Hakkari is één van de bolwerken van de Koerdische vrijheidsstrijd en tegelijkertijd een regio waar het oorlogsbeleid van de Turkse staat het meest intensief wordt uitgevoerd. De provincie, gelegen in het uiterste zuidoosten van Turks grondgebied, is van alle kanten belegerd en lijkt op een open gevangenis. Werkloosheid, armoede, honger, migratie, onderdrukking, dood en arrestaties zijn er aan de orde van de dag. De tribale cultuur is nog steeds wijdverspreid, en recentelijk heeft de staat geprobeerd de eenheid van het Hakkari-volk te breken door de stammen te instrumentaliseren.
De provincie, waarvan de historische naam Colemêrg is, omvat de districten Yüksekova, Çukurca en Şemdinli (Gever, Çelê en Şemzînan). Eén kant van de provincie grenst aan Oost-Koerdistan (Rojhilata Kurdistanê) op Iraans grondgebied en de andere kant grenst aan Zuid-Koerdistan (Başûrê Kurdistanê) in Noord-Irak. Er wonen 285.000 mensen in de regio. Er is een sterke uitstroom; bijna 70.000 mensen uit Hakkari wonen op andere plaatsen. Met bijna 200.000 kiesgerechtigden blijft Hakkari het bolwerk van de Koerdische vrijheidsbeweging. Deze positie heeft echter een zware tol geëist. Mensen uit de regio zijn op brute wijze vermoord door staatsmachten op straat en anderen langs de grens. Co-burgemeesters en parlementsleden die door het volk zijn gekozen, zijn gearresteerd en hun eigendommen zijn geconfisqueerd.
Altijd het doelwit van de staat
Leyla Güven, die werd gearresteerd als mede-voorzitter van het Democratisch Samenlevingscongres (DTK) en naar de gevangenis van Diyarbakır werd gebracht, werd in de verkiezingen in Hakkari op 24 juni 2018 verkozen tot HDP-parlementslid. De HDP kreeg 75 procent van de stemmen in centraal Hakkari, 81 procent in Yüksekova, 64 procent in Çukurca en 50 procent in Şemdinli, en won alle drie parlementszetels. Vanwege gestolen stembiljetten en stemmen uit het buitenland kreeg de AKP één parlementszetel. Leyla Güven werd later als politieke gijzelaar in hechtenis genomen.
In 2015 richtte de AKP en haar staat zich ook op het bestuur van Hakkari. Er werd een bewindvoerder aangesteld voor de HDP-gerunde gemeente. De gekozen co-burgemeesters Dilek Hatipoğlu en Nurullah Çiftçi werden ook gearresteerd en worden al ongeveer acht jaar vastgehouden als gijzelaars.
Ondanks de arrestaties en de usurpatie door de staat hebben de mensen van Hakkari hun wil nogmaals kenbaar gemaakt bij de lokale verkiezingen op 31 maart 2019 en Cihan Karaman als burgemeester gekozen. De HDP-politicus, net als Hatipoğlu en Çiftçi, werd gearresteerd en de wil van het volk werd voor de tweede keer tenietgedaan.
Vernietiging door bewindvoerdersbestuur
Iedereen met wie je praat in de stad is boos op de AKP en zijn bewindvoerders. De regering heeft de stad al ongeveer acht jaar veranderd in een open gevangenis. Ondanks de assimilatiebeleid van de AKP, verboden en wetteloosheid, spreekt honderd procent van de bevolking nog steeds Koerdisch. Hakkari kan terugkijken op een 10.000 jaar oude en diepgewortelde traditie. Er worden echter geen diensten aangeboden in het Koerdisch in de provincie. De moedertaal van de bevolking moet worden geëlimineerd door assimilatie.
Er zijn ook geen diensten voor vrouwen. Er worden veel vuile maatregelen genomen om vrouwen in hun huizen te beperken. Met de inbeslagname van de gemeenten werden gemeenschappelijke werken stopgezet. Projecten en diensten die onder de HDP waren geïntroduceerd, werden vernietigd door de bewindvoerders. Veel instellingen voor vrouwen, kinderen en jongeren werden gesloten. Vrouwen en jongeren die in deze instellingen werkten, werden ontslagen. In plaats van de mensen te dienen, begonnen de bewindvoerders deze projecten en faciliteiten te gebruiken om de Koerdische bevolking te assimileren en hun cultuur en taal te vernietigen. De bewindvoerders hebben ervoor gezorgd dat bijna de hele stad geen toegang heeft tot schoon water. De drukste straten en buurten zijn bezaaid met afval.
Stad onder belegering
De ingang van de stad is afgesloten door de staat. Alle personen en voertuigen die de stad binnenkomen of verlaten worden vastgehouden en urenlang doorzocht. Tijdens de wegcontroles en zoekacties worden mensen beledigd en soms vastgehouden. Op alle andere wegen naar de stad zijn greppels en barricades opgericht. Mensen worden gedwongen door de Depin-controlepost bij de ingang van Hakkari te gaan.
Handel is verboden
Hoewel er grensovergangen zijn in Yüksekova, Şemdinli en Çukurca, kunnen mensen geen grenshandel drijven. Grensoverschrijdende handel is verboden. Verboden heersen in de provincie en er zijn geen openbare diensten. Veel handelaren hebben hun winkels en bedrijven moeten sluiten. Duizenden mensen zijn vanwege werkloosheid en armoede naar grote steden gemigreerd. Omdat de staat plateaus, weilanden en bergdorpen tot veiligheidszones heeft verklaard en ze heeft gesloten, hebben mensen die vee houden in de dorpen hun dieren moeten verkopen. Door dit beleid van de staat is de plattelandsbevolking, de boeren, die vroeger producenten waren, consumenten geworden.
Grote hoop bij verkiezingen
De hele bevolking wordt in Hakkari getroffen door de verboden die de AKP en haar staat hebben opgelegd. Hakkari kijkt nu vol verwachting uit naar de verkiezingen op 14 mei. Mensen volgen de ontwikkelingen op de voet en hebben hoge verwachtingen van de verkiezingen, die kunnen leiden tot de val van het Erdogan-regime. Het feit dat de HDP niet kan deelnemen vanwege lopende verbodprocedures tegen de partij en in plaats daarvan de Groen-Linkse Partij steunt, lijkt niet veel uit te maken voor de mensen. “Het maakt niet uit wie de kandidaten zijn, als de partij hen kiest, zullen we hen steunen”, zeggen de mensen. De kandidaten van de Groen-Linkse Partij zijn jonge, dynamische, hoogopgeleide en ervaren mensen uit de regio. De Groen-Linkse Partij heeft een goede kans om alle drie de zetels in Hakkari te winnen.