- Rojava/Noord-en Oost-Syrië
Tussen 27 augustus en 8 september voerden de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF) een grote operatie uit tegen IS-cellen, inlichtingencellen van het regime, corruptie en drugshandel in Deir ez-Zor. Dit leidde tot botsingen met doden en gewonden. Met name de verwijdering en arrestatie van de corrupte commandant van de militaire raad van Deir ez-Zor, Abu Khawla, en enkele handlangers, die samenwerkten met het Syrische regime, leidde tot een escalatie van de gevechten. De regionale machten, in de eerste plaats Turkije en het Syrische regime, wakkerden de gevechten aan en schilderden de gevechten af als een “Koerdisch-Arabisch conflict”. De westerse media pikten dit verhaal gemakkelijk op en verspreidden het. In een interview met ANF Nieuwsagentschap sprak de medevoorzitter van de Partij voor Democratische Eenheid (PYD), Salih Muslim, zich uit over het belang van de operatie en hoe deze werd uitgevoerd.
Operatie tegen opleving IS
Op 27 augustus lanceerden de Syrische Democratische Krachten (SDF) een operatie in Deir ez-Zor. De Turkse staat en het regime in Damascus probeerden de daaropvolgende botsingen af te schilderen als een oorlog tussen de SDF en de Arabische stammen. Wat gebeurt er in Deir ez-Zor?
Allereerst moeten we begrijpen hoe ‘Operatie Veiligheidsversterking’ tot stand kwam. Er waren al veel klachten over Abu Khawla en sommige mensen die met hem samenwerkten. Deze klachten kwamen van de lokale bevolking, de sjeiks van de stammen en van het personeel van de militaire raad. Abu Khawla en zijn troepen waren lid van de Militaire Raad van Deir ez-Zor. Natuurlijk is de Militaire Raad veel groter dan deze paar mensen, maar zij waren de invloedrijkste leden van de federatie.
Er waren veel incidenten in de regio, waaronder misdaden zoals moorden, ontvoeringen en drugshandel, die zich verspreidden. Dit was te wijten aan de zwakheid en toegeeflijkheid van de militaire raad. Hier moest een einde aan komen. IS had veel aanslagen gepleegd in de regio. Daarom werd de operatie “veiligheidsversterking” gelanceerd.
De operatie moest beginnen met de mensen die de meeste klachten tegen hen hadden. Op basis daarvan werden ze ondervraagd en schuldig bevonden. Tegelijkertijd werden ze uit al hun functies verwijderd. Daarnaast werden hun relaties met verschillende personen en strijdkrachten blootgelegd, waaronder hun contacten met milities van het regime die actief waren ten westen van de Eufraat, in het bijzonder Difa al-Watani (ook wel National Defense Forces, of kortweg NDF).
Gemobiliseerde criminele netwerken
Bovendien maakten deze mensen deel uit van criminele netwerken of hadden ze er contact mee. Toen ze werden gearresteerd, kwamen deze netwerken natuurlijk ook in actie. Ze kwamen allemaal tegelijk in opstand. Als rechtvaardiging voor deze opstand beweerden ze dat de SDF geweld tegen hen had gebruikt. De mensen in de regio wisten echter dat dit niet waar was en geloofden hen niet. Deze criminele netwerken begonnen de opstand geleidelijk uit te breiden. Op de derde dag van de operatie brachten ze troepen en wapens over uit de door het regime gecontroleerde gebieden ten westen van de Eufraat. Ze bezetten enkele dorpen aan de oevers van de rivier en probeerden de bevolking op te hitsen.
De bevolking steunt de huurlingengroepen niet
Natuurlijk kennen we de bevolking van Deir ez-Zor. Ze hebben niets te maken met deze criminele activiteiten. We hebben goede relaties met de mensen daar. Als partij hebben we ook relaties met de leiding van de SDF. De mensen daar accepteren deze bendes niet, omdat ze betrokken zijn bij drugshandel en moorden. Op de tweede en derde dag van het offensief bleek dat het eigenlijk een veel groter en veelomvattend plan was. Veel mensen werden in deze context betrapt en legden verklaringen af die de verbanden nog duidelijker maakten. Het werd duidelijk dat de Turkse staat ook betrokken was bij dit plan.
Aanvallen waren al van tevoren gepland door Turkije en het regime
Deze aanvallen waren besproken, gepland en georganiseerd onder auspiciën van de Turkse staat. Dit blijkt ook uit de vierpartijenbijeenkomst in Astana. Wat was het eigenlijke plan? Dat werd al op de 20e bijeenkomst openlijk gezegd: het was de bedoeling om het zelfbestuur hier omver te werpen en de coalitietroepen uit de regio te verwijderen. Aan het einde van de tweede dag van de operatie begonnen de aanvalsgolven in het noorden. De aanvallen op Til Temir, Minbic en andere regio’s houden hiermee verband. De propaganda dat de stammen in Til Temir in opstand waren gekomen en de dorpen hadden veroverd, liet dit duidelijk zien.
Er zijn geluidsopnames opgedoken in Deir ez-Zor. De Turkse staat heeft deze groepen blijkbaar verzekerd dat het vanuit het noorden zal aanvallen, parallel aan de aanvallen in Deir ez-Zor, vanuit vijf punten. Dit blijkt duidelijk uit de geluidsopnames. De Turkse staat en het Syrische regime hebben dus geprobeerd om de mensen tegen elkaar uit te spelen. De mensen in de regio geloven hen echter toch niet en steunen hen op geen enkele manier. Deze huurlingengroepen werden geleid door mannen met de namen Ibrahim al-Hafl en Nawaf al-Bashir. De regio wordt uitgekamd en de resultaten worden vandaag of morgen bekendgemaakt.
De Turkse staat voert propagandaoorlog tegen zelfbestuur
Met het begin van het offensief in Deir ez-Zor begonnen ook de aanvallen op Minbic, Til Temir en Ain Issa. Wat is het verband tussen deze aanvallen?
De Turkse staat voert al sinds de oorlog om Kobanê een permanente propagandaoorlog, samen met zijn huurlingengroepen die zichzelf de “oppositie” noemen en in werkelijkheid zijn agenten zijn. Vanaf het begin is het zelfbestuur beschouwd als de vijand. De rechtvaardiging die de Turkse staat altijd heeft aangevoerd was dat de Koerden een democratische orde zouden vestigen in Noord- en Oost-Syrië en dat dit ook de Koerden in Noord-Koerdistan zou versterken. De Turkse staat kan dit niet accepteren.
Democratie en coëxistentie van alle volkeren in Noord- en Oost-Syrië
Hier is een echte democratische structuur gevestigd. Arabieren, Koerden, Assyriërs en alle andere volkeren leven hier samen. En er is een systeem, een democratisch model dat ze samen hebben gecreëerd. Dit model kan ook een oplossing zijn voor heel Syrië. Daarom was de Turkse staat vanaf het begin tegen dit oplossingsmodel, omdat het bang is; omdat de volkeren die hier wonen overal zijn. Ze bestaan in Turkije en in vele andere landen. Een democratisch systeem dat hier wordt opgebouwd, zal ook daar effect hebben. Dit moet worden voorkomen. De Turkse staat werkt de klok rond om dit tegen te houden. Hij is bereid om allerlei allianties aan te gaan met welke macht dan ook.
De VS en Europa kijken in stilte toe
De Turkse staat chanteert vele staten, ook in Europa. Weten of zien de VS nog steeds niet wat hier aan de hand is? Natuurlijk weten ze het, maar ze spreken zich niet uit tegen de Turkse staat. Ze verschuilen zich achter de rechtvaardiging dat de Turkse staat lid is van de NAVO, en hoewel ze op de hoogte zijn van al zijn machinaties, zwijgen ze. Europa gedraagt zich op dezelfde manier. Aan de ene kant laat de EU zich chanteren door de Turkse staat, aan de andere kant streeft ze alleen haar eigen belangen na.
De verspreiding van IS vanuit Deir ez-Zor
Waarom Deir ez-Zor?
Deir ez-Zor is van groot belang voor ons. Deze plaats was vroeger het kerngebied van IS. Al-Baghuz was het bolwerk en de laatste aftocht van IS. Daar werd IS de genadeklap uitgedeeld. Er zijn nog steeds restanten van IS in de regio. Waar is IS ontstaan? Het ontwikkelde zich in Deir ez-Zor en verspreidde zich van daaruit. Vanuit Deir ez-Zor werd Raqqa bezet en de hoofdstad van IS. Dus we zullen niet toestaan dat IS zich hier opnieuw ontwikkelt. Er moet hier dus iets gebeuren. Maar dat kunnen we alleen doen met de mensen ter plekke, door hen te steunen en samen te werken met hun militaire en civiele structuren voor zelfbestuur.
IS en andere huurlingengroepen richten zich op Deir ez-Zor
In die zin is Deir ez-Zor van groot belang voor de veiligheid van de regio. Deir ez-Zor, Raqqa en andere plaatsen mogen niet in handen vallen van IS. Deze groepen richten zich momenteel op Deir ez-Zor en Raqqa. Alle huurlingengroepen en IS-cellen die gesteund worden door de Turkse staat komen daar vandaan. In die zin is Deir ez-Zor heel belangrijk voor ons. De mensen daar zijn onze mensen. We leven er samen. We zijn met elkaar verweven. Terwijl een deel van de stam hier bij ons woont, kan een ander deel daar niet leven onder controle van IS of de Turkse staat. Zij kunnen niet onder controle van de Turkse staat staan. Het kan niet zo zijn dat ze oversteken naar de andere kant en ons laten aanvallen door deze huurlingen. Wat we hier proberen te doen is samenleven.
Sjeiks handelen in eigen belang
Sommige stamhoofden hebben verklaringen afgelegd tegen de SDF en hun eigen aanhangers opgeroepen om dat ook te doen. Wat kunt u hierop zeggen?
Stammen of clans zijn geen politieke organisaties. Stammen zijn gebaseerd op bloedbanden. In die zin hebben stammen geen politieke positie. Ze kunnen nooit een politieke partij zijn. Het probleem is echter dat sheikhs van stammen vaak voor hun eigen belangen werken. Ze buiten stammen uit voor hun eigen belangen. Wanneer deze mensen echter wakker worden of gepolitiseerd raken, wordt er niet meer naar hen geluisterd.
Stammen worden politiek misbruikt
Wat we hier proberen te doen is een morele en politieke samenleving opbouwen. We komen in contact met de inheemse bevolking. We proberen bewustzijn onder hen te creëren. We willen dat ze op zijn minst enige politieke vertegenwoordiging hebben. Tribale structuren kunnen dat niet zijn. Als je naar de situatie kijkt, zie je dat drie broers aan drie verschillende kanten staan. Eén broeder staat aan de kant van de Turkse staat, één broeder staat aan de kant van de regering in Damascus en één broeder staat aan onze kant. Met andere woorden, ze hebben geen politiek standpunt. Ze handelen zoals het hun persoonlijke belangen uitkomt.
Nawaf al-Bashir is bijvoorbeeld verschillende keren van kant gewisseld. Eerst koos hij de kant van het Syrische regime. Daarna vluchtte hij naar Turkije en sloot zich aan bij de Turkse staat. Van daaruit vluchtte hij naar Syrië. Toen ging hij naar Iran. En nu probeert hij van daaruit de sjiieten te mobiliseren. Het is een kwestie van eigenbelang. Het is een zaak geworden. In die zin kunnen de stammen niet beschouwd worden als een politieke structuur en zijn er krachten die er misbruik van maken.
Zelfbestuur zorgt voor de mensen
De mensen leven in een systeem. De mensen zijn verbonden met het zelfbestuur. Aan wie vragen ze als ze iets nodig hebben? Het zelfbestuur natuurlijk. Er hangt hier dus veel af van het zelfbestuur. Tenminste, zo zou het moeten zijn. Mensen kiezen een zelfbestuur in hun dorp, in hun provincie en in hun regio, en dit bestuur zorgt voor de behoeften van de mensen. Dit systeem leidt tot zelfbestuur gebaseerd op autonomie. In die zin staat het volk ver af van de belangen van de sjeiks.
Bijvoorbeeld, de leden van de Okaidat stam zijn vandaag de dag actief binnen de SDF. Hetzelfde geldt voor de Baqaras. Dan staat er iemand op die zegt dat hij het niet accepteert. Maar natuurlijk zullen de mensen hier zoiets niet tolereren. Hetzelfde geldt voor veel andere stammen in de regio. De meesten van hen nemen deel aan de QSD en de militaire raad. Daarom blijven de mensen zo ver mogelijk weg van degenen die van buitenaf worden gecontroleerd en betrokken zijn bij misdaden en willen ze niets met hen te maken hebben.
Er is geen opstand tegen zelfbestuur
Mensen proberen wat er gebeurt af te schilderen als een opstand tegen ons, maar daar is geen sprake van. Als mensen hen niet accepteren, dan hebben ze geen basis. De mensen daar steunen zelfbestuur, ze zijn verlicht. Ze trappen niet in deze propaganda en staan aan onze kant. Haj al-Bashir, de neef van Nawaf al-Bashir, is bijvoorbeeld een zeer populair figuur. Hij wordt door iedereen gerespecteerd en staat aan de kant van het volk. Hij heeft zich niet laten meeslepen in dit spel door Ankara en Damascus. De situatie is vergelijkbaar met de familie Hidil van de Okaidat-stam. Onder hen zijn veel neven en broers die met ons samenwerken. Ze maken ook deel uit van de militaire raad van Deir ez-Zor. Daarom zullen deze mensen niet luisteren naar of hun goedkeuring geven aan degenen die samenwerken met buitenlandse mogendheden, die samenwerken met de Turkse staat en die betrokken zijn bij drugshandel en vele andere misdaden.
De Turkse staat gebruikt huurlingen
Vooral de Turkse staat probeert de botsingen weer af te schilderen als verzet van de Arabische bevolking tegen de SDF. Maar bestaat een groot deel van de QSD niet uit jonge Arabieren?
De fascistische Turkse staat zal allerlei trucs proberen, maar het zal niet lukken. Het zijn de Arabische zonen en dochters die tegen de Turkse staat streden binnen de SDF in Serêkaniyê, Girê Spî en vele andere gebieden die door de Turkse staat werden aangevallen. Zij komen uit Deir ez-Zor en streden hier tegen de Turkse staat. Natuurlijk zijn er onder alle volkeren en stammen mensen die bereid zijn om te verkopen.
Wie zijn de leden van Ahrar al-Sharqiya en Hayat Tahrir al-Sham? De overgrote meerderheid van hen zijn Arabieren. Wie vermoorden ze? Ze vermoorden hun volk. De Turkse staat zorgt ervoor dat ze Koerden aanvallen. Het laat hen Minbic, Til Temir, Girê Spî aanvallen. Zulke mensen zijn er niet alleen onder de Arabieren, maar ook onder de Koerden. Vandaag zijn er mensen die zich voor geld in Efrîn hebben gevestigd. De Turkse staat maakt hier misbruik van. Dit is niet wat we willen in Deir ez-Zor. Degenen die aanvielen in Deir ez-Zor zijn niets anders dan huurlingen. De Turkse staat stuurt ze waarheen ze maar wil. Hij stuurt ze naar Azerbeidzjan, Libië en Armenië. Wat doen ze hier? Ze komen voor het geld. Deze huurlingen gaan overal naartoe. Hun enige doel is geld. De Turkse staat doet hetzelfde in Serêkaniyê en andere bezette gebieden. Net zoals de Ottomanen plachten te zeggen dat overal waar ze janitsaren naartoe stuurden, ze drie dagen lang konden doen wat ze wilden, zo laat de Turkse staat vandaag deze huurlingengroepen hun gang gaan. De Turkse staat kan ze niet openlijk huurlingen noemen. Om ze te legitimeren, moet het een dekmantel voor ze vinden, en dat is hoe er met de PKK en de Koerden wordt geredetwist. Maar dat werkt niet in Deir ez-Zor. Want daar leven we al acht jaar samen. We hebben een gemeenschappelijk systeem. We delen onze zorgen en problemen en vinden samen oplossingen.
Het democratische systeem past niet bij veel krachten
Wat is de houding van de lokale bevolking? Wat is hun houding ten opzichte van het SDF offensief?
Er is hier een democratisch systeem dat we hebben gecreëerd, en dit systeem ontwikkelt zich binnen het kader van het democratische natieproject. Dit project is gebaseerd op het principe van broederschap en het samenleven van volkeren. Dit project is niet nieuw; theoretisch en intellectueel wordt er al jaren voor gestreden. Toen de tijd daar was, hebben we geprobeerd het te implementeren. Dit past echter niet bij veel mensen en machten van vandaag.
Er zijn een aantal dingen waar we ons op kunnen baseren: de organisatie van het volk en de ontwikkeling van de samenleving binnen een moreel-politiek kader. Waarom wilde de internationale coalitie met ons samenwerken? Omdat we ons volk hebben georganiseerd en ons daardoor hebben kunnen verdedigen. In dit geval geldt: hoe meer we ons organiseren, hoe sterker we worden en hoe beter we ons project kunnen uitvoeren. Met andere woorden: Als je jezelf als subject beschouwt, zal iemand zeker moeite doen om met je samen te werken of een bondgenootschap met je aan te gaan. Net zoals de internationale coalitie dat doet. Het is een kwestie van eigenbelang. Hun belang is om terroristen te bestrijden. De coalitie heeft van deze situatie geprofiteerd en wij ook.
Verdedigingscapaciteit neemt toe met organisatie
Hoe meer een samenleving haar eigen organisatie versterkt en hoe meer de mensen in die samenleving gepolitiseerd zijn, hoe beter ze zichzelf kan verdedigen. We willen versterken en ontwikkelen wat tot op zekere hoogte bereikt is in de Koerdische samenleving. Op dezelfde manier willen we het implementeren in de Arabische samenleving en in andere samenlevingen. Natuurlijk is het gewenste resultaat nog niet bereikt. Sommige aspecten ontbreken nog. Als er vandaag nog enkele problemen zijn, is dat een teken dat er nog enkele gebieden zijn die verbetering behoeven. Het vereist dus verdere inspanningen en werk.
Eigenlijk is het een kwestie van mentaliteit. Hoe meer we onze mentaliteit kunnen ontwikkelen en veranderen, hoe sterker het resultaat zal zijn. Jarenlang werd onze samenleving geregeerd door een chauvinistische mentaliteit onder het Baath-systeem. Deze chauvinistische mentaliteit die gelooft in militaire oplossingen bestaat nog steeds. Wij gaan dat veranderen. We praten over democratie, over de waardigheid en eer van mensen, over samenleven en samenleven. De veranderde positie van vrouwen in de samenleving heeft bijvoorbeeld de hele bestuursvorm veranderd.
Vandaag zijn het Arabische vrouwen die het sterkst voor ons systeem opkomen
Vandaag zijn het de Arabische vrouwen die het sterkst voor ons systeem opkomen en zich bij ons aansluiten, omdat zij het meest onderdrukt worden in hun eigen samenleving. In die zin vereist de mentaliteitskwestie volharding, tijd en oprechtheid. Ik denk dat we zullen slagen, want de praktijk van vandaag laat dat zien. Vandaag de dag zijn mensen in Deir ez-Zor niet meer alleen bezig met eigenbelang, maar met principekwesties. Dit laat zien dat er successen zijn geboekt in het veranderen van denkwijzen. Maar dat is nog niet genoeg.