Sabri Ok, lid van de Uitvoerende Raad van de KCK (Unie van Koerdische Gemeenschappen) , zei in een programma dat werd uitgezonden op Sterk TV dat de Turkse staat en de Imralı-administratie anonieme en niet-geadresseerde dreigbrieven aan Koerdische Volksleider Abdullah Öcalan hebben gegeven. In het programma vestigde hij tevens de aandacht op het feit dat er geen nieuws is over de Koerdische PKK-leider Abdullah Öcalan en dat hij geen enkele communicatie met de buitenwereld heeft.
Hij zei: “Maar we weten dat anonieme brieven aan Rêber Apo [Abdullah Öcalan] zijn gegeven door de bezettende Turkse staat en de Imralı-administratie. Die brieven zeiden tegen Rêber Apo dat hij vergiftigd zou worden met een gif dat hem zou doden. De brieven zeiden dat hij dagelijks beetje bij beetje zou sterven, zonder het te beseffen.”
Ok zei dat die brieven “spelen met Öcalans psychologie, zijn geestelijke gezondheid, zijn lichamelijke gezondheid.”
Naaer aanleiding van de herdenking van de Doodsvasten van 14 juli, herdacht Ok ook alle revolutionaire en gevangenismartelaren in de personen van PKK-kaders Kemal Pir, Mehmet Hayri Durmuş, Akif Yılmaz en Ali Çiçek, en merkte op dat de PKK al 50 jaar lang een sterke weerstand toont langs de lijn van 14 juli. Ok benadrukte dat de weerstand op 14 juli een historische betekenis heeft, en dat “deze weerstand nog steeds voortduurt in de persoon van Rêber Apo.”
Ok zei dat er op 19 juli 2012 een door vrouwen geleide revolutie werd uitgevoerd in Rojava, ondanks alle onderdrukking en tirannie, en voegde eraan toe dat de Turkse staat sindsdien constant de Rojava-revolutie heeft aangevallen. Ok zei dat er dagelijks intimidatie, verkrachting, plundering en bloedbaden zijn, vooral in het door Turkije bezette Afrin .
Sabri ok ging verder: “Allereerst groet ik respectvol Rêber Apo. Ik herdenk al onze kameraden die als martelaren zijn gevallen in Koerdistan en in de gevangenissen, en buig respectvol voor hun nagedachtenis. Ongetwijfeld moeten we de situatie van Rêber Apo goed interpreteren. De benadering van de Turkse staat ten opzichte van Rêber Apo is een benadering ten opzichte van het hele Koerdische volk. De isolatie en onderdrukking tegen Rêber Apo betekent dat er isolatie en onderdrukking is in Koerdistan, tegen het Koerdische volk en tegen de bevolking van Turkije. De beleidsmaatregelen die worden toegepast op Rêber Apo zijn een voortzetting van het Turkse genocidebeleid. We moeten de isolatie niet licht opvatten. Ze willen voorkomen dat de stem van Rêber Apo de Koerdische bevolking en de Turkse samenleving bereikt, en ze spelen met de psychologie van zowel Rêber Apo als het Koerdische volk. Honderden mensen hebben hun lichaam in brand gestoken om te protesteren tegen het complot tegen Rêber Apo en zijn martelaren geworden. Rêber Apo heeft zo’n relatie met de samenleving.”
Ok vervolgde: “Journalist Merdan Yanardag zei kort geleden iets. Om deze dingen te zeggen, hoef je geen revolutionair te zijn of van Rêber Apo te houden. Het is genoeg om de waarheid te verkondigen. ‘Er is sprake van isolatie in Imrali”, zei hij. Dit is iets reëels. Merdan Yanardag zei dit en hij werd gevangengezet. Ze willen dus niet dat iemand over Rêber Apo en Imralı praat. Sterker nog, [MHP-voorzitter] Bahçeli zei: ‘Wie zegt dat er isolatie is in Imralı, pleegt een misdaad.’ We worden geconfronteerd met zo’n mentaliteit. We moeten op het hoogste niveau tegen deze mentaliteit vechten. Elke Koerd moet uiten dat er isolatie is in het gebied waarin ze zich bevinden, hun stem hiertegen verheffen en hun reacties tonen.
Enkele dagen geleden werd een 17-jarige tiener vermoord in Europa. De mensen stonden op en legden Frankrijk stil. Er waren protesten niet alleen in één stad, maar in het hele land, zelfs in België en andere landen. Omdat mensen eeuwenlang hebben gestreden voor de democratie die vandaag de dag in Europa bestaat, en de Europese samenleving heeft daarvoor de prijs betaald. Wanneer ze zien dat de democratie in gevaar is, staan ze op en gaan ze de straat op. Zo zou het moeten zijn.”
Iedereen moet deelnemen aan dit proces
Ok zei: “Voor bepaalde zaken is geen perfecte organisatie nodig. Bijvoorbeeld, ze spelen met onze eer, iemand zingt in het Koerdisch in Istanbul, de politie slaat hen en gooit hen in de gevangenis. De tanks van de Turkse staat komen eraan en doden Koerdische kinderen. Ze verkrachten, ze vernietigen de begraafplaatsen van martelaren. We kunnen tegen dit alles niet zwijgen. Ze bespreken deze gebeurtenissen op televisie. Maar het is noodzakelijk om een standpunt in te nemen, geen discussie.”
Het Koerdische volk zou op dezelfde manier moeten reageren als Europa. De guerrilla’s verzetten zich al tegen brute aanvallen en zullen blijven weerstaan. Ons volk moet weten dat we niet in een normaal proces zitten. Niemand mag zich comfortabel voelen. We gaan door een historische en belangrijke periode. De PKK en de guerrilla’s vervullen al hun rol met een zelfopofferende geest. Maar de samenleving mag onrechtvaardigheid niet accepteren. Advocaten, intellectuelen en de samenleving als geheel moeten ook reageren wanneer er iets onwaars wordt gezegd over onze leider. Wanneer Bahçeli dergelijke dingen zegt, moeten iedereen, vooral advocaten, protesteren.
Iedereen zou bezorgd moeten zijn over de situatie van Rêber Apo. Hij kan zijn advocaten niet ontmoeten, zijn familie niet zien en brieven zijn niet toegestaan. Maar we weten dat anonieme brieven aan Rêber Apo zijn gegeven door de bezettende Turkse staat en de Imralı-administratie. Die brieven zeiden tegen Rêber Apo dat hij vergiftigd zou worden met een gif dat hem zou doden. De brieven zeiden dat hij dagelijks beetje bij beetje zou sterven, zonder het te beseffen.”