- Rojava/Noord-en Oost-Syrië
Het initiatief ‘Women Defend Rojava‘ publiceert een reeks verhalen van jonge vrouwen die vermoord zijn door het Turkse leger in Noord- en Oost-Syrië. Jonge vrouwen die hun verantwoordelijkheid namen in een door oorlog verscheurde regio en stierven op hun werkplek. Ze laten families met pijn achter, maar ook een samenleving die vastbesloten blijft om de tijd van oorlog achter zich te laten en samen met alle etnische groepen in de regio te bouwen aan een vreedzaam en democratisch samenleven. De reeks begint met het verhaal van Bêrîvan Mihemed.
Bêrîvan Mihemed – een vermorzelde “liefde voor het leven”
Bêrîvan Mihemed is een van de dodelijke slachtoffers van de Turkse aanvallen in Noord- en Oost-Syrië tijdens de kerstperiode in 2023. Ze was een medewerkster van drukkerij Sîmav, die op 25 december opzettelijk werd vernietigd tijdens een Turkse luchtaanval.
Bêrîvan was een jonge vrouw van rond de dertig, die indruk maakte op haar familie en collega’s met haar liefde voor het leven. In een regio en samenleving getekend door oorlog en vernietiging, en onder invloed van de verworvenheden van een vrouwenrevolutie, had ze besloten haar eigen weg te gaan.
Ze groeide op met haar familie in de stad Qamishlo, de enige dochter van haar ouders en het enige zusje van haar drie broers. Haar geboorte was een grote vreugde voor de hele familie en Bêrîvan groeide op omringd door genegenheid. Ze studeerde elektriciteit, maar bleef daarna enkele jaren bij haar familie zonder werk. Ze wilde niet trouwen. Ze hielp haar moeder met het huishouden. Ze hield van het leven en bracht warmte en vreugde in huis, en ze was loyaal en lief voor haar ouders. Als ze zag dat haar vader zich zorgen maakte of verdrietig was, was ze bij hem en vroeg ze hoe het met hem ging. Ze probeerde zijn situatie te verlichten en knuffelde hem tot hij zijn zorgen vergat.
Ze was een intelligente, vriendelijke en behulpzame jonge vrouw. Ze had respect voor jong en oud en was geliefd en gerespecteerd door iedereen, buren, familieleden en collega’s.
Drukkerij Sîmav werd in 2013 opgericht met in het begin 14 werknemers en werd in 2017 uitgebreid. Het was een goede vriend van de familie die Berîvan een baan aanbood in de drukkerij. Ze was blij dat ze er voor haar familie kon zijn, maar ze voelde zich ook onvoldaan en wilde zichzelf ontwikkelen, dus uiteindelijk nam ze het aanbod aan.
De drukkerij drukte tijdschriften, boeken, brochures en kranten met een wekelijkse oplage van 6.000 stuks. Bêrîvan had er 6 jaar gewerkt. Ze begon in de postdrukkerij en werd later verantwoordelijk voor de financiële boekhouding. Op de ochtend van 25 december ging Bêrîvan om 8.00 uur naar haar werk, net als de andere 26 werknemers. Rond 10.30 uur begon Turkije met een reeks luchtaanvallen en drone-aanvallen op burgerdoelwitten in de stad Qamishlo, waaronder verschillende werkplekken zoals kleding-, cement- en katoenfabrieken. Een van de doelen was drukkerij Sîmav.
Het aanvallen van burgerwoningen en werkplekken is een schending van het internationaal recht. Sinds 2018 is Turkije, naast de illegale bezetting van de grensgebieden rond de steden Efrîn, Sêrekaniyê en Girêspî, straffeloos doorgegaan met golven van aanvallen op de civiele infrastructuur in de regio Noord- en Oost-Syrië. Het valt doelbewust het autonome bestuur aan en de structuren die diensten verlenen aan de bevolking. Veel mensen zijn gevlucht voor de gevolgen van de burgeroorlog in Syrië en de aanvallen van Islamitische Staat. Velen zijn gebleven om het autonome bestuur op te bouwen en te verdedigen in de hoop eindelijk een zelfbepaald leven te kunnen leiden – gebaseerd op hun eigen taal en cultuur en met een verlangen naar vrijheid – met inbegrip van vrouwen in het bijzonder. Turkije straft hen hiervoor.
Net zoals veel families hun kinderen hebben verloren, zit de familie van Bêrîvan nu zonder hun dochter: “Wat wil Erdogan van ons? Wat wil hij met onze kinderen? Er gaat geen dag voorbij zonder verdriet en bloed. Waarom neemt hij ons het leven? Wat hebben we gedaan dat hij ons elk moment vermoordt? Wanneer zal er een einde komen aan ons lijden en onze pijn?
