- Zuid-Koerdistan
Wanneer legers falen in militaire operaties, hebben ze de neiging om degenen die verantwoordelijk zijn voor coördinatie en leiderschap de schuld te geven. Ze geloven dat ze verliezen kunnen voorkomen en succes kunnen boeken door van personeel te wisselen. Zulke veranderingen kunnen als tactiek worden gebruikt in conventionele oorlogsvoering, d.w.z. wanneer reguliere legers van relatief gelijke sterkte tegen elkaar vechten, maar als het op guerrillaoorlogsvoering aankomt, leidt deze tactiek tot geen resultaat. Integendeel, het nieuwe commandoniveau kan zijn soldaten onder onmogelijke omstandigheden in gevaarlijke situaties brengen om hun macht te tonen en zichzelf te bewijzen. Een voorbeeld hiervan is de situatie in de Medya-verdedigingszones in het zuiden van Koerdistan. Toen het Turkse leger in 2022 grote nederlagen en verliezen leed, bedacht het een uitweg door in 2023 het operationele commando te vervangen en de grenzen van de operatie uit te breiden. Dit nieuwe commando stuurde gewillig zijn eigen soldaten de dood in tegen de guerrilla’s om zijn macht te tonen en zijn meesters te plezieren. Er zijn veel redenen voor de daaruit voortvloeiende verliezen.
Mobiele guerrillateams putten de vijand uit
De herstructurering tot een guerrilla van democratische moderniteit, die met succes de doctrine van revolutionaire oorlogsvoering toepast onder de moeilijkste omstandigheden, heeft bewezen en aan iedereen laten zien welk niveau van strijd bereikt kan worden. De Koerdische vrijheidsguerrilla legt de lat van de strijd hoger door elke dag tactisch professioneler te worden. Ze demonstreren dit in het oorlogsgebied tegen de meest geavanceerde technieken en technologische uitrusting van de vijand. Enorme successen worden behaald door professionalisering in verschillende sectoren. De guerrilla’s gebruiken verschillende tactieken om resultaatgerichte acties uit te voeren, van sluipschutters tot sabotage tot zware wapens. Deze tactieken worden zowel alleen als in combinatie gebruikt.
Deze stijl wordt in twee hoofdgebieden beoefend. Het eerste gebied zijn de guerrillateams in de gevechtstunnels en het tweede gebied zijn de mobiele teams die zich over het terrein verplaatsen. Het verzet in de gevechtstunnels is het hoogtepunt van de strijd die in de vorige eeuw is ontwikkeld. We zien voortdurend dat de Turkse bezettingsstaat naast conventionele wapens alle moderne technieken gebruikt tegen de guerrillatunnels. Er is grote weerstand tegen deze vorm van agressie in de tunnels. Het verzet bestaat niet alleen uit passieve verdediging, maar ook uit het aanvallen van de vijand voordat deze dichtbij komt en zich terugtrekken in de gevechtstunnels zonder slachtoffers te maken. De stijl van de mobiele guerrillateams in het veld is de stijl die de vijandelijke troepen het meest verzwakt en raakt. Met deze stijl kunnen de guerrillateams, gecamoufleerd volgens het terrein, de vijand van het ene op het andere moment observeren, onder controle brengen en onverwacht toeslaan en vernietigen op het meest geschikte moment.
Psychologische effecten
Het Turkse leger was niet voorbereid op een dergelijke stijl en naarmate de invasie langer en omvangrijker werd, kwamen de oorlogsomstandigheden, afgezien van de guerrilla-aanvallen, hard aan bij de eigen troepen. Ook vanuit psychologisch oogpunt heeft de aanwezigheid van de guerrilla’s in de tunnels, zelfs als ze geen aanvallen uitvoeren, en de constante aanwezigheid van mobiele guerrillagroepen, waarvan ze niet kunnen voorspellen waar en wanneer ze ze weer zullen tegenkomen, een groot demoraliserend effect op de vijandelijke soldaten. Het verzet in de gevechtstunnels in Sîda en Girê FM in de regio Zap, dat al bijna twee jaar duurt, is hier een van de beste voorbeelden van. Het bezettingsleger heeft het hele arsenaal dat het bezit ingezet tegen de tunnels, maar het verzet van de guerrilla gaat desondanks door. De guerrilla’s hebben het grote voordeel dat ze het terrein kennen.
Ondanks de ononderbroken controle vanuit de lucht zijn de guerrillastrijders nog steeds mobiel. Om de verbindingen tussen de gebieden te onderbreken, worden de strategische doorgangslijnen van de guerrilla’s voortdurend gebombardeerd. De guerrillastrijders lijden echter geen slachtoffers onder deze bombardementen. De reden hiervoor zijn de tunnels die de guerrillastrijders hebben gebouwd en de ervaring die ze de afgelopen jaren hebben opgedaan.
Revolutionaire guerrilla-operaties zetten de situatie op de grond op zijn kop
De bezetters voerden hun aanvallen in 2023 op een nieuwe manier op om de nederlaag van het jaar ervoor goed te maken en hun verliezen te compenseren. Ze dachten succes te kunnen boeken door het commandoniveau van de operatie te veranderen. De zware klappen die ze in de loop van het jaar hebben gekregen, hebben dit nieuwe commando echter te schande gemaakt. De revolutionaire guerrilla-operaties van de afgelopen twee maanden hebben de situatie ter plaatse volledig op zijn kop gezet. Hoe meer het leger de neiging had om zich op de grond uit te breiden, hoe meer deze situatie de guerrilla’s in de kaart speelde. Bovenal heeft haar aanpak van onderschatting van de guerrilla’s in de praktijk laten zien welke fout ze heeft gemaakt. Met het besluit van het zogenaamde nieuwe commandocentrum werd besloten om zich deze winter niet uit sommige gebieden terug te trekken zoals in voorgaande jaren. Deze verkeerde beslissing was het begin van een zware slag voor de bezetters, omdat de guerrilla’s door hun reorganisatie de negatieve effecten van seizoensverschillen op hun gevechtsvermogen grotendeels hebben opgeheven.
Alleen de guerrilla’s kunnen hier overleven
Ze dachten dat ze gemakkelijk de Medya-verdedigingszones en vooral Zap konden innemen. In de winter worden deze gebieden echter een hel voor degenen die ze niet kennen. De omstandigheden zijn er zo zwaar dat je de oorlog van de natuur tegen de mensen tot in je botten kunt voelen. Alleen guerrilla’s kunnen hier overleven. De sneeuw ligt metershoog in de winter, sneeuwstormen en stormen zijn nooit ver weg. De guerrilla’s strijden al jaren in deze omstandigheden, maar het bezettingsleger is er niet tegen bestand.
Dit is een dimensie die verband houdt met de menselijke wil. De apoïstische geest van opoffering ondersteunt de guerrilla zelfs onder de meest onmogelijke omstandigheden en vergroot de vastberadenheid om te strijden. Want de guerrilla streeft het heilige doel na om voor vrijheid te strijden totdat er geen enkele bezetter meer over is. Deze wil stelt mensen in staat om dingen te doen waar ze normaal gesproken niet eens van kunnen dromen. Ondanks de moeilijke omstandigheden legden de guerrilla’s het bezettingsleger lam met hun revolutionaire operaties op 22 en 23 december. In dichte mist en sneeuw infiltreerden ze in vijandelijke stellingen, waarmee ze eens te meer de effectiviteit van professionele guerrillaoorlogvoering demonstreerden. De vijand kan de guerrilla’s geen kwaad doen, zelfs niet als ze honderden commandoniveaus veranderen. We hebben dit concreet gezien.
Het Erdoğan-regime bleef zijn soldaten de dood insturen
Vorig jaar vielen er meer dan 900 doden onder het Turkse bezettingsleger. Dit werd openbaar gemaakt door de guerrillatroepen, soms met specifieke beelden. In veel gevallen werden de namen van de gedode soldaten, hun identificatietekens en de uitrusting die van hen was afgenomen, gepubliceerd. Desondanks bleef het regime van Erdoğan zijn soldaten de dood insturen en zijn verliezen verbergen om publieke druk te vermijden. Het is nu duidelijk dat er een grote impasse is in de binnenlandse politiek. De economische problemen van de bevolking van Turkije hebben een hoogtepunt bereikt en hoewel er een utopisch beeld wordt geschetst, trapt de samenleving niet langer in deze leugens en begint ze vragen te stellen. Tenminste, een bepaald deel begint vragen te stellen.
Daarom heeft het fascistische regime van Erdoğan opnieuw een middel gevonden om fascisme en propaganda te verspreiden over de dood van soldaten. Het is duidelijk dat de aankondiging van de dood van twaalf soldaten na de laatste guerrillaoperaties dient om de sociale perceptie weer in een anti-Koerdische richting te verschuiven en te voorkomen dat het publiek vraagtekens zet bij de bestaande problemen. Het Turkse leger lijdt het ene verlies na het andere op het terrein en het systeem stort in. In het licht van dit alles is het belangrijk dat de samenleving deze vuile spelletjes doorziet en stelling neemt tegen het regime van Erdoğan. Het bezettingsleger zal niet slagen, wat er ook gedaan wordt tegen de guerrillastrijd. De last van de oorlog rust op de hele Turkse samenleving. Soldaten worden verblind door de litanie van vaderland en natie en worden de dood ingestuurd om de macht van het regime te handhaven.
De bezetters hebben twee opties
Zoals Murat Karayılan, commandant van het hoofdkwartier van de Volksverdedigingskrachten, heeft gezegd, laat de realiteit ter plaatse zien dat de bezettingstroepen twee opties hebben: Of ze trekken zich terug en verlaten de guerrillagebieden volledig of ze blijven en worden vernietigd. De indringers hebben geen andere keuze tegen de guerrillastrijders. Ze hebben zich na deze laatste klappen waarschijnlijk beter gerealiseerd dat hun technische uitrusting hen niet kan redden. Als ze zich dat niet realiseren, dan zullen de guerrilla’s ze dat laten doen met effectieve slagen. Daar bestaat geen twijfel over.
Bron: ANF