- Turkije
In aanloop naar de internationale vrouwencampagne op 8 maart, protesteerden vrouwen in Istanbul onder het motto “We hebben een factuur, we hebben de macht om het nieuwe op te bouwen”, begeleid door een grote hoeveelheid politie.
Ondanks politiebarrières stroomden de deelnemers van verschillende partijen naar de veerbootpier en eisten luid het ontslag van de regering van Erdogan. De “Vredesmoeders” liep op de voorgrond, sommige demonstranten droegen foto’s van gevangenen, zoals HDP -politici Figen Yükekdağ en Gülten Kışanak, en riepen op tot “vrijheid voor de politieke gevangenen”.
Verenigd in woede en opstand
Het ‘Vrouwenplatform 8 Maart’ gaf een verklaring af in het Turks, Koerdisch en Arabisch. “We zijn verenigd in onze woede en rebellie tegen mannelijk en staatsgeweld, tegen vrouwelijke, armoede, politieke islam, de oorlog, de omzetting van natuurlijke gebeurtenissen in bloedbad, winstgeoriënteerde politiek en plunderingen,” zei de drietalige verklaring.
De vrouwenalliantie legde ook uit: “Het oorlogsbeleid van de regering stopt niet bij aardbeving en dwingt ons om te leven van militarisme, nationalisme en seksisme. Mensen worden door de staat verwezen en vermoord als een plunderaar. ”
“Wij vrouwen zullen ons niet onderwerpen”
Volgens de aardbeving werd aangetoond hoe vitalisch meertaligheid in de openbare dienst is. De AFAD -rampenautoriteit probeerde alleen in één taal te communiceren met de overlevenden. “Degenen die de diverse solidariteit van vrouwen tegen monisme voorkomen, willen vrouwen onderwerpen die vechten voor een vrije en dezelfde wereld en tegen oorlog. Onze metgezellen in ons vrouwengevecht worden vermoord in door de staat geplande aanvallen. In gevangenissen en in politiehechtenis wordt marteling genormaliseerd door fysieke bezoeken en wordt de vrijlating van gevangenen voorkomen door willekeurige maatregelen. Wij vrouwen hebben zich niet onderworpen en zullen zich niet onderwerpen! ”, benadrukte de uitleg.
“We zullen ons leven verdedigen”
Ten slotte zei de vrouwenalliantie: “We weten dat degenen die de wevers in New York hebben vermoord op 8 maart 1857 door ze in de fabriek te vergrendelen, dezelfde kapitalistische machtsmacht zijn die tegenwoordig mensen laten sterven onder het puin in aardbevingen en tenten verkopen voor de overlevenden. Onze enige garantie tegen de door mannen gedomineerde staat die ons leven negeert, is onze strijd, onze enige garantie is onze eenheid. Vandaag zijn we hier met onze rebellie en woede om onze plaatsen in solidariteit opnieuw op te bouwen. Wij vrouwen zullen een gelijk en vrij leven opbouwen zonder geweld en uitbuiting door onze gezamenlijke strijd. We zullen de nieuwe bouwen. We zullen ons leven verdedigen. Lang levende vrouwensolidariteit! “