- Duitsland
Voor de Israëlische ambassade in Berlijn werden Sema Alp, Mustafa Kurt, Sinan Karakuş en Ahmet Acar herdacht. Ze hadden daar 25 jaar geleden deelgenomen aan een protest tegen de ontvoering van Abdullah Öcalan uit Kenia naar Turkije toen ze werden doodgeschoten door ambtenaren van het Israëlische consulaat-generaal. Hun woede werd aangewakkerd door de steun van Israël aan de ontvoering van de Koerdische gedachteleider. De Israëlische inlichtingendienst Mossad had de Amerikaanse en Turkse geheime diensten CIA en MIT geholpen bij de coup in Nairobi twee dagen eerder, zoals “Operatie Safari” om Öcalan gevangen te nemen ook wel wordt genoemd, en verleende het vliegtuig waarin de PKK-oprichter in de Keniaanse hoofdstad werd geladen met bestemming Istanbul een tussenlanding in Tel Aviv.
“Op 17 februari 1999 vond hier op deze locatie een bloedbad plaats dat tot op de dag van vandaag onbestraft blijft,” verklaarde Hüseyin Yılmaz, medevoorzitter van de Vrije Koerdische Gemeenschap Berlijn, die samen met de DEST-DAN Vrouwenraad en familieleden van de vermoorde personen had opgeroepen tot het dodenprotest voor de ambassade. Naast een zwarte krans die werd gelegd, stonden er bloemen voor de doden, die vanaf foto’s naar de plaats delict keken, bij de ingang van het gebouw. Yılmaz veroordeelde de misdaad en bekritiseerde het feit dat de schutters gespaard bleven van strafrechtelijke vervolging en dat er geen juridisch en politiek debat was over de viervoudige moord. “Sema Alp, Mustafa Kurt, Sinan Karakuş en Ahmet Acar werden opzettelijk doodgeschoten. Ze leven voort in onze herinnering en in de strijd voor gerechtigheid.”
Achtergrond
Sema Alp, Ahmet Acar, Mustafa Karakurt en Sinan Karakuş waren slechts vier van de duizenden mensen die protesteerden buiten de vertegenwoordigingen van de staten die betrokken waren bij deze daad van piraterij na de ontvoering van Abdullah Öcalan naar het gevangeniseiland Imrali, het Turkse equivalent van Robbeneiland, in strijd met het internationaal recht. Tijdens de actie voor het gebouw van de Israëlische ambassade in de Berlijnse wijk Schmargendorf openden twee veiligheidsagenten vanuit de open deur van het consulaat het vuur op de demonstranten die in de voortuin en op de trap stonden. Er werden tot 30 schoten gelost. Sema Alp, Mustafa Kurt, Ahmet Acar en Sinan Karakuş werden gedood en anderen raakten gewond, sommigen ernstig, door de kogels die werden afgevuurd door de Israëlische veiligheidsagenten. De overlevenden werden later voor een Duitse rechtbank gebracht: Jongeren werden veroordeeld tot een taakstraf, volwassenen kregen naast vrijspraak voorwaardelijke straffen tot twee jaar voor het schenden van de vrede en moesten zelfs gedeporteerd worden. De deportaties werden pas gestopt na een uitspraak van de administratieve rechtbank. De schutters werden daarentegen niet berecht. Ze werden onmiddellijk naar Israël gevlogen omdat ze diplomatieke onschendbaarheid genoten.