- Rojava/Noord-en Oost-Syrië
Het Syrisch Observatorium voor de Mensenrechten(SOHR) meldde op 6 mei dat een lid van de factie Al-Sultan Suleiman Shah “Al-Amshat” een tienjarig meisje uit Afrin heeft verkracht. Volgens het rapport begeleidde de jihadist het meisje en haar moeder op weg naar Afrin toen hij het meisje verkrachtte in tuinen in de omgeving voordat hij vluchtte.
Volgens het in Rojava gevestigde Hawar Nieuwsagentschap (ANHA) vluchtte de jihadist, Ehmed Memdûh (Ebû Deham), na de verkrachting naar het dorp Kora in het district Jindires, wat heftige reacties van de lokale bevolking heeft opgeroepen.
Emîne Mela Hesen, voorzitter van het Vrouwencomité van de kantons Afrin en Shehba, wees erop dat de Turkse strijdkrachten en geallieerde huurlingen sinds hun invasie van de regio in 2018 in strijd met internationaal recht onmenselijke misdaden tegen de Koerdische bevolking van Afrin hebben gepleegd.
Hesen benadrukte dat vrouwen het primaire doelwit zijn van de misdaden die door de bezettingsmachten worden gepleegd, zoals moord, ontvoering en verkrachting. Ze deed een beroep op internationale organisaties voor onmiddellijke interventie.
Hesen merkte op dat de demografische verandering die plaatsvindt in het bezette gebied sinds de Turkse invasie wijst op de afscheiding van de regio van Syrisch land en annexatie aan Turks land.
Afrin, ook wel bekend als Çiyayê Kurmênc, is een stad in het westen van Rojava, op 63 km afstand van Aleppo. Voor de Turkse bezetting in 2018 bestond 90 procent van de bevolking uit Koerden. Yazidi’s, Arabieren en Armeniërs woonden hier in eenheid en solidariteit in de stad met 6 districten en bijna 400 dorpen. Ondanks dat het in 2011 werd blootgesteld aan een enorme migratiegolf vanuit andere steden in Syrië, zoals Aleppo, Deraa, Homs, Idlib, Hama en Raqqa, behield de stad vrede en stabiliteit voor Syrië en was het ook een potentieel economisch centrum.
De hegemoniale machten die het democratisch beheersmodel in Noordoost-Syrië als een bedreiging voor hun eigen belangen beschouwden, vonden een voorwendsel en lieten de fascistische Turkse Republiek Afrin op 20 januari 2018 binnen te vallen onder de naam “Operatie Olijftak”. Met deze aanval was fascistisch leider Erdogan van plan om de stad met zijn leger binnen enkele dagen binnen te vallen. Er werd echter een uitstekende weerstand geboden gedurende 58 dagen onder leiding van YPG- en YPJ-strijdkrachten met een brede deelname van het volk.
Het kanton Afrin was de meest westelijke Kanton van Rojava en Noord- en Oost-Syrië, de thuisbasis van 200.000 etnische Koerden. Hoewel de bevolking overwegend Koerdisch was, was de stad ook de thuisbasis van diverse religieuze groepen, waaronder Yazidi’s, Alawieten en christenen, naast soennitische moslims.
Op 20 januari 2018 lanceerde Turkije luchtaanvallen op 100 locaties in Afrin als het begin van een invasie die ze ‘Operatie Olijftak’ noemden. De Turkse luchtmacht bombardeerde willekeurig zowel burgers als YPG/YPJ-posities, terwijl een grondaanval werd uitgevoerd door facties en milities georganiseerd onder de paraplu van het door Turkije gesteunde Nationale Leger.
Op 15 maart hadden door Turkije gesteunde milities Afrin-stad omsingeld en onder artilleriebeschieting geplaatst. Een Turkse luchtaanval trof het enige functionerende ziekenhuis van de stad, waarbij 16 burgers omkwamen. Burgers vluchtten en de Syrische Democratische Krachten (SDF) trokken zich terug, en tegen 18 maart was Turkije de facto bezetting van Afrin. Tussen de 400 en 500 burgers kwamen om bij de invasie, voornamelijk als gevolg van Turkse bombardementen. Andere burgers werden summarily geëxecuteerd op het veld.
Voorafgaand aan de Turkse invasie was Afrin een van de meest vreedzame en veilige delen van Syrië, vrijwel nooit gevechten tijdens de burgeroorlog behalve af en toe schermutselingen tussen YPG/YPJ en jihadistische krachten op de grenzen van Afrin. Als gevolg hiervan bood Afrin een vredig toevluchtsoord aan meer dan 300.000 intern ontheemde mensen uit andere delen van Syrië.
Turkije heeft meer dan 50 militaire bases in de stad die al meer dan 5 jaar bezet is. Bovendien zijn verschillende misdaden zoals ontvoering, plundering, diefstal, marteling, verkrachting, culturele genocide en demografische verandering gepleegd in bijna alle straten van de stad. Ongeveer 700 burgers zijn gemarteld en gedood en ongeveer 9.000 anderen zijn ontvoerd. Deze cijfers betreffen alleen de gemelde misdaden. Er zijn ook mensen waarvan de verblijfplaats nog steeds onbekend is. Bovendien hebben veel media en mensenrechtenorganisaties onthuld dat meer dan 100 historische locaties zijn geplunderd en bijna 400.000 bomen zijn gekapt in de stad.