- Rojava/Noord-en Oost-Syrië
Op 28 januari organiseerde het Centrum voor Strategische Studies in Rojava (NLSR) een conferentie over migratie in Noord- en Oost-Syrië. Ongeveer honderd mensen namen deel aan de conferentie, waaronder veel Koerdische, Arabische en Assyrische politici en intellectuelen en academici. De debatten gingen over de oorzaken van emigratie, de gevolgen en de mogelijke maatregelen die genomen zouden moeten worden. Onder de sprekers was Dr Ebîr Hessaf van de Vrouwenraad van Noord- en Oost-Syrië. In een interview met ANF Nieuwsagentschap waarschuwde ze dat de Turkse staat de Koerdische bevolking wilde verdrijven met zijn aanvallen, bezetting, maar ook met psychologische oorlogsvoering en embargo’s, en zich richtte op het vestigen van andere bevolkingsgroepen.
Waarom verlaten steeds meer mensen het noorden en oosten van Syrië?
Het emigratieprobleem bestaat niet alleen sinds vandaag. Het Koerdische volk staat al 100 jaar onder druk om te emigreren. Aan het einde van de 20e eeuw verlieten grote aantallen mensen de regio. Het beleid ten aanzien van Noord- en Oost-Syrië en de politieke en economische crisis in Syrië zorgen ervoor dat mensen het land verlaten. Daarbij komen de aanvallen van de Turkse staat op Noord- en Oost-Syrië, de speciale oorlog die het land voert, de psychologische oorlogsvoering en angst en uitzichtloosheid. De dagelijkse aanvallen begonnen vooral met de bezetting van Efrîn, Girê Spî en Serêkaniyê. De moorden op persoonlijkheden in de regio creëren een klimaat van crisis in Noord- en Oost-Syrië en verhinderen een vreedzaam en stabiel leven. Hierdoor gaan mensen op zoek naar een beter leven elders. Het is natuurlijk de vraag of ze een beter leven kunnen vinden. Tot nu toe heeft niemand een beter leven bereikt door hiervandaan te vluchten. Toch emigreren mensen over de hele wereld op zoek naar een nieuw leven.
Welke problemen staan Noord- en Oost-Syrië te wachten in verband met de migratiebeweging?
Het belangrijkste probleem is de verandering in demografie. Terwijl vroeger meer dan 90 procent van de bevolking in West Koerdistan Koerdisch was, is het percentage nu anders. Aan het einde van de 19de eeuw was er een meerderheid van de bevolking tot in Deir ez-Zor. Dit kan bewezen worden met historische documenten. Maar waar is de Koerdische meerderheid nu? Het Syrische regime heeft de Koerdische bevolking geassimileerd door hen te hervestigen in Damascus, Aleppo, Libanon enzovoort. Vandaag is het anti-Koerdische beleid, vooral dat van de Turkse staat, gericht op de ont-Koerdisering van het noorden en oosten van Syrië. Hierachter zit het streven om de cultuur, taal en identiteit van het Koerdische volk te verzwakken. Als dit beleid tegen West-Koerdistan niet geneutraliseerd wordt, zullen de regio en haar volkeren opnieuw in groot gevaar komen.
U heeft verklaard dat emigratie een directe impact heeft op demografie. Denkt u dat het creëren van migratiedruk een gepland beleid is ten aanzien van het noorden en oosten van Syrië?
De hegemonische machten in Syrië en Noord- en Oost-Syrië, de krachten die vijandig staan tegenover het Koerdische volk, de overheersende machten die de filosofie en het paradigma van het Koerdische volk niet aanvaarden, de staten die geen democratisch en liberaal begrip hebben, richten zich allemaal op een dergelijk emigratiebeleid. Vooral in het noorden en oosten van Syrië worden mensen gedwongen te emigreren als gevolg van de speciale oorlog en het creëren van een permanente crisissituatie. Volgens het internationaal recht is het absoluut onaanvaardbaar om energiecentrales aan te vallen. Volgens internationale verdragen is het verboden om de water- en elektriciteitsvoorziening, ziekenhuizen, scholen, kortom de infrastructuur van een regio aan te vallen. De aanvallen van de Turkse staat op dergelijke faciliteiten zijn gericht op het veroorzaken van chaos en crises in het noorden en oosten van Syrië. Zich richten op de centra van economische ontwikkeling betekent dat de regio zijn adempauze wordt ontnomen. Aan de ene kant worden de grenzen gesloten en wordt er een economisch embargo opgelegd, aan de andere kant worden de grensovergangen wagenwijd opengezet voor emigratie. Wat betekent dit? Deze speciale oorlogspolitiek is erop gericht mensen uit de regio te verdrijven door de druk op jongeren en vrouwen om te emigreren te verhogen.
Welk risico houdt een toename van migratie uit het noorden en oosten van Syrië in voor de sociale, economische en politieke veiligheid van de regio?
Ten eerste veroorzaakt het een verandering in de sociale structuur. Achter de speciale oorlogspolitiek gaat een staatsgeoriënteerde houding schuil. In lijn met dit beleid wordt de bevolking uit Noord- en Oost-Syrië verdreven, naar migratieroutes gedreven en vervangen door andere bevolkingsgroepen. Efrîn, Serêkaniyê en Girê Spî zijn hier voorbeelden van. De vestiging van huurlingengroepen van buitenaf in de bezette gebieden heeft de democratische, op vrijheid en gelijkheid gerichte bevolking van hun land verdreven. Deze situatie is niet beperkt tot de bezette gebieden. De structuur van de samenleving verandert door de uittocht. Degenen die zich vestigen in plaats van de oorspronkelijke bevolking leiden tot een verandering van waarden in de samenleving. Dit gaat ook gepaard met het verlies van lokale waarden. Dit baant de weg voor de ontbinding van de Koerdische en lokale cultuur. Het culturele weefsel dat werd gecreëerd door de Aramese, Armeense, Assyrische, Koerdische en Arabische bevolkingsgroepen wordt ook beschadigd, desintegreert en verzwakt. Daarentegen worden nieuwe culturen opgelegd aan samenlevingen.
Hoe beoordeelt u de projecten van het Democratisch Autonoom Bestuur van Noord- en Oost-Syrië in het licht van deze situatie? Wat is de reactie van de bevolking?
Allereerst moet gezegd worden dat deze last te zwaar is voor het autonome bestuur. De lokale overheid staat niet alleen in deze verantwoordelijkheid en is niet de enige die een oplossing moet vinden voor het migratieprobleem in Noord- en Oost-Syrië. Het is een strijd die families, instellingen en organisaties, de mensen, de media en de lokale overheid samen moeten voeren. Eerst en vooral moeten de mensen overtuigd worden van het belang van verandering en transformatie, d.w.z. de herschepping van de samenleving. De volkeren die jarenlang tot slavernij zijn gedwongen, moeten zichzelf herscheppen op het gebied van gevoelens en denken. Dienstbaarheid aan de mensen is ook heel belangrijk. Zelfbestuur handelt zo snel mogelijk om aan de behoeften van het volk te voldoen, het doet echt alles om aan de behoeften van het volk te voldoen. Ondanks alle embargo’s en aanvallen zien we hoe graag ze de mensen wil steunen. Toch moet er een strategische aanpak worden gevolgd en moet er voortdurend naar alternatieven worden gezocht. Het bestuur moet een grondige afweging maken tussen voor en na en op basis daarvan alternatieven zoeken. Natuurlijk is het zelfbestuur van Noordoost-Syrië zich ook bewust van de intense oorlog waarin het zich bevindt. Daarom moet het alternatieve, strategische plannen en projecten hebben. Met dit strategische perspectief zou het de voorkeur moeten geven aan projecten en alternatieven met antwoorden voor de lange termijn boven dagelijkse oplossingen.
Welke maatregelen moeten worden genomen om de exodus te stoppen?
Er is geen bewijs dat mensen gelukkig zijn met migratie. Het is gemakkelijk om je land fysiek te verlaten, maar het is niet zo gemakkelijk om je land mentaal te verlaten. Gezinnen moeten bewust worden gemaakt van de gevolgen van migratie, de problemen die zich voordoen op weg naar migratie en de psychologische stress die daarna begint. Ik doe ook een beroep op de mensen die uit hun land en thuisland zijn geëmigreerd; ze moeten niemand aanmoedigen om te emigreren en er geen propaganda voor maken. Het elimineren van de factoren die emigratie in de hand werken in plaats van terugkeer naar het land te garanderen, heeft ook te maken met het bewustzijnsniveau van individuen. Migratie kan worden voorkomen als mensen zich bewust worden van wat het betekent om verbonden te zijn met hun land en zich realiseren wat de desastreuze gevolgen zijn van scheiding van hun land.
Is er nog iets dat je ter afsluiting zou willen toevoegen?
Er wordt een vuile oorlog gevoerd tegen het noorden en oosten van Syrië. Als we in staat waren om ons bestaan te behouden ondanks de opsplitsing van onze gebieden door het Verdrag van Lausanne, dan kunnen we vandaag ook de eeuwenoude oorlog tegen identiteit, cultuur en taal verslaan, d.w.z. de oorlog van vernietiging. De inspanningen moeten gericht zijn op bescherming en verdediging. We moeten strijden zonder de pijn en vervolging te vergeten die we jarenlang hebben geleden, en we moeten samen met de volkeren strijden tegen emigratie en het beleid van verdrijving.