (Tevgera Azadiya Jinên Êzidî), de Vrijheidsbeweging van Êzidî Vrouwen in Şengal, sturen wij onze hartelijke groeten en respect naar alle strijdende en weerstand biedende vrouwen in de wereld. Aan al die vrouwen die opstaan tegen het geweld tegen onze lichamen en zielen. Aan al die vrouwen die zich organiseren om een beter leven mogelijk te maken. Op al die vrouwen die hun leven, land en cultuur verdedigen.
De tijd waarin we leven wordt gekenmerkt door brute oorlogen en onmenselijk geweld. Als vrouwen worden we geslagen, verkracht, verkocht, vermoord en verbrand. Ons land wordt bezet en de natuur vernietigd. Maar met elke nieuwe aanval groeit ons wereldwijde verzet en onze strijd tegen oorlog, geweld en vrouwenmoord. Dit geeft ons hoop en kracht. Onze pijn en ons verzet zijn één.
Voor ons als Êzidî-vrouwen is het jaar 2024 een bijzonder jaar. Het markeert de 10e herdenking van de genocide en femicide gepleegd door de zogenaamde Islamitische Staat (Daesh) in Şengal. Op 3 augustus 2014 werden tienduizenden Êzidî vermoord, ontvoerd en tot slaaf gemaakt. Kinderen werden onder dwang gerekruteerd als kindsoldaten. Bovendien werden honderdduizenden inwoners van Şengal verdreven uit hun thuisland. Onze heilige plaatsen werden opgeblazen en tientallen gebouwen werden tot ontploffing gebracht. Maar ondanks alle moeilijkheden en gevaren bleven honderden families op de grond van Şengal, namen de wapens op en verzetten zich tegen Daesh. Ze namen deel aan het offensief om Şengal te bevrijden en creëerden hun eigen beschermingstroepen, genaamd Yekîneyên Berxwedana Şengalê (YBŞ; Verzetseenheden van Şengal) en Yekîniyên Jinên Şengalê (YJŞ; Vrouwen Verzetseenheden van Şengal).
In alle bloedbaden en genociden zijn het de vrouwen die het meest lijden. Het assimileren en vermoorden van vrouwen wordt vaak gebruikt als middel om de identiteit, cultuur en het geloof van een samenleving uit te roeien. Toen vrouwen in 2014 in handen van Daesh vielen, werden ze verkracht, verkocht als slaven en/of gedwongen te trouwen met jihadisten. Tot op de dag van vandaag zijn 2.941 mensen, de meesten vrouwen en kinderen, nog steeds in handen van Daesh. De genocidale en vrouwendodende aanvallen op Şengal zijn een wrede wond in al onze harten. We beschouwen deze aanvallen als het brute gezicht van patriarchaal geweld en daarom als aanvallen tegen alle vrouwen.
We aanvaarden niet dat tot nu toe geen enkele staat of instelling Daesh en zijn medeplichtigen, zoals de Turkse staat of de KDP, veroordeeld heeft voor de systematische aanvallen uitgevoerd tegen de bevolking van Şengal. Op 3 augustus 2014 viel de veiligheid van Şengal onder de verantwoordelijkheid van de KRG (Koerdistan Regionale Regering) en haar regerende partij, de KDP (Koerdistan Democratische Partij). Echter, toen Daesh de eerste dorpen aanviel, verlieten 12.000 KDP-peshmerga Şengal zonder ook maar één kogel af te vuren en leverden onze mensen uit aan Daesh. We eisen dat de verantwoordelijkheid van alle troepen zal worden bewezen en veroordeeld.
De genocide en femicide van 3 augustus 2014 veroorzaakten veel pijn, trauma’s en diepe verliezen binnen onze gemeenschap. Maar vandaag is deze pijn de bodem voor ons verzet. Vele strijders hebben hun leven verloren omwille van de verdediging van ons land en volk. We noemen hen Şehîds. Zij zijn ons licht en onze hoop.
Na 2014 organiseerden de mensen in Şengal zich op alle gebieden van het leven op basis van de gedachten van Abdullah Öcalan. Als Êzidî vrouwen bouwden we de Vrijheidsbeweging van Êzidî vrouwen in Şengal genaamd TAJÊ met de filosofie van JIN JIYAN AZADÎ (“Vrouwen, Leven, Vrijheid”). Met trots kunnen we zeggen dat de moeders van Şengal in de voorhoede van ons verzet staan. We zijn georganiseerd in vrouwenraden en werken op het gebied van cultuur, gezondheid, economie, pers en diplomatie.
Onze geschiedenis is een geschiedenis van strijd en verzet, maar ook een geschiedenis van 74 genociden. Het heeft ons geleerd dat we niet kunnen vertrouwen op de bescherming van andere krachten. Na de genocide van 3 augustus 2014 bouwden we daarom onze eigen beschermingstroepen, YBŞ, YJŞ en Asayîş Êzidxan (een veiligheidsstructuur om aan de dagelijkse veiligheidsbehoeften van de bevolking te voldoen). YJŞ is een uitsluitend vrouwelijke strijdmacht en onze grootste eer. Vandaag de dag weten we als Êzidî vrouwen hoe we onszelf moeten verdedigen. Dit is onze wraak voor alle pijn die we hebben geleden.
Maar ook tien jaar na de genocide en vrouwenmoord gaan de aanvallen op ons volk door. De Turkse staat voert, met steun van de KDP, voortdurend luchtaanvallen uit op leden van onze strijdkrachten en op burgers. Tientallen van onze broeders en zusters zijn gedood bij deze luchtaanvallen sinds 2017. Verder proberen zowel de Iraakse staat als de KDP onze zelforganisatie en zelfbestuur in Şengal teniet te doen door middel van diplomatieke druk en hun overeenkomst van 9 oktober 2020.
We beweren dat alle onderdrukte mensen, samenlevingen en overtuigingen het recht hebben om zich te verdedigen tegen het gevaar van genocide en vrouwenmoord. Wij beschouwen de zelfverdediging van het volk en de vrouwen van Şengal – die op andere manieren zouden worden geëlimineerd – als de enige legitieme.
Als de vrijheidsbeweging van Êzidî vrouwen, TAJÊ, en de Vrouwen Verzetseenheden van Şengal, YJŞ, voeren we een actieve strijd tegen nationalisme, religieus fundamentalisme en vooral tegen seksisme, zodat in de toekomst geen enkele vrouw, volk of geloofsgemeenschap ooit nog te maken zal krijgen met genocide en femicide. Wij geloven dat we in de landen waarin we leven alleen democratie, vrijheid en vrede kunnen bereiken als wij als vrouwen het voortouw nemen op basis van zelfbeschikking en vrije wil.
Het beste antwoord op de gruweldaden tegen de Êzidî-vrouwen is de solidariteit en wereldwijde organisatie van vrouwen.
Daarom verklaren we dat het jaar 2024 gekenmerkt zal worden door het verheffen van onze stemmen tegen vrouwenmoorden en voor zelfverdediging.
Wij eisen:
1. Dat femicide wordt erkend als oorlogsmisdaad en dat alle daders worden veroordeeld voor het plegen of ondersteunen van het systematisch doden van vrouwen.
2. Dat het recht van vrouwen om zich te organiseren voor de verdediging van hun leven, land en cultuur wordt geaccepteerd door alle mensen en instellingen.
3. Dat de genocide van 3 augustus 2014 in Şengal officieel erkend zal worden als een genocide. Dit betekent ook, dat de verantwoordelijkheid van alle daders en aanhangers, inclusief ISIS, KDP, Turkije en Irak zal worden bewezen en veroordeeld.
4. Dat ons zelfbestuur in Şengal evenals onze beschermingstroepen YBŞ, YJŞ en Asayîş Êzidxan zullen worden geaccepteerd als de legitieme vertegenwoordiging en bescherming van ons volk.
5. Dat alle aanvallen tegen ons volk in Şengal, in het bijzonder de luchtaanvallen gepleegd door de Turkse staat, stoppen.
Van 8 maart, Internationale Vrouwendag, tot 3 augustus, de tiende herdenking van de genocide in Şengal, zullen we daarom de stemmen, handtekeningen en deelname van verschillende vrouwen en vrouwenorganisaties verzamelen om alle vrouwen over de hele wereld op te roepen:
Laten we onze stemmen verenigen in de geest van JIN JIYAN AZADÎ. Laten we onze stemmen verheffen tegen femicide en voor zelfverdediging.
Samen zullen we verantwoording eisen voor de massamoorden op vrouwen in Şengal en elke andere plek op aarde.”