Het covoorzitterschap van de Uitvoerende Raad van de KCK (Unie van Koerdische Gemeenschappen) heeft een verklaring vrijgegeven naar aanleiding van het honderd-jarig bestaan van het Verdrag van Lausanne en de conferentie die in dit kader werd georganiseerd, alsook over de strijd voor de fysieke vrijheid van Abdullah Öcalan.
De verklaring van de KCK die op donderdag werd vrijgegeven bevat het volgende:
“Vanwege het honderjarig-bestaan van het Verdrag van Lausanne werd een historisch belangrijke conferentie voor het Koerdische volk en Koerdistan georganiseerd door het Koerdische Nationale Congres (KNK). Veel vertegenwoordigers van Koerdische organisaties, intellectuelen, historici, politici, opinieleiders, internationale vrienden van het Koerdische volk en mensen van verschillende religies, identiteiten en etniciteiten uit Koerdistan namen deel aan deze conferentie. We willen uitdrukken dat we grote betekenis en waarde hechten aan deze gebeurtenis.
Het Verdrag van Lausanne is een overeenkomst die het bestaan van het Koerdische volk heeft ontkend, hun land heeft verdeeld en de weg heeft vrijgemaakt voor genocide gedurende een eeuw. Alle bloedbaden die hebben plaatsgevonden in Koerdistan, uitgevoerd door de genocidale kolonialistische staten, werden gelegitimeerd voor het grote publiek op basis van dit verdrag. Het feit dat de genocide en deze massamoorden goedgekeurd of stilletjes verwelkomd worden door de internationale krachten, vooral door de Europese staten, is te wijten aan de beloften en verbintenissen die gemaakt werden als onderdeel van dit verdrag. De ondertekenaars ervan streefden geen rechtvaardigheid en billijkheid na, maar politieke en economische belangen. Als gevolg daarvan zijn alle volkeren in Koerdistan en het Midden-Oosten, vooral het Koerdische volk, verdeeld en onderworpen aan de genocidale kolonialistische orde, gecreëerd door de krachten van het hegemoniale kapitalistische systeem. Dat de satellietstaten en samenwerkende regimes de belangen dienen van de ondertekenaars van het Verdrag van Lausanne lijkt het belangrijkste doel van het verdrag te zijn.
Het Verdrag van Lausanne is het resultaat van de verdeel-en-heerspolitiek van het imperialisme en dient om de overheersing van de heersende machten over het Midden-Oosten veilig te stellen. Het is de voortzetting en voltooiing van het verdrag dat bekend staat als ‘Sykes-Picot’, dat in het geheim werd gesloten tussen de heersende machten van die periode tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het Verdrag van Lausanne heeft dus tot niets anders geleid dan genocide. Het bevrijdde de mensen niet en hielp ook niet bij de vorming van een politiek systeem ten gunste van de samenleving. Integendeel, het is antidemocratisch. Hierdoor is de strijd van de volkeren voor vrijheid en bevrijding onderdrukt en zijn de volkeren eeuwenlang de genocidale kolonialistische mentaliteit en politiek opgelegd.
Zoals benadrukt tijdens de conferentie, kan het Verdrag van Lausanne alleen worden opgeheven door de eenheid van het Koerdische volk, dat dan de basis zal leggen voor een nieuw verdrag. Dit is een zeer gepaste conclusie en een historische noodzaak. De meest fundamentele realiteit die naar voren is gekomen in de loop van de strijd van het Koerdische volk tegen dit verdrag, is dat nationale eenheid de enige manier is om dit te bereiken. Wij, als de Koerdische Vrijheidsbeweging, hebben gehandeld in lijn met dit bewustzijn terwijl we al een halve eeuw strijden tegen de genocidale kolonialistische orde. En we blijven ons hier voortdurend voor inzetten. De inspanningen van Rêber Apo [Abdullah Öcalan] om dit te bereiken zijn bekend. Daarom beschouwen we de belangrijke oproep tot nationale eenheid tijdens de conferentie als de juiste houding. De aanpak om zo’n nationale conferentie te houden is erg belangrijk en we steunen alle punten die in de slotverklaring worden genoemd.
Aan de andere kant willen wij verklaren dat wij het zeer veelbetekenend vinden dat de fysieke vrijheid van Rêber Apo werd benadrukt op de conferentie en dat dit werd weerspiegeld in de slotverklaring. De strijd van Rêber Apo heeft een zeer belangrijke plaats in de bevrijding van het Koerdische volk van uitroeiing en in hun strijd voor hun bestaan en vrijheid vandaag. De internationale samenzwering tegen Rêber Apo en de oprichting van het Imrali-isolatie- en folterregime zijn rechtstreeks verbonden met zijn strijd voor de vrijheid van het Koerdische volk, aangezien zij het resultaat zijn van het Verdrag van Lausanne. Daarom is het uiterst betekenisvol om Rêber Apo te omhelzen in zo’n conferentie tegen het Verdrag van Lausanne. Wij betuigen onze groeten, liefde en respect aan de deelnemers van de conferentie die de conferentie met dit bewustzijn en deze gevoeligheid hebben benaderd.
Vakbonden in Europa hielden ook een persconferentie in Brussel om te protesteren tegen het isolement van Rêber Apo en op te roepen tot bewustwording en strijd hiertegen. Dit was een zeer belangrijke en belangrijke benadering. Het is een zeer nobel voorbeeld van solidariteit met het Koerdische volk en het steunen van Rêber Apo. Wij groeten met respect alle vrienden die aan deze bijeenkomst hebben deelgenomen. De steun van arbeiders, vrouwen, intellectuelen, schrijvers, kunstenaars, academici en zij die democratie en vrijheid nastreven is heel essentieel voor deze zaak. Rêber Apo heeft niet alleen gestreden en gediend voor het Koerdische volk, maar voor de onderdrukten en alle volkeren. Zijn opvatting van niet-statelijk socialisme gebaseerd op ecologie en vrouwenvrijheid is een krachtige benadering om uit het systeem van kapitalistische moderniteit te stappen. De houding van de krachten van de kapitalistische moderniteit, de internationale samenzwering en het isolement van Imrali zijn de reactie op deze benadering van Rêber Apo. Daarom is het heel belangrijk dat zij die een democratische samenleving vertegenwoordigen en een vrij leven nastreven, een houding aannemen tegen deze aanpak van de hegemoniale machten. Natuurlijk zijn hun benaderingen van de Koerden en Rêber Apo onaanvaardbaar.
We vinden de houding van de vrienden in Brussel, die het resultaat is van zo’n aanpak, zeer veelbetekenend en we verklaren dat deze aanpak moet doorgaan tot het isolement van Rêber Apo doorbroken is. In dit verband roepen we het Koerdische volk en hun internationale vrienden nogmaals op om de strijd tegen het isolement verder te versterken en voort te zetten totdat er resultaten zijn bereikt.”