Als feministische organisatie “„Gemeinsam Kämpfen“ – voor zelfbeschikking en democratische autonomie nemen we deel aan de campagne van de Gemeenschap van Vrouwen van Koerdistan (KJK) voor en met de vrouwen in Şengal en Afghanistan.
De campagne waartoe de KJK oproept begint op 3 augustus, de herdenkingsdag van de genocide en vrouwenmoord in Şengal (Zuid-Koerdistan/Noord-Irak) door de zogenaamde “Islamitische Staat” (IS). Op 3 augustus 2014 werd de Yazidi-gemeenschap onderworpen aan femicide en genocide door de terroristische organisatie IS voor de ogen van het wereldpubliek. Duizenden mensen werden vermoord. Vrouwen werden verkracht en ontvoerd. 500.000 mensen moesten hun huizen verlaten om hun leven te redden. Wij beschouwen deze moorden, gedwongen bekeringen, slavernij en verkrachtingen als mensenrechtenschendingen en veroordelen deze misdaden van het patriarchale en gewelddadige systeem ten zeerste. De KJK-campagne eindigt opnieuw op 15 augustus, de dag waarop de radicaal-islamitische Taliban in 2021 de macht overnemen in Afghanistan.
Vooral in deze periode willen we op vele manieren aandacht vragen voor het lot en de strijd van vrouwen, hun dagelijks verzet versterken en luidkeels eisen dat vrouwenmoorden worden erkend als misdaden tegen de menselijkheid. We zien onze deelname aan de campagne als een teken van onze gezamenlijke strijd voor gerechtigheid en een leven in vrijheid.
We zien hoe de Duitse regering zwijgt over de dagelijkse aanvallen op de Yezidi-gemeenschap in Şengal, die tot op de dag van vandaag doorgaan, en hoe de Turkse staat, de Iraakse centrale regering en de PDK (regerende nationalistisch-Koerdische partij in Basûr/Noord-Irak) de zelfbesturende structuren in Şengal op de meest brutale manier aanvallen. Hoewel de moorddadige misdaad tegen de Yazidi’s op 19 januari 2023 door de Duitse regering als genocide werd erkend na negen jaar strijd door de Êzîd zelforganisaties in Duitsland, worden er geen echte consequenties aan verbonden. In plaats daarvan tolereert de Turkse staat droneaanvallen op de regio en de moord op talloze mensen, en wordt het recht op zelfbeschikking en zelfbestuur van de Yezidi’s nog steeds op geen enkele manier erkend. Hier moet recht worden gedaan. Wij eisen de onmiddellijke erkenning van autonoom zelfbestuur in Şengal en een einde aan de aanvallen op de regio!
De kracht van vrouwen in sociale constructie
Ondanks deze immense aanvallen in Şengal in 2014, vond er een duurzame maatschappelijke opbouw plaats op basis van Abdullah Öcalan’s paradigma van democratisch confederalisme, vooral met de kracht van vrouwen. De bescherming van de samenleving en sociale zelfverdediging is hiervoor de basis. In deze opbouw en verdediging van de samenleving nemen de weerbare vrouwen een voortrekkersrol op zich en zijn ze met hun kracht, moed en strijd een groot voorbeeld voor ons!
De KJK campagne verklaring zegt: “In meer dan een halve eeuw van oorlog, misdaad en agressie in Afghanistan, zijn vrouwen de grootste slachtoffers geweest van het beleid van het imperialisme en islamitische fundamentalisten, maar ondanks al dit lijden, hebben vrouwen hun moedige strijd voortgezet met luide en vastberaden stappen en hebben ze zich niet laten intimideren door bedreigingen met gevangenisstraf, marteling, verkrachting, vernedering en belediging.”
Het Talibanregime in Afghanistan is zeer vijandig tegenover vrouwen en het leven. Vrouwen mogen niet zichtbaar zijn in het openbaar, mogen zich niet vrij bewegen en mogen niet deelnemen aan het arbeidsproces en het onderwijs. Geseling en steniging zijn gebruikelijke straffen voor het overtreden van de regels. Vrouwenrechtenactivisten staan op de dodenlijst van de Taliban en velen zijn de afgelopen decennia doelwit geweest van moordaanslagen. Hoewel de westerse militaire interventie in 2001 de toenmalige Taliban-regering ten val bracht en in de illegaliteit duwde, betekende dit niet dat de Taliban voor altijd verpletterd of vogelvrij waren. Ze waren opgebouwd en geïnstalleerd als regering in de jaren 1990, onder andere met steun van de VS. Tijdens de twintig jaar durende westerse bezetting van Afghanistan (2001-2021) konden de Taliban hun macht en territoriale controle weer steeds verder uitbreiden. Duizenden Taliban werden zonder proces in vrijheid gesteld. Namen van vooraanstaande Taliban die verantwoordelijk waren voor de ernstigste mensenrechtenschendingen, werden geschrapt van de lijsten van gezochte personen van de VN. Met de steun van het Westen konden de Taliban in 2013 een kantoor openen in Doha, Qatar, en in onderhandelingen eindelijk instemmen met hun belangrijkste eis: de terugtrekking van het Amerikaanse leger en al hun bondgenoten uit Afghanistan. Afghanistan werd in 2021 (weer) overgedragen aan de Taliban.
Afghaanse vrouwen hebben nooit opgegeven
De Afghaanse samenleving bleef altijd weerstand bieden tegen islamisme, etnische verdeeldheid, vijandigheid tegenover democratie, vrouwenhaat, onrecht en mensenrechtenschendingen. De Revolutionary Association of the Women of Afghanistan (RAWA) werd in 1977 opgericht als een feministische organisatie en heeft sindsdien een continuïteit gekend van zelforganisatie, educatief werk, politieke verklaringen en vele politiek-praktische interventies. Zelfs met de tweede Taliban-overname in 2021 kon het verzet van de samenleving, vooral van vrouwen, niet worden gebroken. In februari 2023 verklaarde RAWA: “Vanaf de eerste dagen dat de Pakistaanse en Amerikaanse huurlingen [Taliban] aan de macht kwamen, waren het de Afghaanse vrouwen die de straat op gingen en protesteerden tegen de middeleeuwse regels van deze uitgekotste elementen uit de geschiedenis.
Ze werden wreedaardig gedood, geslagen en gemarteld en in gevangenissen gegooid; ze werden onderworpen aan dodelijke druk en bedreigingen; ze hielden stand voor de kogels van de Taliban. Ze zwegen nooit en bleven op alle mogelijke manieren vechten voor hun rechten en gaven nooit op. Dit keer hebben de vrouwen het voortouw genomen in de revolutie en het is onvermijdelijk dat de mannen die gerechtigheid zoeken zich bij hen zullen aansluiten!” RAWA verwelkomt de campagne van KJK, roept op tot wereldwijde solidariteit onder vrouwen en roept op tot een gezamenlijke strijd tegen imperialisme, fundamentalisme en het patriarchale systeem.
De strijd van onze zusters
Als feministische organisatie in Duitsland veroordelen wij ten zeerste de patriarchale en brute aanvallen op vrouwen en kinderen, op de samenleving, cultuur, geschiedenis, leven en vrijheid in Şengal en Afghanistan. Om de strijd van onze zusters overal ter wereld te steunen, moeten we ons bewust worden van onze verantwoordelijkheid hier in Duitsland om ons te organiseren in het centrum van de kapitalistische moderniteit, weg van de staat. We willen de harten van de revolutie, het vuur van het verzet en de kracht die in ons allen zit aanwakkeren en samen het leven zichtbaar en effectief verdedigen!
De kracht van zelforganisatie, kracht en moed zullen het leven doen stralen: Het zijn de maatschappij, vrouwen en mensen van alle bestendige geslachten die het vrije leven verdedigen en opbouwen.
Verscherpte aanvallen op verzetsbewegingen
Het is ons duidelijk dat het beleid van nationalistische staten erop gericht is de aanvallen op de verzetsbewegingen in de samenleving te intensiveren. We zien dit in het voorbeeld van het besluit van het Gemeenschappelijk Europees Asielstelsel (CEAS hervorming), dat een eerlijk asielproces dat wordt gewaarborgd door de rechtsstaat onmogelijk maakt en zowel de snelle deportatie van mensen uit zogenaamde “veilige landen” als de opsluiting van mensen, gezinnen en kinderen goedkeurt. We zien dit in de opkomst van fascistische groeperingen en partijen en we voelen het in de diepe versplintering van onze eigen samenlevingen. Het antwoord van de staat is geweld, onderdrukking en verdeeldheid. Deze zijn op hun beurt het resultaat van een patriarchaal systeem dat structureel in opstand komt tegen de bevrijding van vrouwen en alle weerbarstige genders, en waarin vooral vrouwenmoorden worden gebruikt om de patriarchale overheersing in stand te houden. Dit staat in contrast met de macht van samenlevingen zelf.
De strijd van vrouwen in Şengal en Afghanistan is onze eigen strijd
Om de woorden van de KJK te herhalen: “We eisen dat vrouwenmoorden op internationaal niveau officieel worden erkend als een misdaad tegen de menselijkheid. We roepen alle vrouwen op om de gezamenlijke strijd te versterken om van de wereld een betere plek te maken voor vrouwen om in te leven en een einde te maken aan vrouwenmoorden. Wetende dat de rechtvaardige en legitieme strijd van de vrouwen van Şengal en Afghanistan onze eigen strijd is, roepen we alle vrouwenorganisaties op om zich aan te sluiten bij en steun te geven aan dit verzet, dat onder moeilijke omstandigheden wordt gevoerd.”
In deze geest zullen we de komende dagen en weken in vele vormen en plaatsen het verzet van de samenlevingen en vooral van de vrouwen van Şengal en Afghanistan zichtbaar maken.