- Rojava/Noord- en Oost-Syrië
Hibe Mihemed is lid van de Syrische Vrouwenraad. Ze zei dat 8 maart, Internationale Vrouwendag, de dag is waarop vrouwen worden opgeroepen om hun toegeëigende rechten, arbeid en vrijheid terug te eisen.
Mihemed herinnerde eraan dat vrouwen in het noorden en oosten van Syrië al 12 jaar een grote strijd voeren en zei: “Voor de revolutie vierden we 8 maart niet. Maar na de revolutie leerden we de betekenis van 8 maart kennen en begonnen we het te vieren. Vandaag kan ik zeggen dat één dag niet genoeg is om het leven en de rechten van vrouwen terug te winnen. We zien dat geweld tegen vrouwen en veel ander onmenselijk gedrag nog steeds doorgaan. Vrouwen worden nog steeds blootgesteld aan vele aanvallen over de hele wereld. We hopen dat met de revolutie in Noord- en Oost-Syrië vrouwen over de hele wereld de bestaande ketenen van slavernij zullen doorbreken. Voor de revolutie verbood de staat het vieren van deze dag. Toch vierden wij vrouwen het toen in het geheim met elkaar. Maar vandaag vieren Koerdische, Arabische, Assyrische en Circassische vrouwen in Noord- en Oost-Syrië samen feest. We verwelkomen deze dag met grote voorbereidingen. We geven seminars, bereiden brochures voor en verspreiden die onder alle instellingen.”
Mihemed vervolgde: “We weten allemaal wat vrouwen hebben meegemaakt tijdens de regering in Damascus en later onder ISIS. Vrouwen die toen gemarteld en tot slavinnen gemaakt werden, leiden vandaag de maatschappij. Deze vrouwen zijn vandaag strijders en revolutionairen geworden. Ik wil dit tegen alle vrouwen zeggen: ken je eigen kracht en talent. Als een vrouw op zichzelf vertrouwt en in zichzelf gelooft, is er niets dat ze niet kan bereiken. Ze kan alle achterstand overwinnen die de maatschappij haar oplegt. Vandaag moeten we in opstand komen tegen alle aanvallen en bezettingen van de Turkse staat. We gaan door met ons verzet tot het einde om de verworvenheden van onze eigen revolutie te beschermen. De aanvallen van de Turkse staat mogen onze leefruimtes verkleinen en ons het leven moeilijk maken, maar dit doet ons niet terugkrabbelen, het geeft ons nog meer vastberadenheid om te vechten. Vrouwen die de samenleving leiden zijn elke dag het doelwit in Iran, Rojhilat en Afrin. Wij, als vrouwen, moeten hun strijd steunen tot het einde en weerstand bieden tot we onze vrijheid hebben bereikt.”